Левица во неред поради имиграцијата

Во Италија веќе една година владее конзервативната десница. Од тој 25 септември 2022 година, италијанската левица не направи ништо освен да каже „не“ на кој било предлог. Најчесто за едноставниот факт да се биде во опозиција. Ништо ново. Се разбира, никој не очекува предлозите од десничарската влада да бидат изгласани од левичарската опозиција. Меѓутоа, во исто време, ако не ги рефлектирате и анализирате предлозите пред да ги нападнете вашите политички противници, ризикувате да направите лоши бројки не само на национално ниво, туку и на меѓународно ниво.

Токму тоа во последните денови им се случи на италијанските леви партии по прашањето за имиграцијата. Џорџија Мелони, всушност, се сретна со албанскиот премиер Еди Рама за да склучи историски договор за имиграцијата. Сумирано, овој договор предвидува можност Италија да донесе во Албанија, во некои структури од италијанска јурисдикција, мигранти спасени во Средоземното Море од италијански бродови. За возврат, Италија се залага Албанија да стане членка на Европската унија. За неколку часа од потпишувањето на договорот, опозициските партии во Италија веднаш остро го критикуваа текстот.

Има и такви кои, како Никола Фратојани, националниот секретар на италијанската левица, Фратојани, зборуваше за „преселба“ на имиграцијата, додавајќи, згора на тоа, загриженост за можните „мегацентри“ во Албанија, нарекувајќи ги од „сомнителна правна природа“.

Секретарот Ели Шлајн и менаџерот за миграциска политика на Демократската партија на Италија, Пјерфранческо Мајорино го нарекоа договорот „опасен хаос, многу нејасен“. Добро е да се потсетиме дека партијата чиј лидер е Рама и италијанската ПД се дел од иста пратеничка група. Конечно, има уште повеќе од светот како Рикардо Маги, секретар на Повеќе Европа, ја спореди ситуацијата со „италијански Гвантанамо“. Последниот рече дека нема да има можност за проверка на условите на лицата ограничени во центрите.

Навистина надвор од овој свет изјавите кои демонстрираат недостаток на визија за важни прашања прават да изгледаат лошо. Ова е очигледно од фактот дека дури и Олаф Шолф, германскиот канцелар и лидер на социјалдемократите, постојано изјави дека моделот Италија-Албанија мора внимателно да се почитува бидејќи може да биде доблесен пример за борба против илегалната имиграција. Г-дин Шолц, исто така, ја истакна потребата од насочени и јасни мерки против неконтролираната имиграција. Наоѓањето партнери надвор од ЕУ за спроведување на процедурите за азил е ефикасен начин за решавање на предизвиците и проблемите на „европското семејство“. Германската министерка за внатрешни работи Ненси Фезер, исто така социјалдемократ, исто така ја повтори потребата од склучување договори со земјите на потекло на мигрантите со цел да се вратат илегалните имигранти и да се олесни имиграцијата на квалификувани работници. Тука се вклопува „албанскиот италијански модел“.

Карло Фиданца, шеф на делегацијата на Fratelli d’Italia-ECR во Европскиот парламент, веднаш коментираше: „Владата на Шолц, всушност, се чини дека има намера да продолжи по патот на договорите со трети земји за намалување на миграцискиот притисок. Кутриот Шлајн, политички шлаканица за имиграцијата од сопственото политичко семејство, таа го има само вообичаениот болен рефрен од бизарни обвинувања против Џорџија Мелони и италијанската десница“.