Заедничка земјоделска политика

Заштитата на автономијата сега е приоритет за иднината на европското земјоделство

Во последниве месеци, дебатата за Заедничката земјоделска политика (ЗЗП) доби се поголемо значење во рамките на Советот на ЕУ за земјоделство и рибарство. Предлогот изнесен од Европската комисија за интегрирање на средствата од ЗЗП во единствен „национален фонд“, спојувајќи над 500 моментално посебни програми, предизвика силно противење од неколку земји-членки и големи асоцијации во секторот, вклучувајќи ги Колдирети и Филиера Италија. Според овие организации, ваквата одлука би претставувала сериозна закана за иднината на европското земјоделство. Заедничката земјоделска политика е еден од најважните инструменти на Европската унија, од суштинско значење за обезбедување стабилност и одржливост на земјоделскиот сектор. Обезбедува суштински ресурси за поддршка на производството на храна, заштита на земјоделците од флуктуации на пазарот и промовирање одржливи земјоделски практики. Колдирети нагласува дека одбраната на ЗЗП е од суштинско значење за одржување на суверенитетот на храната на континентот, особено во период кој се карактеризира со геополитички несигурности и глобални економски кризи.

Доколку ресурсите на ЗЗП се интегрираат во единствен национален фонд, би постоел ризик од губење на специфичноста на земјоделските политики, дисперзирање на средствата кои треба да се распределат исклучиво на примарниот сектор. Ова сценарио би ја ставило на ризик безбедноста на храната на Европа и конкурентноста на земјоделските бизниси, бидејќи тие би се соочиле со дополнителни тешкотии без насочена и соодветна поддршка. Главните организации од италијанскиот земјоделски сектор, вклучително и Coldiretti и Filiera Italia, цврсто се спротивставија на овој предлог. Според Колдирети, одлуката за унифицирање на земјоделските фондови со оние од другите сектори како што е Кохезијата ќе биде чекор наназад во заштитата на европската земјоделска исклучителност. ЗЗП, всушност, претставува политика со уникатни карактеристики, неопходни за справување со специфичните предизвици на земјоделско-прехранбениот сектор.

Понатаму, Колдирети ја нагласува потребата од инвестирање во инфраструктура и водни ресурси за да се пополни структурниот дефицит што тежи на земјоделското производство. Наместо да се обединат фондовите, посоодветно би било да се развијат синергии помеѓу ЗЗП и структурните фондови, обезбедувајќи стратешки инвестиции без да се загрози автономијата на земјоделската политика. Идејата за единствен национален фонд, изнесена од Европската комисија, не е нова: реформа во оваа насока веќе беше претпоставена во претходниот законодавен дом, но предлогот беше примен со голем скептицизам. Денес, со обновувањето на оваа идеја, Coldiretti и Filiera Italia го повторуваат своето цврсто несогласување, нагласувајќи дека обединувањето на средствата може неповратно да му наштети на целиот земјоделско-прехранбен синџир.

Меѓу главните критични прашања на овој предлог се:

Намалување на специфичноста на земјоделството: ЗЗП има различни потреби во споредба со другите економски сектори. Вметнувањето земјоделски средства во поширок контејнер може да доведе до прераспределба на ресурсите што не е оптимално за земјоделството.

Зголемена бирократија: централизиран и унифициран систем за управување може да ја зголеми административната сложеност, што ќе го отежне пристапот до финансирање за земјоделците.

Помала поддршка за земјоделците: Со конкуренција меѓу секторите за распределба на ресурсите, ризикот е земјоделците да видат намалени средствата што им се доделени.

Губење на суверенитет на храната: Без соодветна поддршка, европскиот земјоделски сектор би можел да стане сè позависен од увозот, загрозувајќи ја безбедноста на храната на континентот.

Ако целта на Европската комисија е да го оптимизира користењето на средствата, патот напред треба да биде различен. Наместо обединување на финансирањето, би било соодветно да се создадат синергии меѓу ЗЗП и структурните фондови, без да се загрози нивната автономија. Инвестициите во инфраструктурата, напредните системи за наводнување и технолошките иновации би можеле да ја подобрат земјоделската продуктивност и да обезбедат поголема отпорност на секторот. Во овој контекст, улогата на Италија ќе биде клучна. Coldiretti и Filiera Italia веќе ја покажаа својата способност да влијаат на политичките одлуки за земјоделски прашања и ќе продолжат да го слушаат својот глас на европските форуми. Од суштинско значење ќе биде италијанската влада, заедно со другите земји-членки кои се противат на предлогот на Комисијата, да работи на зачувување на интегритетот на ЗЗП и да обезбеди одржлива иднина за европското земјоделство.

ЗЗП е основен столб за европската економија и безбедноста на храната на континентот. Предлогот за унифицирање на земјоделските фондови со оние од другите сектори може да има катастрофални последици за земјоделско-прехранбениот сектор. Поради оваа причина, од суштинско значење е да се брани автономијата на Заедничката земјоделска политика и да се изнајдат алтернативни решенија кои можат да обезбедат насочени инвестиции без да се загрози поддршката за земјоделците. Coldiretti и Filiera Italia ќе продолжат да се борат за иднина во која европското земјоделство ќе може да напредува без да мора да ја жртвува својата финансиска и стратешка независност.

Алесандро Фиорентино