Кризата Израел-Хамас: постојана борба за мир и слобода

Пред нешто повеќе од една недела светот се разбуди од незамисливо ужасната глетка на терористички напад спроведен од Хамас во Израел. Оттогаш дознавме дека околу 1300 луѓе биле ладнокрвно масакрирани, додека неколку илјади други биле повредени од вооружени вооружени лица, кои успеале да поминат низ одбранбените инсталации на Израел на границата со Појасот Газа. Трагичниот настан оттогаш се споредува со нападите на Ал Каеда врз Светскиот трговски центар што се случија пред повеќе од две децении и кои многумина го сметаат за најтемниот ден во целата историја на Државата Израел. Да се ​​разбере точно како може да се случи такво нешто сигурно ќе потрае некое време, но за да се има што е можно појасна слика за целата ситуација, потребно е длабоко да се погледне комплицираниот и насилен однос меѓу Израел и Хамас.

Конфликтот Израел-Хамас е долгогодишно и длабоко вкоренето прашање кое со децении привлекува меѓународно внимание и загриженост. Вкоренет во историски, политички и територијални спорови, овој тековен конфликт имаше далекусежни последици за луѓето во регионот и глобалната геополитика.

За целосно да ја разбереме кризата Израел-Хамас, прво мораме да погледнеме наназад во историскиот контекст што доведе до конфликтот. Корените на проблемот може да се проследат до крајот на 19 и почетокот на 20 век, кога еврејските имигранти почнаа да се преселуваат во Палестина. Овој прилив на еврејски доселеници доведе до тензии со арапското население, што резултираше со различни судири и спорови.

Планот за поделба на Обединетите нации од 1947 година имаше за цел да ја подели Палестина на посебни еврејски и арапски држави, но наиде на отпор од арапските нации, поставувајќи го теренот за Арапско-израелската војна во 1948 година. Оваа војна заврши со примирје, оставајќи го Израел во контрола на значителен дел од палестинската територија, што доведе до раселување на стотици илјади палестински Арапи. Овој период го означи почетокот на палестинското бегалско прашање, кое останува централна точка на расправа во конфликтот Израел-Хамас.

Еден од најкритичните аспекти на кризата меѓу Израел и Хамас е контролата на териториите, особено на Појасот Газа и на Западниот Брег. Појасот Газа, тесна крајбрежна енклава, беше точка на удар за конфликти и останува упориште за Хамас, палестинска милитантна група.

Хамас, формиран во 1987 година за време на Првата интифада, е огранок на Муслиманското братство. Организацијата ги комбинира политичките и воените крила и е посветена на ослободувањето на цела историска Палестина, се залага за независна палестинска држава и се спротивставува на израелската окупација. Нејзините милитантни активности, вклучително и ракетните напади врз Израел, беа постојан извор на тензии во регионот.

Западниот брег, од друга страна, е под контрола на палестинските власти, предводени од Фатах. Сепак, дури и во рамките на Западниот Брег, постојат тензии меѓу Фатах и ​​Хамас, што дополнително ја комплицира ситуацијата.

Еден од највознемирувачките аспекти на конфликтот Израел-Хамас е повторливиот циклус на насилство. Периодични судири и воени операции резултираа со значителни загуби на животи и страдања и за Израелците и за Палестинците. Конфликтот во 2014 година, познат како Операција Заштитен раб, однесе над 2.200 животи на Палестинци и 73 израелски животи.

Пред трагичните настани од минатата сабота, 7 ^-ми октомври, последната голема ескалација на конфликтот се случи во мај 2021 година, кога тензиите прераснаа во 11-дневна војна. Оваа најнова епидемија резултираше со значителни уништувања и жртви на двете страни, при што загинаа над 250 Палестинци и 12 Израелци. Обемот на уништувањето и хуманитарната криза што следеа привлекоа широко меѓународно внимание.

Разбирањето на основните причини за кризата меѓу Израел и Хамас е од суштинско значење за сите напори за нејзино решавање. Некои од клучните основни прашања вклучуваат:

1. Територијални спорови: Тековната борба за контрола на териториите и границите останува суштинско прашање во конфликтот. Израелците и Палестинците имаат конкурентни претензии за земјиште, вклучително и Источен Ерусалим, Западниот Брег и Појасот Газа.
2. Бегалско прашање: Раселувањето на палестинските бегалци во 1948 година и нивните потомци продолжува да биде точка на расправија. Палестинците бараат право на враќање, додека Израел инсистира дека тоа претставува демографска закана за неговото еврејско мнозинство.
3. Политички јаз: Поделбата меѓу Фатах и ​​Хамас, и политички и територијално, ја ослабна способноста на палестинското раководство ефикасно да преговара со Израел.
4. Безбедносни грижи: Главна грижа на Израел е безбедноста на неговите граѓани. Безбедносните закани често се соочуваат со воени одговори, што го ескалира конфликтот.
5. Блокади и санкции: Израел воведе блокада на Газа од 2007 година, која, заедно со меѓународните санкции, ја осакати економијата на регионот и го ограничи движењето на стоки и луѓе.

Напорите за решавање на кризата Израел-Хамас земаа различни форми во текот на годините, вклучувајќи и регионални и меѓународни играчи. Обединетите нации, Соединетите Американски Држави и Европската Унија беа вклучени во мировните иницијативи, но постигнувањето траен мир се покажа недостижно.

Договорот од Осло, потпишан во 1990-тите, беше значаен чекор кон мирот, но не резултираше со конечно решение. Последователните преговори и мировните планови, како што се самитот во Кемп Дејвид во 2000 година и Конференцијата во Анаполис во 2007 година, исто така не успеаја да постигнат траен договор.

Во 2021 година, Абрахамскиот договор, со посредство на Соединетите држави, доведе до нормализирање на дипломатските односи меѓу Израел и неколку арапски нации. И покрај тоа што оваа иницијатива имаше за цел да го изолира Хамас и да го намали неговото влијание, таа, исто така, ја истакна променливата динамика во регионот.

Дополнително, Египет одигра улога во посредувањето за прекин на огнот и преговорите меѓу Израел и Хамас. Сепак, иако овие привремени примирја обезбедуваат олеснување за погоденото население, тие не се занимаваат со суштинските прашања на конфликтот.

Кризата Израел-Хамас е длабоко вкоренет и повеќеслоен конфликт кој имаше сериозни хуманитарни, политички и безбедносни импликации. Конфликтот има свои корени во настаните што се случиле пред 75 години и може да се тврди дека Хамас постои исклучиво поради она што Палестинците го нарекуваат Накба – збор што буквално значи „катастрофа“ и се користи за да се однесува на нивното раселување во 1948 година.

Патот кон мирот во израелско-палестинскиот конфликт отсекогаш бил сложен и предизвикувачки пат. Стана многу покомплицирано со минатонеделниот напад и постигнувањето трајно решение бара решавање на основните прашања во срцето на конфликтот. Одговорот на Израел на неодамнешната криза беше исклучително тежок, досега предизвикувајќи илјадници жртви на палестинската страна и веројатно ќе предизвика многу повеќе, бидејќи, според израелските власти, тоа е само почеток на долгата и тешка операција која, како што нејзината крајна цел, целосно уништување на Хамас.

Единствениот начин за решавање на кризата на краток и на долг рок е преку директни преговори меѓу инволвираните страни. Сеопфатниот мировен договор треба да ги решава прашањата како што се границите, бегалците, безбедноста и статусот на Ерусалим. Меѓународната заедница треба да игра конструктивна улога во олеснувањето на преговорите и обезбедувањето фер и избалансиран процес. Сите страни мора да се придржуваат до меѓународното право и стандардите за човекови права. Прекршувањата од која било страна, вклучително и неселективни напади врз цивили и непропорционална употреба на сила, треба да се истражат и да се решат.

Бидејќи овој напад беше без преседан по обем, обем и огромен број жртви, одговорот на Израел сигурно ќе биде без преседан по големина и интензитет. Многу повеќе ќе умрат пред инволвираните страни воопшто да размислат да седнат на разговори. Можеби најтрагичниот аспект на целата оваа ситуација е фактот дека невината крв, и израелска и палестинска, ќе ја претвори земјата што и двете страни ја негуваат и копнеат за темно црвена боја.