Subscribe
Сè се игра оваа недела и во Елисејската палата играта никогаш не била појасна. Кризата во француската влада, која ги окупира странските информативни страници и кај нас, влече корени од одлуката на Макрон на 9 јуни, по европските избори, да го врати мандатот во рацете на гласачите. Одлука која, иако делумно, го награди Националното собрание на Ле Пен со резултат кој на последните избори за обновување на Националното собрание одржани на 30 јуни и 7 јули забележа интересен раст на француската десница. Сега на Макрон му се додава тежината и на Жан-Лук Меланшон и на Ле Пен, секогаш на спротивните страни, но во овој случај со заедничка цел да се принуди шефот на државата да поднесе оставка, со што претседателските избори ќе се доведат многу пред 2027 година. НА БЛАГОСТОЈБА
Затоа, токму во овие денови ќе дојде до судирот и ќе знаеме дали владата што е на власт неполни три месеци ќе успее да го заврши маневрот за социјална помош – рокот е на 31 декември – без налетувајќи на „бурата“ предизвикана во последните денови од премиерот Барние. Еден од елементите на оваа бура (која можеби, до денес, сè уште е само мала турбуленција) е секако тежината на пазарите и ширењето, кое веќе достигна многу високо ниво. Потоа, тука е предлогот за недоверба поднесен од Новиот народен фронт на Гошот, додека Ле Пен веќе најави дека нема само да гласа за веќе презентираниот документ, туку и Националното собрание ќе подготви свој за да го претстави пред Домот . Обидот е да не се дозволи владата да ги донесе мерките кои истекуваат, опишани од Ле Пен како „неправедни кон францускиот народ“. Меѓу најкритикуваните елементи би биле планираните кратења за средната класа и намалувањето, оценети како премногу безначајно, за ослободување на лекови за илегални имигранти и sans paper: мерка која би чинела 1,6 милијарди евра годишно од кои Макрон би намалил само 200 евра. милиони. Сè уште има некои технички можности да се „спаси она што може да се спаси“ и да се обезбеди маневрирање. Конкретно, Барние може да прибегне кон член 49 од Уставот, кој дозволува законот да се носи без расправа, а во исто време да го измени текстот за да го направи посварлив за владините сојузници и да го надмине ќор-сокакот. ЕКОНОМСКИОТ ФАКТОР
Има многу малку време да се дојде до рамнотежа, време кое е диктирано пред сè од резултатите на француските државни обврзници – моментално еднакви на оние на Грција – како и вредноста на Spread, која во моментов е на истите вредности на кризата од 2012 година. Се разбира, ниту финансиските пазари нема да забават да ја натераат кризата, бидејќи нестабилноста може брзо да го натера меѓународниот капитал да мигрира на други брегови. Конечно, домашниот економски фронт, со финансискиот маневар што треба да се изгласа до 31 декември. Во отсуство на нов закон, единственото остварливо решение би било продолжување на текстот од 2024 година, во очекување на летото и можноста за враќање на волјата на гласачката кутија. МОЖНАТА КРИЗА
Извршната власт назначена на 5 септември би можела да стане најкратката во историјата на Петтата република и првата која е формално оспорена од 1962 година. На тој датум, всушност, премиерот Жорж Помпиду најпрво беше предизвикан, а потоа вратен на вистинскиот пат од генералот Де Гол.
Во моментов француските аналитичари зборуваат за 320 пратеници против, кога за гласање недоверба би биле доволни 289. Но, во секој случај, каква би можела да биде среднорочната иднина на мнозинството кое беше реконструирано минатото лето? Ризикот од реконструкција за математичка поддршка е веднаш зад аголот, а продолжувањето на законодавниот дом со претстојната криза – како Дамоклов меч -, како и гласањето за недоверба, не е лесно. Особено со актуелното меѓународно сценарио и водечката улога што треба да се одржи. Се чини дека повеќе од половина од Французите во моментов се надеваат на пад, секако 11-те милиони гласачи на Националното собрание на Ле Пен. Едно по друго гласање недоверба може да ја доведе француската влада до парализа. Друг елемент што треба да се земе предвид во овој случај, сепак, ќе биде тежината на уставниот диктат, што ќе спречи нов изборен круг пред летото, при што Макрон ќе биде принуден да го распушти Собранието дури од јуни.