Subscribe
Со стилот што ја придружуваше целата негова кариера, прво како бизнисмен, а потоа и како политичар, Доналд Трамп сакаше да ја направи сцената повторно своја на 13 февруари. Тој можеше да го чека говорот на неговиот заменик Џеј-Ди Венс на Минхенската безбедносна конференција, закажана за 14 февруари, но наместо тоа, продолжи и најави директни контакти со Путин и Зеленски, природно во рамките на темата за конфликтот во Украина. Со Путин, според она што тајкунот им го кажа на новинарите во Белата куќа, веќе се зборува за средба во Саудиска Арабија, а во блиска иднина би можело да се појави „прекин на огнот“ на украинска територија. Сето ова токму кога меѓународниот печат, но и европските канцеларии, почнаа да се прашуваат што се случи со планот објавен во предизборната кампања од Трамп за решавање на ситуацијата за неколку часа. Еве ги изјавите за намери.
УСЛОВИ НА ПРЕГОВОРИТЕ
Почетните термини на дебатата се доста интересни и го оставаат теренот отворен за различни анализи. Се разбира, со една многуслојна афера како што е конфликтот во Украина, анализите на резултатите од операциите и преговорите не можат а да не бидат подеднакво сложени. Намерно може да се започне со изјавите на Трамп за судбината на Украина во Атлантската алијанса. Според тајкунот, всушност, за Киев не би имало место во НАТО. Барем не во блиска иднина. Ова, како што истакна и украинскиот лидер, би значело потреба од Киев да постави воен објект (дури и по завршувањето на конфликтот) што ќе ја одржува источната граница безбедна на ист начин како што тоа би го направиле силите на НАТО според членот 5. Се разбира, Украина стравува дека секој договор што може да се постигне, а кој не содржи строги воени обврски (како што веројатно само членството во НАТО би го направило тоа во моментов) ќе игра само во рацете на Москва. Русија всушност би имала време да се опорави, да се прегрупира и повторно да ја нападне територијата на Киев, безбедна сега со знаење дека силите на НАТО стојат цврсто и дека постои значителна неказнивост.
СРЕДСТВА И РЕТКИ ЗЕМЈИНИ ЕЛЕМЕНТИ
Тема од апсолутен интерес би било барањето од САД за набавка на одредена количина (се чини меѓу 300 и 500 милијарди долари) елементи од ретки земји. Овие елементи се суштински материјали за производство на технолошки апарати, кои за САД станаа еден од незаменливите средства во пресметката со азискиот гигант. На ова, наводно, деновиве се фокусира американскиот министер за финансии Скот Бесент, кој на Зеленски му го презентира нацрт-договорот за економска соработка во замена за континуирана материјална поддршка од САД. Од своја страна, Украина веќе ја покажа својата значителна подготвеност да соработува со САД на полето на екстракција на ресурси. Quid pro quo за оваа размена во моментов е нејасна. Немаше официјални белешки, иако неодамна самиот тајкун нагласи како САД, во споредба со европските земји, му го увериле на Киев најголемиот дел од помошта, во износ од околу 300 милијарди долари, путин, зеленски, еулари. А quid pro quo, барем за континуирана поддршка, може да биде основата на договорот замислен од новата американска администрација.
ЕВРОПА ВО ЗАДИНА
Ако од една страна е важно да се анализира како американските интереси во овој момент се искривени кон минералните ресурси на украинската територија, и како членството во Атлантската алијанса е настрана (повторно од Вашингтон), од друга страна улогата на европските канцеларии во целото ова сценарио останува прилично маргинална. Европските земји постојано го нагласуваат принципот дека преговорите и договорите не можат да се постигнат без Киев и ЕУ, но се чини дека тоа не го импресионираше Трамп. Всушност, ниту една од земјите-членки на ЕУ во моментов не е вклучена во разговорите. Ова е уште поголем проблем ако се земе предвид принципот – овојпат изразен од САД – дека нема да биде НАТО тој што ја обезбедува безбедноста на Киев. Товарот на контрола на источната граница затоа речиси сигурно би можел да падне на земјите од ЕУ, без тие да можат да го слушнат својот глас.