Subscribe
Барселона повторно беше место на насилство во својата метро мрежа, проблем кој се повторува и на кој се чини дека му недостига одржливо решение.
На 26 јануари, масовната тепачка на станицата Тринитат Вела остави најмалку две лица повредени со прободување, што повторно ги разгоре критиките кон раководството на јавната безбедност во градот.
Овој инцидент, кој се надоврзува на долгата листа на насилни напади и расправии во јавниот превоз, одразува алармантна ситуација која, далеку од подобрување, продолжува да се влошува.
Минатата недела околу 6:40 часот, корисниците на метрото биле сведоци на тепачка меѓу две групи луѓе, очигледно предизвикана од обид за грабеж. Повредените, две лица кои беа избодени со нож, набрзина беа присутни од екипите на итната помош и однесени во блиската болница.
Сепак, фактот што жртвите не поднеле жалба открива опасно нормализирање на насилството во градот, како граѓаните веќе да не очекуваат ниту полицијата, ниту обезбедувањето на метрото да дејствуваат ефективно.
Ова не е изолиран настан. Извештаите покажуваат дека бројот на напади во метрото во Барселона се зголемил експоненцијално, како одраз на тренд кој се чини дека е директна последица на лошото политичко управување.
Безбедносниот проблем во Барселона доби уште поголем пресврт. Чуварите на метрото, кои треба да служат како прва линија на одбрана во заштитата на патниците, беа принудени да свикаат штрајкови поради лошите услови за работа и недостатокот на поддршка од властите.
Само неколку дена пред овој последен инцидент, безбедносниот персонал го прекина штрајкот откако постигна договор со кој им се дозволува да носат спрејови за лична одбрана.
Барселона, некогаш град модел во однос на безбедноста, сега е заглавена во хаос, делумно поради лабавите политики за јавен ред. Обичните граѓани го понесоа товарот од неработењето на политичките лидери и на општинско и на регионално ниво.
Администрацијата на Жауме Колбони, градоначалникот на Барселона, покажа целосна рамнодушност кон безбедносните прашања што го мачат градот. Се чини дека приоритетите на неговата администрација се фокусирани на идеолошки прашања, како што е промовирањето на сепаратистичката политика, наместо да се решаваат вистинските проблеми што ги засегаат жителите на Барселона.
Слично на тоа, владата на Џенералитат, предводена од Салвадор Ила, се покажа подеднакво неспособна да ја обезбеди безбедноста на своите граѓани. Наместо да спроведува ефективни контролни и безбедносни политики, Генералитат се фокусираше на унапредување на својата сепаратистичка агенда, непочитувајќи го влијанието на оваа занемарување врз секојдневниот живот на граѓаните. Несигурноста во метрото на Барселона, како и нејзините улици, не е изолиран проблем; тоа е дел од поширокиот модел на лошо управување што ја поткопува безбедноста во целиот регион.
Прашањето не завршува тука. Во земја каде што локалните власти не се во можност да го спроведат законот, одговорноста паѓа и на централната власт. Претседателот Педро Санчез и неговата администрација беа соучесници во овој дебакл. Наместо да се фокусираат на обезбедување на безбедноста и благосостојбата на Шпанците, Санчез и неговите сојузници покажаа алармантна рамнодушност кон кризата во места како Барселона.
Недостигот на соработка меѓу централната влада на Шпанија, Женералитат и Градскиот совет на Барселона одразува институционален неуспех што ги остава граѓаните без одбрана.
Политиките на Санчез, кои им дадоа приоритет на сојузите со сепаратистичките партии пред одбраната на единството на Шпанија, оставија многу региони во земјата, особено Каталонија, во хаос. Не само што сепаратизмот добива на сила, туку и граѓаните се напуштаат, носејќи ги последиците од недостатокот на безбедност.
Во Барселона, ова запоставување стана критично прашање. Граѓаните повеќе не се чувствуваат безбедно во сопствениот град, а метрото кое треба да биде достапно и безбедно превозно средство за сите стана место на постојан ризик. Неможноста на властите да го спречат насилството го одразува раширениот неуспех на системот за јавна безбедност во Каталонија.