европска безбедност

На 8 мај 2024 година, Роберт Вилијамс, американски аналитичар, објави долга статија во списанието на институтот Гејтстоун со наслов „Новата закана за безбедноста на Израел: Дали ќе бидат следните САД? „Во него, со мноштво факти и цитати, тој раскажува како кинеската влада ненадејно одлучила, по терористичкиот напад на Хамас врз народот на Израел на кобниот 7 октомври минатата година, да стане лојален и јавен сојузник на Хамас. и сите индикации се дека кинеската комунистичка партија промовира, преку кинески државни компании и конзорциуми кои работат во Израел, економски бојкот на нејзините пристаништа, логистички и транспортни линии.

Написот раскажува како кинеската комунистичка влада, откако се појави како сојузник на Израел и промовираше потпишување на бројни договори за трговија и соработка, и со инвестиции во стратешки сектори преку кинески компании и гиганти, со јасна зависност од државата, доби јасно влијание врз израелската економија и како таа, исто така, има средства и структура за да добие критични информации кои влијаат на безбедноста на државата Израел и нејзиното население.

Во однос на овој член, а имајќи предвид дека една од темите на следниот законодавен дом, која ќе биде апсолутно одлучувачка за иднината на европските народи и на Унијата, ќе биде безбедноста, внатрешна и надворешна, одбраната и разузнавањето, во смисла на информации, лекцијата не може да не се научи.

Суровините, енергијата, транспортот (копно, море и воздух), транспортната инфраструктура и формалното и неформалното образование се сектори каде што земјите-членки мора да бидат целосно свесни за потребата да развијат сопствени јавни и приватни претпријатија. Европа со децении изнајмува услуги, производи и логистика од трети сили, без разлика дали се американски или азиски. Оваа зависност може да создаде лажно чувство на сигурност, бидејќи третата страна на која и е отстапен секторот е секогаш подложна да смени страни или да има на ум други интереси освен европските.

Охрабрувањето на европските компании, без разлика дали се национални или со седиште во ЕУ, да бидат лидери во стратешките сектори е нешто од што многу влади се откажаа од различни причини. Недостигот на политичка волја, повеќе или помалку јавни сојузи, наводните зависности – како што е германската од рускиот гас – или понекогаш недостатокот на ресурси, доведоа до трајно опаѓање на присуството на Европа во Европа и особено на другите континенти. Јужна Америка, Африка и Азија се повеќе зависат од Кина, а нациите како Шпанија и Франција, во Јужна Америка и Африка, соодветно, гледаат дека нивното влијание се намалува од година во година. И во двата случаи, за ова се виновни политичарите кои повеќе се занимаваат со окупирање на домашните сфери на моќ или идеолошкото наметнување на нивните глобалистички и левичарски принципи, како што се Макрон или Санчез.

Патриотските и конзервативните движења низ Европа имаат одговор на овие предизвици. Зајакнување на европските бизниси и работни места, зголемување на продуктивноста, заштита на стратешките сектори од несакано странско мешање и склучување сојузи со партнери чија доверливост е колку што е можно загарантирана. Но, пред се, инвестирајте во европски таленти, во европско претприемништво, во европска безбедност.

Очигледно, погрешниот пат е оној што го следат одредени европски канцеларии – најсериозен е оној што го тргна Педро Санчез, премиерот на Шпанија – за соочување со единствената демократија и владеење на правото на Блискиот Исток со признавање, по страшниот масакр од 7 октомври од Хамас, таканаречена палестинска држава.

Особено затоа што оваа т.н. наредба да се користат мртвите и ранетите како пропаганда; додека Западниот Брег е предмет на друга власт и контрола.