Во неделата на 20 мај, Palacio de Vistalegre беше домаќин на годишниот настан VIVA 24, организиран од VOX и ECR Party, на кој присуствуваа десетина светски лидери и меѓународни претставници, предводени од аргентинскиот претседател Хавиер Милеи. Настанот предизвика невидена медиумска покриеност за партијата на Сантијаго Абаскал.
Една од најистакнатите дебати беше онаа која се осврна на прашањето на миграцијата во Европа, насловена: „Ефикасна и хумана, конзервативна алтернатива на илегалната имиграција“. Учесниците на оваа тркалезна маса беа Адела Мирза, претседател на Алтернативната десница на Романија; Звонимир Трокот, пратеник во хрватскиот Сабор; и Росио де Меер, член на VOX во Конгресот.
Дебатата започна со дискусија за главните ризици од миграцијата . Троскот истакна дека „ миграцијата низ Балканот е топ тема во Хрватска од 2015 година . Не само поради миграциската криза, туку и поради националната безбедност“. Тој посочи дека мигрантите ја користат Хрватска како премин кон Словенија, што генерира чувство на несигурност кај граѓаните . Троскот ја бранеше „милитаризацијата на границите“ како ефикасна мерка за искоренување на оваа несигурност.
Адела Мирза, од своја страна, истакна дека главните ризици од имиграцијата се „социјалната и економската нестабилност“ . Таа се запраша „каква ќе биде Европа за 10 години ако продолжат да се дозволуваат неконтролирани гранични премини“, нагласувајќи дека Европа е „христијански континент“ кој мора да има приоритет на зачувувањето на своите семејства и вредности пред да им помага на другите . Мирза рече дека „оние што ќе пристигнат мора да се интегрираат и да ги прифатат европските вредности, а ако не го сторат тоа, треба да си заминат“.
Росио де Меер ја критикуваше шпанската влада за „неселективно отворање на границите“ и привлекување стотици луѓе со лажното ветување за рај . „Последиците од овие неконтролирани миграциски текови ги трпат Шпанците“, рече таа. Де Меер нагласи дека не станува збор за „четворица бегалци, туку за стотици илјади луѓе со модел на масовна и неконтролирана имиграција што ги загрозува колективниот идентитет и култура“. Таа, исто така, го осуди непочитувањето на миграциското законодавство , посочувајќи дека „пресретнатите чамци треба да се однесат до најблиското и најбезбедното пристаниште, но во реалноста тие одат до најевропското пристаниште“.
Во дебатата се осврна и новиот миграциски пакт на ЕУ . За Троскот, „овој предлог е многу опасен за мала земја како Хрватска, предупредувајќи дека политиката за азил во Европа е нејасна и дека прифаќањето голем број луѓе може да го загрози самото постоење на земјата во рок од една деценија.
Мирза инсистираше на „потребата да се промени илегалната имиграција во легална имиграција, нагласувајќи дека Европа мора да одржува три столба: закон, ред и сочувство“. Де Меер заклучи дека европскиот пакт „не е многу краток“ и дека се потребни механизми за радикална заштита на границите.
Сè на сè, не може да се занемари дека настанот ВИВА 24 се одржа само една недела пред почетокот на кампањата за европските избори , нагласувајќи ја клучната важност за решавање на миграциското прашање во овој контекст.
Европските избори кои се приближуваат додаваат критична димензија на дискусиите за миграцијата, бидејќи гласачите бараат конкретни решенија за предизвиците со кои се соочува Европа. Позицијата на конзервативните лидери, како оние кои учествуваа во ВИВА 24, ја одразува зголемената побарувачка за политики кои не само што ги штитат границите , туку и обезбедуваат социјална кохезија и културен идентитет на континентот. Решавањето на миграцијата на ефективен и хуман начин стана приоритет не само за кампањата за европските избори, туку и за иднината на Европската унија, која треба да го зајакне својот капацитет да одговори на миграциските кризи за да ја задржи довербата на своите граѓани.
Настанот организиран од VOX ја истакна зголемената загриженост меѓу лидерите за предизвиците што ги носи неконтролираната миграција во Европа. Гласовите на Адела Мирза, Звонимир Троскот и Росио де Меер ја истакнаа потребата од построги и покохерентни миграциски политики кои даваат приоритет на националната безбедност, економската стабилност и зачувувањето на европскиот културен идентитет.