Subscribe
Во повеќето земји, партиите од левицата се плашат од губење на изборите за Европскиот парламент. Ним им недостигаат политики што ги привлекуваат гласачите, па прибегнуваат кон валкани напади врз конзервативците кои растат во популарното мислење.
Насекаде, левичарските академици и левичарските организации сега шират хорор приказни за тоа колку би било страшно ако конзервативците или десничарските екстремисти како што погрешно ги нарекуваат разни нови и растечки партии во неколку европски земји.
Духови среде бел ден
Речиси се чини дека е организирано. Левичарските актери во различни земји ја даваат потполно истата порака: Доколку конзервативците победат на изборите за Европскиот парламент, еднаквоста на жените ќе биде загрозена и малцинствата ќе ги загубат своите права.
За да одбере еден напис од купот, Политико интервјуира феминистички активистки од Европското женско лоби кои тврдат дека конзервативните придобивки би значеле наводнување или укинување на важни права, како што се законите за антидискриминација и законите за родова еднаквост.
Се вели дека пример е новата шпанска национал-конзервативна политичка партија Вокс, која е вклучена во управувањето на локално и регионално ниво во земјата. Одделенијата во јавниот сектор кои работат на промовирање на еднаквоста се намалени, а фокусот на родовото насилство или ЛГБТК+ правата е намален.
Конзервативната коалициска влада на Италија е критикувана од левицата за намалување на финансирањето на програмите за борба против родовото насилство, тврди феминистичката активистка.
Академици, како што е Габриеле Абелс од Универзитетот во Тибинген, се интервјуирани и ги изнесуваат нивните лични ставови дека напредокот на ЕУ може да биде загрозен од конзервативно ориентираниот Европски парламент кој може постепено да ги еродира правата на жените наместо директно да ги напаѓа.
Други академици шират „студии“ кои покажуваат дека гласачите кои вообичаено гласаат за партиите на десниот центар се оградуваат од нив, доколку почнат да соработуваат со националните конзервативни партии во Европскиот парламент.
Само валкање, никогаш суштинска политичка дебата
Ова го препознавам од шведската изборна кампања 2022 година, кога левичарските партии и левичарските медиуми направија се што можеа за да ги спречат партиите на десниот центар (ЕПП/РЕ) да соработуваат со Шведските демократи (ЕЦР). Тие сликаа хорор сценарија за тоа што може да се случи: Се што е добро во земјата ќе биде уништено.
Да, раководството на партијата на социјалдемократите – со премиерот, министерот за одбрана и министерот за внатрешни работи – дури одржа сериозна прес-конференција една недела пред денот на изборите за да зборува за шведските демократи како закана за безбедноста на кралството. Беше навистина сериозно, рекоа со мрачни изрази.
Сите разбраа за каква пародија се работи, бидејќи првото прашање од новинарите беше: Дали сте го пријавиле ова во полиција за безбедност? Одговорот беше: „не“.
Левичарските партии сакаат да го означат новото конзервативно движење како изум на ѓаволот. Но, тоа не функционираше бидејќи шведскиот народ не ја купи линијата на размислување. И се надеваме дека нема да работи на другите европски гласачи пред изборите во јуни.
Празни буриња
Има еден израз наречен: „Празните буриња прават најмногу бучава“. Така треба да се толкуваат сите извршени напади на левицата исполнети со омраза. Тие немаат своја политика да му понудат на електоратот.
Тие немаат политики што се привлечни за гласачите. И тие го знаат тоа. Затоа, најефективниот начин за спроведување на изборна кампања е да се нападнат противниците. Не поради тоа што мислат, туку затоа што се инхерентно зли. Тие се за осуда како луѓе и партии.
Само со демонизирање на противниците може френетично да се обидат да ги задржат гласачите на денот на изборите.
Сè друго освен будење се смета за неприфатливо
Но, ако сериозно ги сфатиме наводите? Што направи шпанскиот Vox што е толку страшно? Па, тие го бранат семејството. Тие го бранат она што било вистина низ историјата: дека постојат два пола. Дека биолошки маж никогаш не може да биде жена.
Кога станува збор за вложување пари во различни проекти, тоа е постојано прашање на приоритети. Ако конзервативните партии инвестираат во основните активности на јавниот сектор – да се осигураат дека болниците и инфраструктурата функционираат – наместо да трошат пари за производство на идеологија, тоа се смета за зло и како желба за намалување на правата на жените. Но, тоа е само химера.
Ако здравството (каде што работат многу жени) добива повеќе ресурси, а комуникаторите (кои само произведуваат хартија и разговор) добиваат помалку пари, од конзервативна перспектива тоа е нешто добро и пожелно. Но, за левицата најважни се симболите на активностите, а не реалноста.
Всушност, левицата е огорчена што конзервативците се осмелуваат да го оспорат разбудениот, радикалниот постмодернизам и неговото осиромашување на јазикот и нормите.
Тука лежи вистинската борба. Срамота е што левицата не се осмелува да го земе директно, туку се обидува да избегне фактичка дебата за да се обиде да ги демонизира своите противници.
Гласачите треба да го видат овој спектакл пред изборите за Европскиот парламент.