Ако имаше една вест која ги одбележа европските избори, тоа секако беа исламистичките напади во Манхајм, кои однесоа живот на полицаец. Исламистички напади против конзервативните политички активисти кои повикуваат на борба против исламизмот, осудувајќи го растечкото џихадистичко насилство и инвазијата на радикализираниот ислам на јавните простори кои некогаш биле слободни, но сега се ограничени.
Не треба да се заборави дека овие напади се случија по демонстрациите на исламистите во Хамбург на истиот ден кога започна германската изборна кампања, со јавно повикување на наметнување калифат во Германија и потиснување на демократските уставни и граѓански закони со исламскиот закон.
Ситуацијата се повторува, во помала или поголема мера, во речиси сите земји-членки на ЕУ. Масивната и неконтролирана имиграција, со апсолутно неприфатливи нивоа на илегална имиграција, е основата на овие многу сериозни тензии во европските општества. Не треба да се заборави дека кога зборуваме за илегална имиграција, се мислиме на оние кои не поминале никаков надзор на граничната контрола или не биле проверени од европските власти. Не знаеме од каде потекнуваат, нивните лични или криминални досиеја, а пред се нивните вистински намери, признавајќи го на тој начин постоењето во Европа на луѓе чија цел е токму борбата и уништувањето на вистинските европски вредности.
Во Каталонија, еден од најисламизираните региони во Шпанија, има зголемен број илегални џамии, а типот на дискурс што го презентираат имамите во овие џамии е целосно непознат. Сепак, знаеме дека во коренот на ужасните исламистички напади во Барселона на 17 август 2017 година беа радикализираните говори на имамот на Рипол, мал град во северна Шпанија. Странското население во Каталонија е помалку од 20%, иако достигнува 50% ако ги вклучиме и оние во затвор. Кога се нудат овие непобитни податоци, политичките сили на левицата се ограничуваат на навреда на оние кои ги нудат јавно, а мејнстрим медиумите придонесуваат за замолчување на реалноста што ја доживуваат Европејците, а со зголемен ризик.
Институциите во Брисел мора да донесат одлуки во овој поглед, на пример со ставање крај на финансирањето на организации и здруженија поврзани со Муслиманското братство, едно од главните движења на исламската радикализација. Еден од неговите ограноци е Хамас, терористичката организација која ги изврши грозоморните злосторства врз израелското население на 7 октомври.
Финансирањето на UNRWA и палестинските организации и недостатокот на вистинска контрола и транспарентност за вистинската дестинација на овие средства веќе беа предмет на парламентарна расправа во минатиот законодавен дом.
Итноста на борбата против радикалниот исламизам, кој отворено ја загрозува нашата законитост и соживот, е врева низ цела Европа. Ова е предизвик за новиот законодавен дом и ќе мора одлучно да се соочиме со него. Германскиот канцелар Шолц и министерот за надворешни работи најавија демократска офанзива против радикализираните џамии. Ова е постојан предлог на патриотските и конзервативните партии низ Европа.
Треба да се напомене дека ова не е религиозно прашање. Тоа дури и навистина не се однесува на верската слобода. Не станува збор за муслиманска побожност, туку за обид на исламизмот да го наметне својот цивилизациски, политички, социјален, културен, па дури и економски модел на европските општества. Пред се, и како нешто неспорно, одбраната на еднаквоста на мажите и жените пред законот. Ова не може да се откаже. Тоа е Европа затоа што тоа е христијанството.
Не можеме да паднеме во дијалектичката замка на левицата. Ние го имаме секое право и должност да ја браниме нашата култура и нашите правни системи и општествена организација.
Во прашање се животи. Нека почива во мир германскиот полицаец кој беше злобно застрелан во грб во Манхајм.