Subscribe
Помеѓу 6 и 9 јуни, сите земји-членки на Европската унија се повикани на избори за да одлучат за нов, или можеби не, состав на европските институции. Поларизацијата, појавата на нови партии, економските кризи и војните кои се закануваат на границите на Унијата несомнено ќе бидат главните прашања што ќе ги одредат изборните резултати во сите земји-членки.
Меѓутоа, постои прашање што се чини дека е запоставено од европските владетели, но кое секако не е минорен проблем за граѓаните. Имиграцијата, и легална и нелегална, стана точка на расправија меѓу европското општество; од рамнодушност кон неа, до отворена осуда на ставовите за затворени граници, до добро познатата политика на отворени врати.
Во 2015 година на европско тло пристигнаа повеќе од еден милион мигранти и бегалци и може да се каже дека од тој момент на тензија за лидерите на Унијата, миграциските политики станаа прашање од општ интерес. Најпогодени земји, главно од југот, како што се Шпанија или Италија, беа главните земји кои побараа правична и избалансирана регулатива за останатите земји од Европската унија.
Јасно е дека миграциските политики на Унијата не беа ефективни во постигнувањето на кохезивен, регулиран и прилично контролиран проток меѓу државите. Сега, со оглед на овие околности, миграциските политики продолжуваат да бидат точка на дебата, толку многу што дискусијата се префрли на тоа дали сопственоста на оваа политика треба да се промени во корист на земјите-членки и, според тоа, на штета на европските Унијата.
Неодамнешното истражување спроведено од Партијата на европските конзервативци и реформисти (ЕЦР) за миграциските прашања и иднината на Европската унија веќе одразува апсолутна поделба. Четириесет и еден процент од 5.000 испитаници се залагаат за задржување на ЕУ како главен актер во одлучувањето за миграциските политики, додека практично другата половина, 40%, одлучуваат да им дадат поголемо законодавно значење на земјите-членки за контролата на миграцијата. Меѓутоа, кога ќе ги погледнеме податоците за сегментација по политички партии и по географска област, постојат две информации кои ја расветлуваат европската реалност во однос на миграцијата.
Од една страна, гласачите на Европската народна партија и европските социјалистички гласачи имаат јасни позиции во корист на ЕУ и нејзината регулатива за миграција. Ова е и мнозинското мислење во Шпанија и Германија, според истражувањето, нешто што одговара на изборниот тренд во овие земји, кој низ нивната историја флуктуирал помеѓу ЕПП и С&Д. Во другите територии, сепак, постои јасен тренд кон промени. Најрепрезентативен случај е несомнено Италија, каде што сите анкети покажуваат дека Фратели д’Италија, италијанската партија од групата ЕЦР, победи на европските избори во јуни.
Оваа победа сигурно ќе има многу врска со миграциската политика на Џорџија Мелони, лидер на италијанската партија и претседател на партијата ЕЦР, што значеше пресврт во управувањето со илегалната имиграција и, според тоа, намалување на социјалната несигурност. на италијански државјани. Такви беа всушност нејзините политички ветувања за време на изборната кампања која конечно заврши со неа како победнички кандидат.
Затоа може да се запрашаме како е можно земја како Шпанија, која претрпе слични последици од незаконски имиграцијата како Италија (недостаток на територијална кохезија, одвраќање на западните вредности или притисок од јужните погранични земји) може да продолжи да им верува на оние претставници кои задржале позиција на отворени врати или недостаток на контрола врз миграциските прашања.
Сепак, не сите граѓани во Шпанија се преправаат дека не се погодени од имиграцијата. Вокс, шпанска конзервативна партија, успеа да стане четврта политичка сила на изборите во Каталонија, автономна заедница на Шпанија, во 2021 година. И покрај тоа што беше територија со голем број гласачи за независност, имиграцијата беше мобилизирачки и одлучувачки фактор за огромниот раст на VOX за време на последните избори.. Така, дискурсот што го бранеше неговиот кандидат, Игнасио Гарига, за поголема и подобра контрола на имигрантското население и за одбрана на сопствените, го натера VOX да ја надмине традиционалната централно-десничарска партија во Каталонија, Partido Popular.
Во светло на настаните, се чини јасно дека има промена во трендот на европското гласање, на кое, во светло на настаните, меѓу другото влијае и миграциското прашање. Промена која го одразува фактот дека иако за европските институции граничната контрола и безбедност се чини дека се на втор план, граѓаните бараат поголеми гаранции за безбедност и заштита на западните вредности, националната безбедност и зачувување на системот на благосостојба. Затоа, на следниот Европски парламент и на идната Комисија е да ги задржат и зачуваат тешко стекнатите вредности на Европската унија.