Subscribe
Пример за рамнотежа помеѓу приемот и правото, сега признаен низ цела Европа
Италија се потврдува како водечка земја во европските политики за миграција, која решително се соочува со предизвиците поврзани со управувањето со мигрантските текови и уште еднаш ја демонстрира својата посветеност на балансирање на безбедноста и човековите права. Неодамнешната дебата на европско ниво за легитимноста на декретот за безбедни земји нагласува како Италија работи во согласност со прописите на заедницата, додека се обидува да обезбеди ефективна и одржлива контрола на националните и европските граници.
Уредбата за безбедни земји, усвоена од Италија, претставува иницијатива насочена кон обезбедување побрзи и поефективни процедури за управување со азил. Оваа мерка, во согласност со европската директива за процедури за азил, овозможува некои земји на потекло да се класифицираат како безбедни, со што се намалува времето потребно за евалуација на барањата за меѓународна заштита и подобрување на ефикасноста на системот за прием. Целта на декретот е двојна: од една страна, да се забрза анализата на барањата на мигрантите кои доаѓаат од земји кои генерално се сметаат за безбедни, како Египет или Бангладеш; од друга, да се гарантира индивидуалното право на конкретна проценка на ризик, избегнувајќи генерализации и почитувајќи ги основните принципи на правото на азил.
Важно признание за италијанскиот пристап дојде неочекувано од Европската комисија. Адвокатот на Комисијата, Флавија Томат, изјави дека Италија работи во согласност со европските правила, признавајќи дека Директивата за процедури за азил им дозволува на земјите-членки да ги назначат земјите на потекло како безбедни, со можност за исклучоци за одредени категории на луѓе. Оваа позиција означува пресвртница. Претходно, Европската комисија беше повнимателна, нагласувајќи ја потребата да се осигура дека забрзаните гранични процедури целосно ги почитуваат правилата за правото на азил. Отвореноста на Комисијата не само што го зајакнува кредибилитетот на италијанската влада, туку и нагласува дека усвоените мерки не се произволни, туку резултат на внимателна правна и политичка проценка.
Италија се издвојува по прагматичен и реален пристап кон миграциското прашање. Усвојувањето на уредбата за безбедни земји не претставува неселективно затворање, туку обид да се направат барањата за азил поуправливи, без да се исклучува заштитата на мигрантите кои се наоѓаат во ситуации на вистинска опасност. Всушност, италијанскиот закон бара секое поединечно барање да биде внимателно оценето, обезбедувајќи дека секој што може да покаже дека е во услови на ризик има пристап до меѓународна заштита. Овој пристап ја избегнува злоупотребата на системот за азил и помага да се направи поефикасно управувањето со ресурсите наменети за прием. Прашањето на миграцијата не може да се решава изолирано. Италија, свесна за оваа реалност, секогаш промовираше дијалог со европските институции и другите земји-членки за да се најдат заеднички и ефективни решенија. Усвојувањето на уредбата за безбедни земји е дел од пошироката стратегија која има за цел да ги комбинира безбедноста и почитувањето на човековите права, спречувајќи товарот на управувањето со миграциските текови да падне исклучиво на земјите на првото пристигнување. Во овој контекст, поволната позиција на Европската комисија претставува позитивен сигнал за Италија, што покажува дека има стратегија во согласност со целите на заедницата. Соработката со европските институции и другите земји-членки ќе биде од суштинско значење за да се обезбеди праведен и ефикасен систем за азил, кој може да прави разлика помеѓу оние на кои им е потребна заштита и оние кои не спаѓаат во параметрите утврдени со меѓународното право.
Италија се потврдува како земја која сериозно и одговорност се соочува со миграциските предизвици. Декретот за безбедни земји, поддржан од Европската комисија, покажува како е можно да се комбинираат безбедноста, законитоста и заштитата на основните права. Признавањето од страна на европските институции претставува важна легитимација на работата на италијанската влада, истакнувајќи ја централната улога на Италија во управувањето со миграциските политики на ниво на заедницата. Во сè покомплексен меѓународен контекст, Италија продолжува да се истакнува по својата способност да најде избалансирани решенија, промовирајќи дијалог и соработка со другите европски земји. Овој дух на одговорност и прагматизам претставува модел што треба да се следи за да се обезбеди ефективно и поддржувачко управување со миграцијата, истовремено почитувајќи ги основните принципи на правото на азил и човечкото достоинство.
Алесандро Фиорентино