Subscribe
На 16 јуни, Швајцарија беше домаќин на мировен самит на високо ниво, чија цел беше решавање на конфликтот во Украина. На состанокот, одржан во хотелот Бургеншток, беа собрани претставници од речиси 100 земји и меѓународни организации, повеќето сојузници на Киев, со малцинство неврзани држави. И покрај забележителните напори на Швајцарија да го промовира дијалогот, отсуството на Русија предизвикува сериозни сомнежи за одржливоста на каков било мировен договор постигнат на овој форум.
Швајцарија, позната по својата историска неутралност, се соочува со значителен предизвик во обидот да посредува во овој конфликт. Усвојувањето на санкциите против Русија ја натера Москва да ја доведе во прашање непристрасноста на Берн, означувајќи го како на страната на „западното малцинство“. Сепак, швајцарскиот министер за надворешни работи Игнацио Касис го бранеше ставот на неговата земја како „неутрален, но не и рамнодушен“, нагласувајќи ја подготвеноста на Швајцарија да го олесни дијалогот на највисоко политичко ниво.
Швајцарската влада идентификуваше три главни цели за самитот: обезбедување платформа за дијалог за сеопфатен, праведен и траен мир; промовирање на заедничко разбирање за постигнување на оваа цел; и дефинирање на патоказ за ангажирање на двете страни во идниот мировен процес. Сепак, отсуството на Русија на самитот ги отежнува овие цели. Одбивањето на Москва да учествува им нанесе значаен удар на аспирациите на конференцијата. Според Брајан Оренд, професор по филозофија на Универзитетот во Ватерло, самитот е повеќе меѓународен напор за поддршка на Украина, наместо вистински мировни преговори. Ова ја одразува тешкотијата да се доведе Русија на преговарачка маса без да се загрозат основните принципи што ги поддржуваат Киев и неговите сојузници.
Иако беа поканети повеќе од 160 делегации, нешто повеќе од половина го потврдија своето присуство. Особено е забележливо отсуството на Русија и Кина, два клучни играчи на меѓународната сцена. Кина постојано ја нагласува важноста од правично учество на сите страни во мировните преговори. Без присуство на Москва, Пекинг одлучи да не присуствува, што Украина го протолкува како обид за бојкот на конференцијата. Други земји како Пакистан и Бразил се сомневаат во корисноста на нивното присуство на самитот, додека Индија се одлучи да испрати само симболичен претставник. Дури и американскиот претседател Џо Бајден не присуствуваше лично, делегирајќи ја задачата на потпретседателката Камала Харис и советникот за национална безбедност Џејк Саливан.
Конфликтот во Украина влезе во ќор-сокак, при што двете страни не можат да постигнат значителен напредок на фронтот. Летната контраофанзива на Украина не ги исполни своите цели, а руските напади во Харков само ја зајакнаа западната поддршка за Киев. Овој ќор-сокак ја зајакнува перцепцијата дека ниту Русија ниту Украина не се подготвени да преговараат додека не се постигне одлучувачка предност. Позицијата на Русија, која инсистира на признавање на „новата територијална реалност“ по анексијата на неколку украински региони, е неприфатлива за Киев. Во меѓувреме, Украина бара целосно повлекување на руските сили од окупираните територии, вклучувајќи го и Крим, како услов за кој било мировен договор за кој не може да се преговара.
Иако мировниот самит во Швајцарија нема да го реши конфликтот, конечната декларација ќе послужи како барометар на меѓународното мислење за војната во Украина. Меѓународната заедница, особено земјите од глобалниот југ, ќе внимава на знаци на единство или неединство меѓу сојузниците на Украина. Без учество на Русија и јасна подготвеност да се вклучи во дијалог од двете страни, изгледите за траен мир изгледаат далечни.