Subscribe
Пред неколку дена додека се враќав дома, слушав една од најважните шпански радио станици, Cadena COPE. Наводно, радио станица со католичка уредничка линија – таа е во сопственост на Шпанската епископска конференција – и, во денешниот свет, затоа треба да биде повеќе ориентирана кон конзервативното или десничарското европско движење. Зборуваа за спорт. Шпанија е во полуфиналето на Европското фудбалско првенство. Кошаркарската репрезентација избори пласман на Олимпијадата на предолимпискиот турнир. Карлос Алкараз помина уште едно коло на Вимблдон и шпанските возачи се одржаа во текот на викендот. Се на се, нормално.
Одеднаш, разговорот на новинарите и водителите на ток-шоуто се сврте кон француските избори; така, без никаква потреба, на принуден начин. Тоа беше потсетување дека Мбапе побара глас за антисемитскиот Народен фронт, со кој Макрон дејствуваше во коалиција изминатава недела, меѓу првиот и вториот круг. Тие ја прославуваа, на таа позната спортска програма, „победата на демократијата“ над Rassemblement, додека улиците на Франција гореа – буквално – за оние кои победија на изборите.
Но, уште повеќе. Следниот чекор беше да ги коментира изјавите на голманот на шпанската репрезентација во кои по притисок од целиот печат, спортски или друг, и од социјалните мрежи, тој беше принуден практично да повлече некои претходни изјави во кои од здрав разум, а прашан за изјавите на француската ѕвезда, тој посочи дека спортистите не треба да се мешаат во партиски расправии. И така натаму. Фудбалски голман, елитен спортист должен да заземе страна за да го придвижи јавното мислење. Не е дозволено несогласување. Спротивно мислење не е дозволено. Не е дозволено алтернативно мислење.
Виктор Орбан, претседател на Унгарија, патува во Киев за да се сретне со Зеленски. Ниту еден шпански медиум не го објавува. Ниту еден медиум во бриселскиот балон не привлекува внимание на фактот дека актуелниот претседател на Советот на Унијата е во Киев и ја покажува својата поддршка и истовремено повикува, во свое име, на приближување меѓу страните во конфликтот. (Русија и Украина) со цел да се тестира можноста за решение преку преговори.
Следниот ден, самиот Орбан отпатува во Москва за да се сретне со Путин и да му ги даде истите тврдења како и со Зеленски. Во тој момент, целиот шпански печат го обвини Орбан дека е проруски ориентиран, проширувајќи ја оваа „дамка“ на секој што еден ден го видел Орбан, му пришол, соработувал со него, го поддржувал или го разбирал, дури и ако овие пристапи, соработка или поддршката и разбирањето се однесуваат на прашања како што се ограничувањето на илегалната имиграција, проектите за подобрување на конкурентноста на европските компании или борбата против „будното“ размислување и родовата идеологија широко распространета во училиштата и универзитетите.
Манипулацијата со медиумите на естаблишментот, кои Фон дер Лајен и неговата Европска комисија сакаат да ги поддржат и субвенционираат, стана неподнослива. Зошто? Некои рекоа, а јас се повеќе се согласувам, дека причината е затоа што знаат дека губат.
Сопствениците и менаџерите на овие медиуми се дел од менаџерските елити кои носат одлуки без разлика на исходот од изборите во различните земји во Европа. Тие се заинтересирани само за одржување на статус кво. Тоа значи дека европските општества стануваат послаби, помалку вкоренети, помалку структурирани.
Дали партиите кои промовираат одбрана на границите од илегалната имиграција добиваат подобри резултати? Тие оркестрираат кампања со „човечки“ извештаи за животите на оние што ги напаѓаат границите. Дека има избори во Франција или Англија? Организираат уште една за да наметнат терор меѓу елитните фудбалери за да се придржуваат до изјавите во име на Мбапе. Тоа е лудост. Тоа е крајот на индивидуалната слобода. Тоа е патот до тиранијата.