Subscribe
Од 2012 година, има проширување на пристигнувањата на баратели на азил и имигранти во Европската унија, од нешто под 41 милион во текот на таа година на сегашните 100 милиони.
Наместо да го ограничи трендот, ЕУ одлучи да го зголеми износот на финансирање за да се справи со тие пристигнувања. Меѓутоа, една неодамнешна студија побарана од комитетот LIBE во Европскиот парламент покажа дека поради умножувањето на изворите и модалитетите на финансирање, речиси е невозможно да се процени успехот или неуспехот на таквото финансирање.
Дури и за изминатиот период 2014-2020 година, студијата наведува дека „не е можно да се утврди колку средства од ЕУ се потрошени за поддршка на азил, принудно раселување и миграција надвор од ЕУ“. Ова е прилично скандалозно. Нема поим во архивите на DG HOME на Европската комисија и нема ниту јавно достапна анализа за опсегот на азил, принудно раселување и активности поврзани со миграцијата поддржани од надворешниот буџет на ЕУ.
Следствено, точна слика за тоа колку пари се доделени и за која конкретна активност е неостварлива; па оттука и насловот на овој напис. Во тековниот период 2021-2027 година, можноста за финансирање од ЕУ дополнително се проширува; но дали ќе се применат релевантни механизми за надзор и заштитни мерки останува нејасно.
Конкретно, во периодот 2014-2020 година, Фондот за азил, миграција и интеграција (АМИФ) пропиша почетна финансиска обвивка од 3,1 милијарди евра, иако вкупниот буџет ја зголеми повеќе од двојно таа бројка, на 7,5 милијарди евра; 39% од споменатата сума беше управувана од Европската комисија преку нејзиниот ГД HOME, додека останатите 61% беа доделени за национални програми.
Од вкупниот буџет, најголем придонес беше доделен на Доверливиот фонд на ЕУ за Африка (EUTFA), кој доби вкупно 135 милиони евра. За жал, EUTFA не обезбеди никаква следливост на средствата за проекти.
Покрај АМИФ, Фондот за внатрешна безбедност – граници и визи (ISF-BV) обезбеди 3 милијарди евра во наведениот период за контрола на надворешните граници. Сепак, до сега Европската комисија нема дадено никакви информации за неговата употреба надвор од ЕУ, а тоа го направиле и многу ниско ниво на земји-членки (11 од 27).
Како и кај фондовите за внатрешни работи, не се знае колку пари ЕУ потрошила за активности за азил и миграција надвор од ЕУ, ниту како се потрошени преку Фондовите за надворешни работи. Студијата обезбедува проценети вкупно 12,4 милијарди евра, од кои мнозинството отиде во Турција, Африка (преку ЕУТФА) и Сирија.
Во однос на Турција, целта беше да се одговори на кризата создадена од ситуацијата во Сирија, за да се спречат нерегуларните миграциски текови кон ЕУ. Муслиманската земја доби 3 милијарди евра од буџетот на ЕУ, плус уште 3 милијарди евра од придонесите на земјите-членки. Сепак, турската влада не обезбеди распределба на средствата.
Европскиот суд на ревизори изрази загриженост за управувањето со средствата преку EUTFA, уште 3 милијарди евра. Наводно, помошта била наменета за решавање на основните причини за дестабилизација, принудно раселување и неправилна миграција. Ќе се фокусира на регионот Сахел и областа на езерото Чад, Рогот на Африка, Северна Африка и африканските соседи на подобните земји.
За периодот 2021-2027 година, вкупните проценети средства се зголемени на импресивни 191,4 милијарди евра. Земјите-членки инсистираа на зголемување на нивниот надзор и контрола. Досега, ефективноста беше доведена во прашање поради ограничениот број на организации кои добиваат средства; ова е многу сомнително.
Студијата, исто така, нагласува некои дисфункционалности; на пример, миграцијата со висок потенцијал од некоја земја е поттик за барање меѓународна помош, вклучително и од ЕУ. Друг пример е финансирањето на набавка на нови чамци за турската крајбрежна стража по цена од 30 милиони евра, што владата на Турција можеше да си ги дозволи, без никакво значајно следење на влијанието на обезбедувањето на тие чамци во однос на луѓето врз се движи.
Сè уште денес, прозорците во Северна Африка и Рогот на Африка немаат документирани критериуми за избор на предлози за проекти. Наместо тоа, Европската комисија објасни дека ја зема предвид релевантноста на секој предлог за регионалните или националните стратегии, како и специфичната експертиза и присуството на теренот на потенцијалните партнери за спроведување. Ова звучи прилично нејасно и малку убедливо.
Дури во 2018 година, EUTFA продолжи да нема оперативен систем за следење. Кога конечно стана оперативен, фактот што вклучувањето информации не беше обврска значеше дека сите партнери за спроведување не вклучуваат информации. Сепак, парите од ЕУ продолжија да течат и така е и денес.
Извор: Вести на ОН