Наглото намалување на родовата дисфорија

Во Шведска се намалува бројот на млади кои се лекуваат од родова дисфорија.

Шведскиот дневен весник Dagens Nyheter објави дека шведските социјални власти објавија нова статистика која покажува дека бројот на пациенти на возраст под 15 години кои се лекуваат од родова дисфорија е намален за 37 отсто меѓу 2021 и 2023 година. А бројките за првите десет месеци од 2024 година покажуваат дека трендот продолжува. На 22 деца под 15-годишна возраст тогаш им била дијагностицирана родова дисфорија, што е најниска бројка за соодветниот период во последните десет години.

Причината зошто падот треба да се забележи е тоа што Шведска претходно забележа нагло зголемување на бројот на случаи на родова дисфорија. И никој не знае што точно го предизвикало зголемувањето. Но, сега очигледно е забавено и наместо тоа видовме намалување. Се чини дека повеќето луѓе мислат дека ова е добра вест.

Како што знаеме, западното прогресивно размислување е радикализирано во последните дваесет години. Традиционално критичкото женско движење кое ги доведуваше во прашање традиционалните родови улоги претходно работеше главно за правата на жените. Во последниве децении, ова се разви во движење за распуштање на структурата и нормите каде што треба да се преиспитаат сите традиционални категоризации, вклучително и оние кои се однесуваат на разликата помеѓу мажите и жените.

Дали имаме право на „пол“ луѓе? Како треба да го дефинираме концептот на „жена“? Кога човек станува жена? Дали е доволно поединецот да се дефинира себеси како жена за тој или таа (или нешто друго…) да има право да биде сметана како таква од нашите власти?

Очигледно е дека левиот радикализам отиде толку далеку што почна да ги доведува во прашање некои од најфундаменталните дистинкции што ги правиме во човековото постоење. Една таква разлика е онаа помеѓу животните и луѓето. А друга е токму онаа меѓу мажите и жените.

Она што се чини дека ги мачи левичарските радикални мислители и активисти со овие фундаментални дистинкции е тоа што – според левицата – тие имплицираат хиерархии. Не постои само квалитативна разлика помеѓу мажот и жената, туку разликата вклучува и разлика во вредноста каде што машкото традиционално се сметало за повредно од женското. А левицата верува дека конзервативците кои сакаат да ги задржат традиционалните разлики помеѓу, на пример, луѓето и животните или меѓу мажите и жените, сакаат да го сторат тоа затоа што тие самите веруваат дека имаат што да добијат од тоа. Победниците на хиерархиите се тие кои сакаат да ги зачуваат системите.

Да се ​​биде прогресивен и радикално левичар значи секогаш да се доведуваат во прашање хиерархиите, но и категориите и нормите. И не е важно што повеќето луѓе се сигурни во својот родов идентитет. Секогаш треба да размислувате за оние кои не се, кои не се вклопуваат во системот, кои се жртви на системот. И секогаш треба да ги доведувате во прашање нормите бидејќи тие вклучуваат односи на моќ.

Околу 2013 година бројот на деца и млади луѓе кои бараат шведска грижа за третмани за корекција на полот – или барем истраги – одеднаш значително се зголеми. Врвот беше постигнат во 2020 година кога 145 пациенти на возраст под 15 години беа третирани од родова дисфорија.

Наскоро беше забележано дека значителен дел од новите пациенти биле биолошки девојчиња кои обично имале и други дијагнози. Честопати имале некаква форма на аутизам или им била дијагностицирана депресија. Обично ги имаа и двете.

Овде постепено се појави сомнеж и кај здравствените работници и кај новинарите кои беа заинтересирани за прашањето дека на младите кои се чувствуваат лошо сега на различни форуми на интернет им било кажано дека веројатно страдаат од родова дисфорија. Добро познат факт е дека младите со аутизам поминуваат многу време на интернет затоа што им е толку тешко да се направи вистинска интеракција со другите луѓе.

И кога стана можно да се проценат медицинските и психолошките резултати од третманите, се покажа дека младите пациенти кои веќе биле депресивни и можеби изолирани пред корекција на полот не се чувствувале подобро потоа. Младите пациенти биле подеднакво депресивни како и пред третманот и оние кои страдале од невропсихијатриски нарушувања очигледно не се ослободиле од нив. И кога шведскиот одговорен орган, Националниот одбор за здравје и благосостојба, требаше да изготви нови упатства во 2022 година за медицински третмани на родова дисфорија, скептицизмот стана толку силен што имаше прекин на медицинските третмани за деца под 15-годишна возраст.

Професорот по психијатрија Микаел Ланден е интервјуиран во написот на Dagens Nyheter и тој вели дека првично бил скептичен за третманите за промена на полот на таквите млади луѓе. И тој вели дека пред одлуката во 2022 година, имало некои резултати и од третманите и од истражувањата. Сега беше можно да се утврдат две работи.

Прво, немаше убедлив доказ дека младите кои побарале третман за промена на полот со образложение дека се чувствувале лошо што на било кој начин биле во погрешно тело се чувствувале подобро по третманот. Сите аутисти и депресивни млади девојки кои биле подложени на хормонски третмани, а понекогаш и хируршки зафати, не добиле значително зголемен квалитет на живот по нивниот третман. И второ, сè уште имаше премалку сознанија за можните идни несакани ефекти од хормонските третмани за да може да биде оправдано да се изложат таквите млади луѓе на ризиците што ги вклучуваа третманите.

Во исто време, критичката перспектива, исто така, доби на сила во јавната дебата. Шведската државна телевизија објави некои значајни извештаи во кои на луѓето кои биле подложени на третман кога биле млади, но кои подоцна зажалиле, им било дозволено да излезат и да раскажат за нивните страдања. Меѓу другото, тие опишаа како психолозите, советниците и лекарите понекогаш речиси ги туркале третманите или барем избегнувале да поставуваат критични и вистински испитувачки прашања.

Она што е непријатно денес е тоа што на голем број млади луѓе можеби им бил уништен животот затоа што транс лобистите и здравствените работници ги охрабрувале овие рани родови промени. Шведското здравство им дозволи на децата под 15-годишна возраст кои страдале од невропсихијатриски нарушувања да претрпат неповратни промени на полот. И левичарските политичари секако навиваа за ова. Како и некои левичарски новинари и лидери на јавното мислење.

Главната цел на активизмот беше да се укинат традиционалните норми. Секој пат кога млад човек го менувал својот родов идентитет, левиот радикализам извојувал победа над традицијата и нормите. Левичарските радикали веројатно мислеле и дека извојувале победа над природата. Затоа што конзервативците обично велат дека и природата е дел од човечката реалност.

И покрај тоа што велат делови од академската левица, човечката зависност од природата не е културен изум. Нашата поврзаност со природата – а со тоа и со биолошкиот пол – е непобитен факт. Исто така, дел од природната човечка реалност е дека има поединци кои чувствуваат дека се родени во погрешно тело. Но, овие поединци сочинуваат многу мал дел од населението. Тие треба да бидат третирани со почит во нашите современи општества, а исто така треба да им се понуди помош за подобар живот.

Но, кога интересните групи, политичките партии, па дури и активистите здравствени работници ги поттикнуваат младите ранливи луѓе да го променат полот пред да наполнат петнаесет години, тогаш нешто не е во ред во општеството.

Она што се случи во Шведска и во другите западни земји, сега мора да се испита ретроспективно. Колку млади луѓе кои направиле промена на полот се покајале? Колкумина се чувствуваат подобро? И кој беше тој што го поттикна и поттикна ова лудило? Треба да знаеме.