Subscribe
Се чини дека на турскиот претседател Таип Ердоган му е доста од освојувањето на Европската унија по кривулестиот пат кон интеграција во блокот на ЕУ и го усвојува методот Тројански коњ: тој формира партија во Германија со која ќе учествува на Европскиот парламент во јуни избори. Случајно или не, чинот на основање ваква партија доаѓа набргу откако султанот од Анкара објави дека му е доста од чекање пред вратата на Европската унија.
„Турција веќе не очекува ништо од Европската унија, која не тера да чекаме пред нејзината врата 30 години“, рече Ердоган, нагласувајќи дека нема „да толерира нови барања или услови во процесот на пристапување“, пристапување за кое аплицираше во 1995 година.
Политичката партија ДАВА – Демократски сојуз за различност и будење – сега е формирана во пресрет на европските парламентарни избори и германските медиуми ја опишуваат како огранок на партијата на Ердоган, АКП во Турција. Меѓу основачите на ДАВА, според основачкиот документ на политичката партија што го проучуваше магазинот „Билд“, е и докторот од Хамбург, регистриран во германското сојузно министерство за внатрешни работи како поддржувач на терористичката организација Хамас, Мустафа Јолдас, уште еден лекар, Ихсан Унлу, член на турската организација ДИТИБ, со седиште во Долна Саксонија, која е под директна контрола на турската служба за верски прашања, и Фатих Зингал, адвокат од Рајнска област, кој ја промовира АКП во Европа, откако беше член на германската СПД. Според Билд, најверојатен лидер на ДАВА ќе биде самопрогласениот активист за човекови права Тејфик Озџан. Четворицата најверојатно ќе бидат и кандидати на ДАВА за изборното ливче, тврди Билд.
Меѓу целите наведени во својата основачка изјава, ДАВА бара странците да добијат ист статус како европските граѓани, да бидат прифатени „како полноправни членови на европското општество“, за борба против детската сиромаштија и неповолностите со кои се соочуваат постарите лица, и за дополнителна владина помош и „прагматична и неидеолошка политика за бегалците“.
Основањето на партија блиска до Ердоган е дочекано со загриженост во Германија, а германските новинари го цитираат ова мислење од политичарите. Поради стравувањата дека Турција би можела да ги наметне своите ставови на ЕУ, некои гласови дури повикаа германските безбедносни служби да ги следат активностите на ДАВА и нејзините врски со Анкара за да ја спречат да го врши своето влијание.
„Овде крило на партијата на Ердоган што учествува на избори е последното нешто што ни треба“, реагира германскиот политичар со турско потекло Џем Оздемир, познат критичар на Ердоган. Европските политичари ги имаат сите причини за страв. Шансите за успех на ДАВА во Европскиот парламент се значителни ако се земе предвид големиот број турски граѓани со право на глас во Германија и фактот дека во оваа земја членка нема изборен праг на европските парламентарни избори.
Според „Билд“, во моментов во Германија живеат 5 милиони муслимани, од кои 3 милиони се Турци, според последните официјални податоци. Од 5 милиони, право на глас имаат 2,5 милиони. Но, нивниот број во блиска иднина би можел да се зголеми со измената на законот за државјанство, кој стапува на сила во април. Според новите правила, странците можат да добијат германски пасош по само пет години, во споредба со осум години според стариот закон, и под исклучителни околности (како што се темелно научен германски јазик, извонредни резултати во образованието или професиите или преку доброволна работа) , тие можат да се натурализираат по само три години. Покрај тоа, тие повеќе нема да бидат обврзани да се откажат од државјанството на нивната родна земја.
60% од Турците во Германија се поддржувачи на Ердоган
Треба да се земе предвид и дека повеќе од 60% од Турците кои живеат во Германија се поддржувачи на Ердоган. Тоа се покажа и на уставниот референдум во 2017 година, по кој Ердоган ја трансформира Турција од парламентарна република во претседателска, и на претседателските избори во 2018 и 2023 година. На референдумот во 2017 година, околу 63 отсто од Турците во Германија гласаа за поддршка на плановите на Ердоган, додека процентот на негова поддршка во Турција беше само 51 отсто.
Дијаспората беше таа што му помогна на Таип Ердоган да победи и на изборите во 2018 и 2023 година. Минатата година, во Германија, дом на најголемата турска дијаспора, процентот на поддржувачи на Ердоган се зголеми за околу 1 процент во споредба со изборите во 2018 година. Во другите европски земји со големи турски заедници, Ердоган исто така освои значителни проценти што го задржаа на претседателската фотелја – од 51,37% од гласовите во Шведска до 71,68% во Австрија (земјата со втора по големина турска заедница во Европа).
Лидерот на Анкара ја нападна Европската унија по неодамнешната пресуда на ЕСЧП на Турција, заканувајќи се дека нема да исполни повеќе „економски или воени“ барања.
„Ако не се откажат од некои неправди, како што е наметнувањето на визите, кои ги користат како латентна санкција, ако не ги поправат своите грешки (…), целосно ќе го изгубат правото да изразуваат политички, социјални, економски или воени очекувања од нас“, предупреди Ердоган.
Европскиот суд за човекови права (ЕСЧП) ја осуди Турција откако еден човек беше осуден за членство во вооружена организација исклучиво врз основа на користење на шифрирана апликација за пораки, ByLock, која турската влада ја смета за главна алатка за комуникација на сторителите. на неуспешниот пуч во 2016 година.
Ердоган направи несогласна нота во НАТО
Ердоган нема само заладени односи со ЕУ; тој, исто така, направи несогласна нота во НАТО, каде што се спротивстави на шведското членство. Но, покрај неговото говедско месо со шведската влада, Ердоган се обиде да ја уценува Европа, која ја поддржа кандидатурата на Шведска за НАТО, со своето вето. Неговиот главен проблем со Шведска беше тоа што земјата им понуди азил на противниците на режимот во Анкара, кои ги прогласи за терористи. По неколкумесечна преварирање, за кое време Ердоган се обиде да добие не само компромис од Шведска, туку и да го деблокира процесот на пристапување во ЕУ, парламентот на Анкара го ратификуваше пристапниот договор кон крајот на минатата година.
Турција и Европската унија се толерираат со години и, иако не се сакаат, меѓу нив постои меѓусебна зависност, главно економска. Но, во последно време Анкара го губи теренот во Европската унија, при што Брисел стана уште пооддалечен од Турција, не само поради срдечните односи на Ердоган со Москва.
Авторитарното однесување на лидерот на Анкара им даде на европските политичари изговор во последниве години да избегнат да и дадат на Турција сериозен одговор на нејзината апликација за членство. Всушност, самиот Ердоган беше тој што му ја даде на Брисел „неопходната муниција“ за да го затвори секој разговор за членство. Во неговите 20 години на чело на Турција, тој апсеше новинари и опозиционери, насилно ги задушуваше демонстрациите и, според некои аналитичари, лошо управуваше со економијата на земјата. Потоа, тука е кипарското прашање, од кое Турција нема да се откаже бидејќи е во постојан конфликт со членката на ЕУ, Грција.
Сепак, геостратешката позиција и контролата на Турција врз медитеранските теснец ја прави непожелна. И тоа се виде неодамна кога, повикувајќи се на Конвенцијата од Монтро, таа одби да дозволи воените бродови вклучени во украинската криза да минуваат низ овие теснец. Во исто време, благодарение на истата геостратешка позиција, Турција е клучна транзитна земја за цевководи за природен гас од исток кон запад, вклучително и од Кавказ или Русија до јужна Европа, Блискиот Исток и Африка, што ја прави мост меѓу региони богати со енергија и Европа.