Subscribe
Најџел Фараж, роден во 1964 година, е британски политичар. Неговата биографија има бројни професионални и политички искуства. Според она што може да се прочита на неговата биографија во 1982 година, тој бил брокер за банката Drexel Burnham Lambert, потоа за Credit Lyonnais Rouse, Refco и Natexis Metal. Беше член на Конзервативната партија до 1992 година.
Во 1993 година тој се приклучи на новоформираната Партија за независност на Обединетото Кралство (на кратко, УКИП), станувајќи нејзин лидер во периодот помеѓу 2006 и 2010 година. По референдумот за Брегзит кој го распиша Дејвид Камерон, резултатите од 23 јуни 2016 година покажаа дека околу 51,9 отсто од британските граѓани гласаа за излез на земјата од Европската унија.
Како што е познато, периодот по Брегзит се карактеризира со многу перипетии за типот на брегзит што треба да се следи, имено потврда или помека линија. Врз основа на ова, по напуштањето на партијата УКИП во 2018 година, г-дин Фараж одлучи во февруари 2019 година да ја основа партијата Брегзит, застапник на тврда линија за излез на Обединетото Кралство од Европската унија. Партијата Брегзит на изборите во 2019 година собра 31,7 отсто гласови (името на партијата сега стана Реформски ОК).
Во 2023 година Најџел Фараж се враќа на насловните страници на светските весници за афера која се разликува од неговата политичка акција и Брегзит. Или, барем, за афера која не треба да има врска ниту со неговите политички убедувања ниту со неговиот приватен личен живот. Всушност, неодамнешна вест е дека познатата Coutts Bank одеднаш ја затворила сметката на Фараж. Епизодата за кратко време стана вистински медиумски случај и очигледно привлече внимание и кај политичарите.
Според првите изјави на Фараж, банката Coutts, а особено мајката-банка на NatWest, не ги делела неговите политички ставови. Конкретно, треба да се запомни дека Coutts е британска банка која исто така се занимава со приватно банкарство и управување со богатство и, уште поважно, може да се пофали меѓу своите клиенти со некои од најбогатите и највлијателните луѓе во Обединетото Кралство, и како неколку влијателни весниците откриваат, не е чудно да се исклучат клиентите кои мислат поинаку од нив.
Случајот Фараж започна во раните денови на јули, кога според вестите објавени од Би-Би-Си на минатиот јули , причината за ненадејното затворање е наводно непридржувањето на банката до финансиските барања (информации објавени од „сигурен извор ‘). Сепак, самиот Би-Би-Си на 21 јули го коригира објавениот извештај, нарекувајќи го неточен и нецелосен, па дури и се извини за него.
Г-дин Фараж очигледно јавно го обелодени малтретирањето на банката кон него, обвинувајќи ги, меѓу другото, таканаречениот буден капитализам и културата на поништување, два тренда кои до ден денес изгледаат сè поопасни и продорни за секоја социјална, лична, политичка, па дури и финансиска и економската сфера, дури и успевајќи да влијае и промени обично цврсто воспоставени и познати правила.
Коутс одговори. И така, банката му испрати на Фараж досие од 40 страници со детална анализа зошто одлучила повеќе да не го има за свој клиент. Меѓу оправдувањата на 40-те страници, банката напиша дека смета дека нејзиниот сега поранешен клиент е ксенофобичен и расист, како и посочувајќи дека ставовите што тој јавно ги искажал не се во согласност со инклузивната политика што ја спроведува организацијата.
Ваквите оправдувања изгледаат навистина скандалозни под секоја гледна точка.
Прво, затоа што банката не е литературен или културен клуб до кој може да се пристапи преку тестови и сослушувања кои се однесуваат дури и на сопствената лична етика и вредности. Банката претставува (или барем треба да претставува) институција која дејствува и ги оценува нејзините избори врз основа на објективни и економски податоци, кои тешко се оспоруваат. Сите овие податоци, накратко, немаат никаква врска со приватната, личната, верската, политичката сфера на кој било можен клиент на банката.
Откако веројатно ја почувствува огромната грешка, извршната директорка на Нат Вест, Дејм Алисон Роуз, сакаше да се извини лично, посочувајќи дека она што е содржано во досието испратено до Фараж содржи коментари кои се „длабоко несоодветни“. Друга последица од овој настан беше тоа што самата Роуз поднесе оставка набргу потоа, веројатно сфаќајќи ја премногу слабата позиција и грешката што ја направи и тоа стана вистинска медиумска бомба која го урна имиџот на банката што ја претставуваше.
Сепак, она што му се случи на Фараж е настан без преседан со многу темни страни кои нужно мора да се изнесат на виделина. Токму поради оваа причина, г-дин Фараж одлучи да повика на внатрешна истрага во NatWest за да истражи зошто и како е донесена таква одлука во негово име. Понатаму, на социјалните медиуми X (поранешен Твитер), Фараж објави како што следува на 27 јули 2023 година: „Банкарската индустрија почнува да работи исплашена – и така треба. Банките треба да обезбедуваат банкарски услуги; немаме збир на општествени и политички „вредности“ со кои треба да се усогласиме. Треба веднаш да стават крај на целата будна глупост. Отиде предалеку“.
Целта на акцијата на Фараж беше очигледно да открие систем во кој преовладува една мисла, на која човек мора да се придржува и никогаш да не отстапува од неа. Диктатура на мејнстримот, во која „противниците“ немаат право да зборуваат, на болка од многу сериозни последици, на секој можен фронт. Дури и онаа на уживање права што треба да му се гарантираат на сите, без оглед на политичките убедувања или мислења или личното однесување.
Случајот Фараж стана топ-страница, успевајќи да ја добие поддршката од владата на ториевците.
Она што му се случи во Велика Британија на Фараж е впечатлив случај кој доби големо внимание од светот на медиумите. Овој настан ја извади на виделина сè почеста тенденција на Запад, имено, нужно желбата да се потчини на одреден етичко-политички кодекс. Кодекс кој не се применува само во меѓучовечките односи, туку мора да се почитува во секој можен поглед, дури и во најприватен. Казната за непочитување на овој однапред утврден кодекс насочен кон огорченост на политички фер е, се разбира, исклучување од сите видови контексти. Оваа епизода не е само обична вест, туку претставува нешто подлабоко и на кое е важно да се обрне внимание.
Всушност, оваа епизода е едно од првите предупредувања за тоа како опсесијата со се пораспространетата култура на будењето го вклучува начинот на кој го гледаме светот, влијаејќи одозгора на секоја страна од животот на граѓаните, од најсекојдневните до најкомплексните.
Случајот Фараж треба да се земе како пример кој не се повторува. Затоа, би било неопходно Европската Унија да почне да размислува како да го контролира ваквото мешање и да почне да размислува и да работи на регулирање на теренот. Затоа што, ако засега Фараж може да се смета за изолиран случај, ризикот наскоро други дисиденти од мејнстримот да бидат принудени да платат за нивните политички ставови е дефинитивно голем. Ако слободата на изразување, без оглед на мислите, не се реши сега, иднината веројатно ќе станува сè потешка. Затоа е неопходно уште од сега да се ограничи феноменот на репресија на слободата на изразување, кој се чини дека најчесто е насочен против конзервативниот народ и политичари. Конечно, потребно е да се работи на регулирање особено на банкарскиот сектор, не само на национално ниво, туку и пред се на европско ниво, за нивните постапки да бидат потранспарентни и разбирливи, а тоа, повеќе од сè друго, тие се засноваат на објективни податоци наместо на симпатии кон еден клиент, а не кон друг.