Subscribe
Кој има право да учествува во мировните преговори меѓу Украина и Русија? Кој има способност и политичка определба да одлучува? Но, пред сè, кој треба да одлучи? Ова се прашања кои се вртат под вестите и информациите кои доаѓаат во текот на овие недели од различните боишта на украинската територија и од канцелариите – не само европските – ангажирани во замислувањето или дизајнирањето на иднината на оваа област.
НАЈАВЕНИ ПРЕГОВОРИ
Несомнено е дека неодамнешните избори во САД и инаугурацијата на новиот претседател силно влијаеа на текот на конфликтот во последните месеци. Со изјавата на тајкунот дека е подготвен и целосно способен да го реши конфликтот за неколку часа, секој добиен или изгубен метар се бореше со идеја да се добие влијание на преговарачката маса. Првичната најава на Трамп потоа беше намалена, признавајќи дека решавањето на овој конфликт не е остварливо за неколку дена, веројатно ниту за неколку недели. Се чини дека се согласуваат сите аналитичари, бавно поднесување документи дури и само да се дојде до преговарачка маса.
ПОЗИЦИЈАТА НА КРЕМЛИН
Патот до преговарачката маса е секако извонреден. Особено што и двете страни имаат за цел да преговараат од позиција на сила. Сепак, има два елементи што треба да се земат предвид во овој момент, и двата од нив може да се следат наназад до позициите што ги зазеде портпаролот на Кремљ, Дмитриј Песков. Прво, признавањето дека, иако не се започнати контакти со Украина за преговарачка маса, тие се планираат. Јазична суптилност што означува не толку акција колку предиспозиција за разговор, дури и наспроти изјавите на Трамп. Всушност, тајкунот најави дека планира состаноци и разговори со различни страни, исто така, признавајќи дека контактите меѓу Русија и Украина се одвиваат „прилично добро“. Признание што Москва можеби претпочиташе да не го открие. Втората тема се однесува на соговорниците. За Русија, всушност, украинскиот претседател Володимир Зеленски не би бил легитимен да ја претставува својата земја во преговорите. Исто така, Песков неодамна не потсети дека во Украина мора да се одржат редовни избори пред да укаже на соговорник. За Кремљ, всушност, без овој чекор немаше да има минимални услови за седење на која било преговарачка маса. Во однос на изборите што треба да се одржат во Украина, имаше и одредени повратни информации од САД. Особено со претставникот на Трамп за Украина, Кит Келог, кој во едно неодамнешно интервју изјави дека одржувањето на регуларни избори во Украина е исто така фиксна точка за САД. Конкретно за американската администрација, изборите во Киев треба да се одржат доколку се постигне примирје во конфликтот. Прашањето за демократско претставување во Украина е она што секако ќе биде одлучувачко за постигнување договор за примирје. Навистина, не може да се заборави дека редовните избори во Киев беа одложени поради воената состојба воведена по руската инвазија. Во исто време, за Путин, претседателот Зеленски би бил нелегитимен, а изборите би биле дел од процесот на „денасификација“ што ќе ја поттикне специјалната операција.
ЕВРОПА И ПРЕГОВОРИТЕ
Што се однесува до европската позиција во однос на преговорите, таа е дека не сака да ја остави Украина на мир кој драстично би ја намалил нејзината територија. Високата претставничка на ЕУ за надворешни работи, Каја Калас, во својот говор на Конференцијата на амбасадорите на ЕУ, ги повика земјите-членки на единство во поддршката на Украина и санкционирањето на Русија и фондовите што ја хранат нејзината воена машина. Во говорот на Калас, Русија останува закана за Европа. Поддршката за Украина, исто така, со добивање поволни позиции на преговарачката маса, за ЕУ може да биде основа за нов период на стабилност, што ги намалува шансите за продолжување на конфликтот.