Subscribe
Италија ќе ја има најголемата владина група во Европскиот парламент
Европските избори во 2024 година ќе бидат многу клучни за многу држави: за некои ќе има радикална промена во внатрешнополитичката рамнотежа, за други ќе биде можност да има нов курс во Европската комисија, вметнувајќи имиња од прво ниво во какво ќе биде мнозинството што ќе произлезе од изборите.
Тоа секако ќе биде интересен политички тест за сите, исто така, да се види издржливоста и стабилноста на различните европски влади. Владата на Мелони сигурно ќе излезе засилена од овој тест: според анкетите, италијанската десница ќе освои 35 места во Европскиот парламент, со што ќе стане првата владина коалиција во Европа по број на избрани претставници. Резултатот е составен од 4 места за Форца Италија (ФИ, ППЕ), 8 за Лигата (ЛСП, ИД) и групата на премиерот Џорџија Мелони Fratelli d’Italia (FdI, ECR) ќе освои 23 места, станувајќи трета страна повеќе присутни во Европскиот парламент.
Всушност, првото место ќе му припадне на Rassemblement National (RN, ID) со 26 места, а второто место на Partido Popular (PP, PPE) со 25 места. Обединетите демохристијани на Германија (ЦДУ, ППЕ) ќе бидат врзани со СДИ.
Меѓутоа, ако 35-те места на десниот центар не и дадат на земјата релативно мнозинство, мора да се каже и дека има малку земји каде владините коалиции надминуваат 50% од избраните. Ова се случува во Бугарија, Унгарија, Луксембург, Полска, Романија и Словачка или земји со силна национална влада (Унгарија и Словачка) или резултат на коалиции со широка основа.
Во другите големи европски земји, никој не е на нивото на владата на Мелони: владата на Шолц, составена од социјалдемократите (СПД, С&Д), либералите (ФДП, РЕ) и зелените (Груне, Верди/АЛЕ). застанува на 33 места на 96-те достапни за Германија; Уште полошо е Владата Атал, неодамна инсталирана и главно составена од сили блиски до Ренесансата (РЕ), политичко движење основано од Емануел Макрон, кое дури застанува на 18 места од 81.
Владата на Туск е трета по бројот на места, достигнувајќи 31 со состав што ги обединува партиите на ЕПП, РЕ и С&Д. Владата на Санчез, составена од PSOE (S&D) и Sumar (Зелени/ALE + GUE/NGL) ѝ оди лошо, запирајќи на 23, коалиција која затоа е надмината дури и само од ПП.
Во Холандија се уште нема влада, бидејќи преговорите за формирање на извршна власт се сè уште сложени. Сепак, коалицијата наведена во анкетите од холандските гласачи ќе собере две третини од пратеничките места: 12 од партијата на Герт Вилдерс (ПВВ, ИД), 4 од изборната листа на Питер Омцигт (НСЦ, ППЕ), 3 од поранешниот премиер Партијата на Марко Руте (ВВД, РЕ) и 2 од руралистичката група (БББ, ППЕ).
Кога се анализираат анкетите, важно е да се набљудува и „победничката“ европска група нација по нација: дури 10 земји ќе ја видат ЕПП како водечка европска партија, имено Бугарија, Хрватска, Естонија, Германија, Грција, Латвија, Луксембург, Полска, Словенија и Шпанија; Португалија, Романија и Шведска наместо тоа ќе забележат надмоќ на С&Д; личната карта ќе се воспостави во Австрија, Франција и Холандија; Ирска ќе ја види ГУЕ/НГЛ како прва партија, макронците од РЕ ќе се етаблираат во Чешка, додека конзервативците на ЕЦР ја гледаат Италија како нивна главна земја на афирмација; посебна работа за Унгарија и Словачка, каде Фидес на Орбан и Смер на Фицо ќе доминираат и во моментов не се членови на ниту една европска партија. Во некои држави, повеќе партии ќе добијат еднакви места, но јасниот тренд е сè уште свртување кон десницата.
Она што е фундаментално да се разбере е како да се вози овој бран, во зацврстување на консензус во земјите каде што веќе има влада (Италија, Грција, Шведска, Финска) и при доаѓањето на власт во оние каде што денес има опозиција (Франција, Германија, Шпанија ). Надвор од Европската комисија, која ќе произлезе од Европскиот парламент кој е сложен состав, она што е фундаментално е единството на целта на владите. Од тоа зависат вистинските судбини на Европа и на конзервативците, предводени денес повеќе од кога било од Џорџија Мелони.