Subscribe
Преку концепти како „критичка теорија на белина“, западниот свет е незаконски клеветен во медиумите, на универзитетите и во училиштата. Самоомразата на Запад е анализирана со голема прецизност во новата книга на Даглас Мареј, британски уредник и автор.
За мене, кој почнав да ја следам политичката дебата во 1970-тите, ја препознавам ревноста и силната верба во некои едноставно формулирани догми, што стана „разбудено“ во денешната дебата. Во тоа време, марксистите се залагаа за „класна војна“ и скандираа дека мора да се воведе „диктатура на пролетаријатот“! Ако не го освоите народот на демократски избори, мора да се случи вооружена револуција!
Догматизам минатото и сегашноста
Истиот догматизам постои и сега педесет години подоцна, во 2020-тите, иако тогаш догмите не се класна борба туку неправда меѓу расите и етничките групи.
Разликата е во тоа што пред педесет години се водеше дебата против фондот на реалноста што постоеше зад ѕидот, бруталниот и тоталитарен комунизам со кој владееше Советскиот Сојуз. Ова го направи релативно лесно отфрлањето на „вистините“ на марксистите.
Денес е потешко да се побијат екстремните пораки претставени преку „критичката теорија на белина“. Тоа е посуптилно и има форма на кружно расудување, што значи дека секој што не се согласува со премисата веднаш се означува како доказ дека теоријата е вистинита. Секој што оди против теоријата е расист.
Овој начин на агресивно напаѓање на неистомислениците беше многу успешен. Левичарските активисти успеаја да ги замолчат критиките. Малкумина се подготвени да ризикуваат да бидат етикетирани како расисти.
Исто така е случај дека расизмот постоел и постои. Но, степенот и колку тоа влијае врз секојдневниот живот на луѓето на Запад денес е преценет на екстремен и сосема непропорционален начин.
И погрешната пропаганда која може да укаже на ронка вистина, може да биде многу ефикасна и да има огромно влијание. Дискутирањето за сивата скала, кога едната страна секогаш слика црно-бело, е многу тешко. Дебатата станува речиси невозможно да се победи.
Осмели се да ја дупнеш антизападната пропаганда
Оној кој и двајцата тргнува да ги разоткрие лагите на „критичката теорија на белина“ и го прави тоа со голема вештина е Даглас Мареј во книгата „Војната на Западот – Совладување на доба на неразумност“.
Радосно е да се чита Мареј и како тој ги разоткрива слабостите на будното размислување дека Западот е толку ужасно ужасен и штетен.
Ја прочитав книгата за да видам каква методологија Мареј би ја искористил за да ја разоткрие „критичката теорија на белина“ без самиот да се зафатам со обвинението за расизам. И тоа го прави навистина убедливо.
Како? Па, преку едноставниот и недвосмислен метод на споредување на западниот свет со другите цивилизации овде на земјата. Како функционираше најлошата систематска форма на расизам – ропството – на Блискиот Исток, Азија и Африка, во однос на Северна Америка? Ропството било значително пообемно во муслиманските земји.
Причината поради која немаме многу приказни за тоа е тоа што робовите биле постојано кастрирани, така што нема преживеани. Во Индија, системот на касти е многу побрутален од каде било на Запад во однос на поделбата помеѓу етничките групи од „високата каста“ и оние кои припаѓаат на пониската класа.
А во Африка имало одредени племиња кои заробувале членови на други племиња и ги продавале на трговци со робови и во источниот и западниот правец. Според тоа, Африканците воопшто не се само жртви. Има и одговорни за ропство.
Мареј верува дека е искривено мислење дека луѓето во незападниот свет се населени со невини рајски суштества.
Наспроти ова, тој влијае да има пропусти во дебатата за „компензација“, која стана популарна тема за разбудената левица. Колку ќе платат африканските племиња кои ги поробувале другите? И дали белците чии предци дојдоа во САД по Граѓанската војна кога заврши ропството, и затоа не беа дел од системот, треба да плаќаат репарации? И оние од истото етничко потекло како робовите кои дојдоа во САД на други начини освен како дел од ропството, дали навистина треба да добијат репарации, дури и ако никогаш не биле повредени?
Спасете ја западната традиција на вредности
Целта на книгата е да го одбрани големиот напредок со кој придонесе западната цивилизација: демократијата, граѓанските права и владеењето на правото. Фактори кои го извлекоа од мизерија не само Западот туку и целиот свет.
„Ние преминавме од ценење и истакнување на она што е добро во западната култура до тврдењето дека секој нејзин дел мора да се расклопи.
За да го спречи овој развој, Мареј ја напиша книгата. И тоа е потребно.