Subscribe
Европската унија означи значајна пресвртница во управувањето со меѓународната заштита на мигрантите.
Според Магнус Брунер, европски комесар за внатрешни работи, корисниците на меѓународна заштита кои привремено се враќаат во земјата на потекло ризикуваат да го изгубат правото на таква заштита. Оваа одлука, соопштена како одговор на пратеничко прашање, предизвика дебата за управувањето со имиграцијата и безбедноста на европските граници. Прашањето произлегува од размислувањето за Директивата 2011/95/ЕУ, која го регулира признавањето на меѓународната заштита. Магнус Брунер појасни дека, за да се одземе статусот на бегалец, земјата-членка мора да покаже на индивидуална основа дека лицето престанало да биде бегалец. Ова се случува, на пример, кога корисникот повторно ќе ја искористи заштитата на земјата на националноста. Пратеничкото прашање, поставено од германскиот европратеник Дејвид Мекалистер од Европската народна партија (ЕПП), особено се фокусираше на мигрантите кои, и покрај тоа што добија заштита во Германија, привремено се вратија во земји како Авганистан и Сирија. Овие движења, според Брунер, претставуваат контрадикција со основниот принцип на меѓународна заштита, кој претпоставува неможност за враќање во земјата на потекло поради прогон или опасност по животот. Директивата 2011/95/ЕУ утврдува дека меѓународната заштита може да се укине кога ќе престанат да постојат околностите што го оправдуваа нејзиното признавање. Ако мигрантот доброволно се врати во земјата од која побегнал, тоа може да укаже дека ситуацијата повеќе не е толку опасна за да го спречи да се врати. Овој принцип, сепак, мора да се применува од случај до случај, внимателно проценувајќи ги причините и околностите за секое враќање. Новата политика на Европската комисија ја одразува потребата да се зајакне кредибилитетот на системот за азил и миграција на ЕУ. Сепак, тоа покренува етички и правни прашања. На пример, привременото враќање може да биде мотивирано од потребата да им се помогне на членовите на семејството кои имаат потреба или лични итни случаи, без да имплицира значителна промена во безбедносната ситуација во земјата на потекло. Посетата на Магнус Брунер на Атина ја нагласува клучната улога на Грција како влезна точка во Европската унија за илјадници мигранти. За време на неговиот состанок со грчкиот премиер Киријакос Мицотакис, Брунер ја повтори посветеноста на Комисијата за поддршка на управувањето со границите и миграцијата во духот на солидарноста меѓу земјите-членки. Клучна тема на разговорите беше имплементацијата на Пактот за азил и миграција, кој има за цел да го редефинира управувањето со миграциските текови во ЕУ. Меѓу нагласените приоритети, комесарот ја истакна потребата да се зајакне враќањето на нерегуларните мигранти, мерка која се смета за суштинска за да се обезбеди рамнотежа помеѓу солидарноста и одговорноста во блокот. И покрај наведената цел да се обезбеди фер и ефикасен систем за азил, новата политика на ЕУ за меѓународна заштита предизвика загриженост. Хуманитарните организации и активистите за правата на мигрантите стравуваат дека повлекувањето на меѓународната заштита за оние кои привремено се враќаат во нивната земја на потекло може да ги изложи луѓето на поголеми ризици и дополнително да го комплицира и онака сложениот систем за азил. Друга грижа е единствената примена на правилата низ земјите-членки.
Во отсуство на јасни и споделени критериуми, постои ризик од различни толкувања што би можеле да ја поткопаат кохерентноста на европскиот систем за меѓународна заштита. Одлуката на Европската унија претставува пресвртница во управувањето со меѓународната заштита, поставувајќи нови предизвици и за мигрантите и за земјите-членки. Од една страна, таа се стреми да обезбеди поригорозен и кредибилен систем; од друга, од суштинско значење е новите мерки да бидат придружени со внимателна проценка на хуманитарните и правните импликации. Потребата да се балансира безбедноста, солидарноста и одговорноста останува во срцето на европската дебата за имиграцијата. Имплементацијата на Пактот за азил и миграција, заедно со зајакнувањето на соработката меѓу земјите-членки, ќе биде од клучно значење за справување со заедничките предизвици и изградба на систем кој може да одговори на потребите и на мигрантите и на заедниците домаќини.
Алесандро Фиорентино