Subscribe
Федералните резерви штотуку тргнаа на уште едно зголемување на каматните стапки од 75 базични поени, четврто од почетокот на годината, како одговор на зголемената инфлација, која достигна 40-годишен рекорд во јуни од 9,1%. Иако бројките може, на површина, да изгледаат слични на оние што ги доживуваме во Европа, инфлацијата во САД е поттикната од различна динамика, повеќе одразувајќи ги домашните фактори отколку надворешните. Наспроти оваа позадина, пазарите предвидуваат дополнително затегнување за следните месеци, проследено со намалување на стапките следната година поттикнати од намалената економија. Навистина, американската економија се намалуваше два квартали по ред во првата половина од годината, исполнувајќи ја, на прв поглед, дефиницијата за техничка рецесија.
Свртувајќи се на оваа страна на Атлантикот, ЕЦБ се заложи за зголемување од 50 поени во јули, прво од 2011 година, завршувајќи ја ерата на негативни каматни стапки започната во 2014 година. Откако го потцени нивото на инфлација и нејзиното опстојување од минатото лето, ЕЦБ сега се најде во потенцијално непријатна ситуација: веројатно ќе ја принуди рецесијата за да се бори против инфлаторните притисоци кои потекнуваат од друго место – имено, тесните грла на снабдувањето и енергетската криза – за да ја заштити цената стабилност.
Како што рече, би било ужасна грешка ако борбата против тековната инфлаторна перспектива во еврозоната падне исклучиво во рацете на ЕЦБ. Тоа би значело уште повисоки стапки – а со тоа и помалку инвестиции – со изгубени работни места, особено меѓу најранливите групи работници. Навистина, тоа се случува кога инфлацијата се бори преку компресија на агрегатната побарувачка; од друга страна, доколку цените се зголемат, креаторите на политиката би можеле да ја зголемат понудата за да ги ублажат инфлаторните притисоци. Навистина, потребно е малку време за да се направи тоа, но повисоките цени на енергијата се тука да останат. Исто така, се и геополитичките тензии, а со тоа и тесните грла на снабдувањето и прекините на синџирот на вредност.
Не сакам да сугерирам дека треба да се земаат пари од просечниот европски даночен обврзник преку повисоки даноци за дополнително да се намали нивната потрошувачка моќ. Наместо тоа, се осврнувам на уште попривлечната потреба за спроведување на политики за раст, на пример, со тоа што ќе се осигура дека: з) масивните инвестициски трошоци финансирани како одговор на избувнувањето на пандемијата – главно во рамките на NextGenerationEU – напредуваат без одлагање за да се зголеми и понудата и потенцијалниот раст; ii) енергетската политика се реновира со поставување пореални цели за декарбонизација во согласност со новата геополитичка реалност во која се наоѓаме; iii) законите и регулативите за конкуренција се донесуваат особено во однос на големите корпорации, а не само на малите бизниси.
Горенаведените приоритети, иако едноставно скицирани, би биле многу конзистентни со конзервативните ставови во Европа. Според една неодамнешна анкета , граѓаните чии ставови се усогласени со ECR, високо го ценат Единствениот пазар и економските можности што доаѓаат со него. Решавањето на не толку минливите инфлациски притисоци со агенда насочена кон растот би ја ублажила инфлацијата и истовремено ќе создаде попросперитетна ЕУ во корист на сите.
The text was translated by an automatic system