Ќе биде ли Нова Европа конзервативна?

Џорџија Мелони се потврди како политички лидер „најсакана од Италијанците“ на европските избори со над 2,5 милиони преференции, успех што го потврдува Фратели д’Италија на првото место во изборниот консензус.

Партијата на премиерот го зголеми својот консензус во однос на општите избори, достигнувајќи 29%.

Останатите две партии во мнозинството, Форца Италија и Лега, исто така забележаа процентуален пораст, и двете се приближија до 10% од консензус со речиси идентични проценти, односно 9,6% за Форца Италија и малку над Лега, која дојде со 9%.

Ова е сигнал од големо значење и сила за владата на десниот центар, покажувајќи како Италијанците ја ценат нејзината работа и колку довербата во Џорџија Мелони е солидна.

И веројатно, токму новиот италијански политички курс, со меѓународната доверба добиена од Џорџија Мелони, беше движечка сила за централнодесничарските партии да постигнат успех низ цела Европа, или речиси.

Францускиот случај е симболичен, бидејќи Макрон, еден од најголемите противници и критичари на Џорџија Мелони, е принуден да го подигне белото знаме наспроти огромниот успех на партијата на Ле Пен.

Сега натпреварите ќе се играат во Брисел. И покрај фактот што таканареченото „Мнозинство Урсула“ е сè уште најсилно во ЕУ, рамнотежата ќе мора да се промени.

А токму Џорџија Мелони ќе биде протагонист на оваа промена на правецот во политиката на ЕУ.
Врз основа на нејзиниот консензус и како претседател на ЕЦР, главната групација на европските конзервативни партии, таа ќе биде таа што ќе го донесе новиот политички ветер што ќе дува во Европа.

Ветер кој гледа и на интересите на поединечните народи и нивните народи, а не на интересите на оние кои досега го диктираа законот, пред се Франција на поразениот Макроне и Германија на Фон дер Лајен.

Политиките за миграција, оние за еколошката транзиција, поддршката за Украина и кризата на Блискиот Исток, нужно ќе мора да имаат поинаков пристап, помалку демагогичен и попрагматичен и структуриран, исто како и акциите преземени досега од италијанскиот лидер во националниот и меѓународна арена.

Првиот јазол што треба да се одврзе секако е оној на следниот претседател на Европската комисија. Водачите на ЕУ ќе се состанат во Брисел за официјално да номинираат кандидат за највисоката функција на Комисијата на 28 јуни. Теоретски, природен кандидат за улогата се чини дека е Фон дер Лајен, зајакната со потврдувањето на „нејзината“ ЕПП како прва партија. Во моментов, сепак, постојат неколку варијабли кои ја поткопуваат нејзината повторна потврда.

Членот 17 од Договорот од Мастрихт е оној кој го опишува процесот на назначување на претседателот на Европската комисија, основна улога во рамките на Европската унија. Европскиот совет, составен од шефови на држави и влади на земјите-членки, е одговорен за предлагање на кандидат за оваа функција. Овој процес на предлози бара квалификувано мнозинство, механизам кој е тешко да се објасни и резимира, кој исто така го зема предвид населението на поединечни држави, ефективно давајќи им поголема тежина на најнаселените држави.

Европскиот совет мора да ги земе предвид резултатите од изборите за Европскиот парламент кога предлага кандидат. Откако ќе биде номиниран, предложениот кандидат мора да добие гласање за доверба од Европскиот парламент. Затоа, од суштинско значење е кандидатот предложен од Советот да има поддршка од парламентарното мнозинство.

Процесот на селекција е исклучително комплициран, со преговори и варијабли од различен вид, поради што веднаш по изборите се одржува неформален состанок за почеток на прелиминарни дискусии. Во оваа фаза особено е актуелно името на Урсула фон дер Лајен, актуелниот претседател на Европската комисија. Пред изборите, всушност, Европската народна партија (ЕПП) ја избра за кандидат преку механизмот spitzenkandidat, индикација што секако е важна, но не и обврзувачка.

Затоа, ова ќе биде првиот јазол што ќе се одврзе во обновената Европска унија, за да се успее да се најде синтеза меѓу различни „души“ што може да доведе до избор на нов претседател.

И иако силите на терен се чини дека се мапирани, со првата партија на ЕПП и мнозинството Урсула потенцијално командувани како што е споменато, игрите во никој случај не се завршени. Доволно е да се каже дека во 2019 година, со сила на хартија поголема од сегашната, Фон дер Лајен победи со само 9 гласа помалку од потребното апсолутно мнозинство. А една од главните пречки за нејзиниот реизбор може да дојде од Франција и Макрон.

Дека Французите не ја „сакаат“ германската претседателка е добро познат факт, како што истакна и самиот Макрон на 25 април во својот „Говор за Европа“, во кој без воопшто да ја спомене ја нападна актуелната политика на Европскиот совет. Но, токму во Франција ќе се гласа неколку дена по првата средба во Брисел, средба од која треба да произлезе името на претседателскиот кандидат. Голем проблем за францускиот претседател, кој би претрпел дополнителен удар врз неговиот кредибилитет доколку му даде поддршка на Фон дер Лајен.

Значи, играта е широко отворена, и покрај потенцијалното мнозинство, гласањето за изборите е под влијание на неколку фактори, пред се ‘внатрешниот’ интерес на секоја нација. Меѓу другото, можноста да биде избран за претседател не може да се реплицира, губитникот мора да се тргне на страна и да се предложи ново име. И така, фундаменталната улога што ЕЦР предводена од Џорџија Мелони сигурно ќе ја одигра, на силата на нејзините успеси на неодамнешните европски избори и нејзиниот број.

Во моментов никој не ризикува со хипотези или можни кандидати, но преговорите сигурно се водат веќе некое време, а сигурни сме дека и за време на Г7 предводена од Италија, една од неофицијалните теми ќе биде токму ова.

„Револуцијата“ започна и Џорџија Мелони ги има сите карти да ја освои заедно со нејзините европски сојузници.

FeMo