Subscribe
Европа не може да ја игнорира тежината и позитивното влијание на Џорџија Мелони врз Доналд Трамп. Ако сака да се вклучи во плоден дијалог со САД и нивниот претседател, ќе мора да се потпре на италијанскиот премиер. Зборовите на тајкунот не останаа незабележани ниту во Брисел. Тоа „Мелони многу ми се допаѓа“, изговорено од Доналд, не може да се толкува. Четири збора во една реченица кои нагласуваат како 47-от станар на Белата куќа ја цени политиката, снаодливоста и решителноста на италијанскиот премиер. Урсула Фон Дер Лејен ја доби пораката од Вашингтон. За да омекне некои од позициите на Трамп, таа ќе мора да ги ангажира Мелони и италијанската влада. Помеѓу трнливите прашања својствени за економските, политичките и трговските односи меѓу Стариот континент и администрацијата исполнета со ѕвезди, значајна улога заземаат можните трговски тарифи. Американскиот претседател, несигурно, го повтори тоа и за време на неговата инаугурација.
Можните ветени даноци на Трамп ги плашат 27-те земји од Унијата. За време на неговиот прв јавен излез – иако поврзан од далечина – тајкунот ја истакна својата љубов кон Европа пред претставниците на нациите кои присуствуваа на Светскиот економски форум во Давос. Притоа, тој го впери прстот кон Синдикатот, жалејќи се на неправеден и неповолно постапување. Неговата „Прва Америка“ повлекува царини и пониски даноци, дури 15 проценти за оние што ќе одлучат да одат да произведуваат во САД. На европскиот фронт, сепак, претседателката на ЕЦБ Кристин Лагард е свесна дека Трамп не лаже. Еврокомесарот за економија Валдис Домбровскис ги покажа своите мускули во Давос, изјавувајќи дека Европа е подготвена да одговори на САД. Сепак, влечењето јаже на никого не би му користело. Напротив, тоа би можело уште повеќе да ги оптоварува економиите на некои држави. Прво и основно, Германија. Берлин е европска земја со најголем трговски суфицит со САД. Според податоците на Бирото за попис на САД, собрани од Институтот за меѓународни политички студии, Германија наводно одржувала трговски биланс од 80 милијарди во последните три години. Олаф Шолц и неговата влада веќе се во неволја. Следниот 23 февруари, кога Германците ќе бидат повикани да го обноват Бундестагот, социјалдемократите, зелените и либералдемократите би можеле да претрпат пораз од колосални размери. Згора на тоа, ги имаме заканите на Трамп. Доколку станат ефективни, трговските царини би можеле уште поголемо да ја оптоварат најголемата европска економија, веќе загрозена од рецесија и помалку од ѕвездената перспектива. Берлин, па дури и Даблин (Ирска е вториот најголем суфицит на Унијата во трговијата со државите) се предупредени. Но, цела Европа се плаши од зголемување на трошоците меѓу 10 и 20 проценти за стоките увезени во странство и последователно економско забавување. Дури и Германија ризикува да забележи испарување на 1 процент од нејзиниот БДП за миг. Затоа, да се направи Белата куќа помека кон Европа, станува прерогатив. Палацо Берлејмонт ќе мора да се осврне на политичкото влијание на Италија и Џорџија Мелони за да игра рамноправна игра со САД, или барем да постигне некои од нејзините цели.
Добро е познато дека Урсула Фон дер Лајен, во име на 27-те земји на ЕУ, би сакала да го затапи заплашувањето на Доналд Трамп со предлагање поголемо купување на течен природен гас од САД за да се задоволат европските потреби. Во меѓувреме, купувањата повторно течат како во времето на енергетската криза предизвикана од руската инвазија на Украина. Одржувањето на куповната цена на прифатливи бројки станува прерогатив на ЕУ. Само во овој прв месец од годината, на пример, пратките од САД ќе достигнат рекордни бројки. Меѓу причините, покрај суровата зима во северна Европа, е и фактот што Стариот континент мора да ги замени руските залихи на Гаспром, кои беа нулани од 1 јануари по одлуката на Киев да дозволи истекување на договорот за транзит на украинска територија. Според некои гласини, проценката на течен природен гас увезен од САД е околу 6,7 милиони тони. Ова е важен волумен, имајќи предвид дека штом ќе се регасифицира ќе биде еквивалентно на 15 милијарди кубни метри, исто колку што Русија и гарантира на Европа. Другото прашање за кое може дополнително да се заострат односите меѓу Вашингтон и Брисел е поврзано со воените трошоци за одбрана на НАТО. Трамп би сакал сојузниците да трошат помеѓу 3 и 5 отсто од БДП: значителни бројки што би ги принудиле европските земји дури и да ги удвојат своите трошоци. И на овој фронт ќе бидат потребни цврсти аргументи и вистински зборови за да се посредува со Белата куќа. Со такво сценарио, полно со неизвесности и централни прашања што треба да се решат на оската Брисел-Вашингтон, Европа ќе мора да се потпре на Италија. Премиерката Џорџија Мелони, во моментов, се чини дека е единствениот европски премиер кој може да се пофали со еднаков однос со Доналд Трамп.