Како стигнавме до точката каде што санкциите мора да бидат толку остри?

На последниот Самит на ЕУ , санкциите против Русија доминираа во дебатата. Последната точка на спор е руската нафта, која сочинува нешто помалку од една третина од вкупниот увоз на нафта во ЕУ , или половина од вкупниот увоз на нафтени деривати. Во следните параграфи, имам намера да фрлам повеќе светлина врз тоа зошто сме во точка каде што санкциите мора да бидат доволно остри за, се надеваме, да предизвикаат промени во Русија, иако наметнувањето на таквите санкции ризикува дополнително да ја расцепи европската коалиција, а со тоа во суштина слабеење на режимот на санкции.

Како што тврдев во мојата претходна колумна, санкциите може да се користат како пречка за да се влијае на однесувањето или политиките на санкционираната земја ex ante, односно пред да се случи непријателски чин или да се воведе несакана политика. Санкциите може да се применат и ex post за да поттикнат рехабилитационо однесување, слично како во кривичната правда кога осудената страна е осудена на казна. Конечно, санкциите се „негативна“ алатка на (економска) војна, наспроти финансиската и воената помош за нападнатата земја, која би била „позитивна“ алатка.

Меѓутоа, во случајот со Русија, застрашувачкиот ефект е токму она што недостасуваше во стратегијата на западната коалиција пред инвазијата на Украина на 24 февруари. Со тоа што не се обврзаа на јасно дефинирани мерки ex ante, односно пред Русија да изврши агресија на суверена земја, Европа и САД создадоа очекувања во Москва дека секоја реакција ќе биде слаба. Навистина, администрацијата во Вашингтон се закани со генерички санкции кои, по дебаклот во Авганистан, не изгледаа особено веродостојни.

Со ветување генерички санкции без никакви веродостојни детали, западната коалиција се откажа од секаква разумна шанса да ја обесхрабри агресијата, која, всушност, се случи. Ова е историја, може да се расправа. Проблемот е што тие погрешни чекори објаснуваат многу од она што се случува сега, а можеби и во блиска иднина.

Сега, за да се поттикне промена во руската политика, ex post, санкциите мора да бидат особено остри. Ова создава две групи на проблеми. На прво место, бидејќи цената на санкциите не е само за Русија, туку и за земјите што ги воведуваат, и нивните економии ќе бидат значително погодени. Второ, бидејќи цената на тие санкции е асиметрична, некои економии во рамките на коалицијата која санкционира се погодени многу повеќе од другите – со други зборови, има релевантни дистрибутивни ефекти во коалицијата.

На пример, Унгарија во голема мера зависи од увозот на нафта од Русија, која обезбедува околу две третини од нејзиниот вкупен увоз на нафта. Од друга страна, САД се извозник на течен гас што европските земји се повеќе го купуваат наместо руски гас. Бидејќи тековните санкции го остваруваат својот наменет ефект само преку екс-пост каналот, тие мора да бидат наметнати на нивното максимално ниво, што ја влошува (високо асиметричната) цена на тие санкции во рамките на коалицијата.

Во иднина, постои проблем со одржливоста на актуелниот режим на санкции, при што Русија вешто го користи за секое неединство на западниот фронт. Како што бевме сведоци, се покажа особено тешко да се постигне договор за нафтените санкции – а постигнатиот договор е прилично тесен.

Во исто време, кризата со храна предизвикана од руско-украинската криза бара внимателно менаџирање, за да се овозможи извоз од воена Украина, но и од освојувачот Русија. Меѓутоа, кога рускиот извоз на житарки е забранет, коалицијата на земји кои санкционираат е, всушност, на крстопат: или тие придонесуваат, иако неволно и индиректно, за кризата со храна со задржување на забраната за извоз на жита од Русија, или тие ја ревидираат соодветните санкции, со ризик од дополнително создавање на клин меѓу членовите на коалицијата, потег што ќе ја натегне самата коалиција.

Веројатната последица е дека за да се премости продлабочувањето на јазот во коалицијата која санкционира, таа ќе го зголеми распоредувањето на позитивните алатки за војна, односно поголема поддршка за Киев во однос на итно финансирање, оружје, а можеби дури и војници. Ова е, навистина, она што го гледаме.

The text was translated by an automatic system