
Конференцијата за политичко дејствување на конзервативците (CPAC) уште еднаш се потврдува како главен настан за конзервативното движење во САД. Основана во 1974 година, конвенцијата собира политички фигури, интелектуалци и активисти за да разговараат за десничарските политики, со силен акцент на традиционалните вредности и економскиот национализам. Во последниве години, CPAC стана привилегирана платформа за крилото на Трамп на Републиканската партија, кое се бори против прогресивните идеологии и таканаречената „култура на откажување“.
Оваа година, меѓу значајните меѓународни гости, се истакна Џорџија Мелони, премиерка на Италија и лидер на Fratelli d’Italia, која учествуваше преку видео врска. Нејзиното присуство ја зацврсти врската помеѓу италијанскиот и европскиот конзерватизам и неговиот американски колега.
Говорот на Мелони: идентитет и прагматизам
Мелони го отвори своето обраќање со реафирмирање на нејзината цврста одбрана на конзервативните вредности, допирајќи ги темите драги на американската публика: семејството, борбата против културата на откажување, спротивставувањето на радикалните еколошки политики и распространетоста на социјализмот. Премиерот истакна дека „слободата мора да се брани со сите средства“, повторувајќи некои од темите на кои се осврна американскиот потпретседател Џеј Ди Венс на конференцијата во Минхен.
Еден од најочекуваните сегменти од нејзиниот говор беше за војната во Украина. Мелони ја потврди поддршката на Италија за Киев, зборувајќи за „праведен и траен мир“, истовремено избегнувајќи директна конфронтација со Доналд Трамп, кој во последните денови зазеде подвосмислен став по ова прашање. Во изјавата која наиде на многу коментари, таа рече: „Мирот во Украина може да се изгради само со придонесот на сите, но знам дека со Трамп никогаш повеќе нема да ја видиме катастрофата што се случи во Авганистан пред четири години“.
На фронтот на трансатлантските односи, Мелони испрати јасна порака: „Нашите противници се надеваат дека Трамп ќе се дистанцира од нас Европејците. Го познавам – тој е силен и ефикасен. Се обложувам дека ќе им докажеме дека грешат“. Таа, исто така, ја призна потребата Европа да ги зголеми воените трошоци, тема блиска до срцето на администрацијата на Трамп.
Прашањето на тарифите и иднината на трговските односи
Друго чувствително прашање на кое се занимава Мелони беа царините и ризикот од трговски конфликт меѓу Европа и САД. „Не треба да објаснуваме колку се меѓусебно поврзани нашите економии и како непредвидливите исходи од трговската војна само ќе им користат на другите големи сили“, предупреди премиерот, очигледно повикувајќи се на Кина.
Говорот на Мелони го зајакна нејзиниот имиџ како глобален конзервативен лидер, привлекувајќи го и вниманието на американските политички набљудувачи. Нејзината блискост со крилото на Републиканската партија, усогласено со Трамп, беше избалансирано со прагматичен пристап насочен кон избегнување на фрактури со европските сојузници.
Фиданца: „Пријателството не е потчинување“
Карло Фиданца, шеф на делегацијата на Fratelli d’Italia во Европскиот парламент и заменик-претседател на европските конзервативци, го коментираше учеството на премиерот: „Џорџија Мелони покажа дека пријателството не е потчинување.
Фиданца, исто така, го бранеше Мелони од критиките на левицата: „Опозицијата се надеваше дека, за да му оддаде почит на Трамп, таа ќе се откаже од поддршката за Украина, но не беа во право. Некои од европскиот мејнстрим го напаѓаат Трамп едноставно затоа што тој е „десничарски Американец“, без да разберат дека вистинскиот предизвик е одржување на цврст мост меѓу двете страни на Атлантикот“.
Реакции и контроверзи во Италија
Во Италија, учеството на Мелони во CPAC предизвика различни реакции. Опозицијата, од Ели Шлајн до Џузепе Конте, го критикуваше присуството на премиерот на конзервативната конвенција, обвинувајќи ја дека е „вазал на САД“. Никола Фратојани дури повика да се откаже нејзиниот говор, додека Анџело Бонели го опиша како „десничарска пропаганда“.
Карло Календа зазеде понијансиран став, препознавајќи ја конзистентноста на Мелони во поддршката на Украина, додека одржуваше резерви за нејзината прекумерна блискост со републиканците на Трамп. „Зборовите на Мелони за Украина беа јасни и децидни во многу тежок контекст. Таа е заслужна за тоа“, рече лидерот на Азионе.
Од друга страна, десниот центар ја бранеше одлуката на премиерот. Томазо Фоти, министер за европски прашања, повтори: „Сојузот со САД не значи потчинување; надворешната политика бара прагматизам“.
CPAC останува стратешки настан за меѓународната конзервативна политика, а Џорџија Мелони ја искористи можноста да ја зајакне својата улога како глобален лидер. Нејзиниот говор го избалансираше идеолошкиот идентитет со дипломатскиот прагматизам, испраќајќи јасна порака: Италија се обидува да остане мост меѓу Европа и Соединетите Држави без да биде подредена на никого. Со приближувањето на европските избори, интервенцијата на Мелони може да има реперкусии не само врз трансатлантските односи, туку и врз внатрешните политички баланси во ЕУ.