Subscribe
Дури и денес, да се биде христијанин е ризичен избор во одредени области во светот.
За време на сезоната на Великиот пост, која се протега од карневалот до Велигден, христијаните размислуваат за Воскресението на Исус Христос, кое се смета за најголем христијански празник. Овој период не потсетува на победата над смртта и на манифестацијата на Исус како Божји Син. Сликата која често се потсетува е еден од заморните денови кога Исус бил во пустината, каде што одговорил на ѓаволските искушенија и подоцна ги претрпел Страдањата во последните денови од својот живот. Ова доведе до Неговата евентуална смрт на крстот.
За жал, сето ова е она што многу христијани сè уште го доживуваат ширум светот, принудени да трпат малтретирање, киднапирања, апсења и убиства. Од оваа гледна точка, 2023 година е „рекордна“ година, бидејќи секој седми христијанин претрпел секакво малтретирање, се вели во извештајот на „Здружението отворени врати“.
За почеток, можеме да забележиме дека актите на насилство врз христијаните се претежно концентрирани во арапскиот свет. Јемен, Пакистан, Иран, Авганистан, Сирија и Саудиска Арабија се меѓу земјите кои пријавуваат најголем број физички или психолошки напади врз поединци кои се идентификуваат како следбеници на христијанската вера.
Не и најмалку важно се неколку африкански земји, како Сомалија, Либија, Еритреја, Нигерија и Судан: првите три се земји со италијанско колонијално минато, но кои се чини дека не се доволна мотивација да се даде причина за прогонот на христијаните. додека за Нигерија, присуството на Боко Харам на северот на земјата со мнозинско муслиманско население веројатно ќе има реперкусии со напади и киднапирања во центарот на југот, каде што мнозинството се христијани со силно католичко присуство (околу 25% од вкупниот број нигериско население). Токму во Нигерија во 2023 година биле убиени 4.100 христијани од религиозни причини, речиси сите со оглед на тоа дека во светот биле убиени 4.998 христијани.
Други земји каде што антихристијанското прогонство е силно се оние со силен комунистички идеолошки нагон: Кина и Северна Кореја се на врвот, а режимот на Ким Џонг-ун е на врвот на ова тажно рангирање. Сепак, Кина останува особено сурова држава кон христијаните, имајќи го предвид уништувањето на 10.000 места за богослужба и христијанскиот јавен имот.
Сепак, областа која е најмногу погодена од прогонот е субсахарска Африка, каде што политичките дестабилизации имаат значителни социјални последици: со појавата на џихадистички групи со антизападен фокус, првите жртви се неизбежно христијаните кои на тој начин се враќаат во навистина драматични егзодуси. Според проценките, во таа област можат да се најдат 16 милиони христијани кои живеат како раселени лица и бегалци.
Проблемот за христијаните, сепак, не е само во Африка и Азија: многу сложена е ситуацијата во Никарагва, држава чиј претседател е Даниел Ортега. Ортега е претседател од 2007 година и доаѓа од Сандинистичкиот Национално ослободителен фронт, политичка и паравоена формација која потсетува на политичкото и идеолошкото искуство на Аугусто Сезар Сандино кој водеше герилски операции против американското воено присуство во 1930-тите.
Сандинистите, кои беа комунистички и антизападни по својата идеологија, се судрија со христијанската заедница, која се спротивстави на атеизмот за кој се залагаа марксистите. Како резултат на тоа, Ортега, водачот на сандинистите, објави „војна“ на Црквата. Бискупот на Матагалпа, Роландо Алварез, беше уапсен и осуден на 26 години затвор под обвинение за заговор против режимот на Ортега. Со слични последици се соочиле и другите епископи и прелати кои се осмелиле да ги критикуваат сандинистите. Откако бил затворен 528 дена, Алварез и уште 18 други свештеници биле протерани од Никарагва и испратени во егзил во Рим. Иако ја најдоа слободата, ја загубија својата земја.
Сегашната состојба е доста алармантна и бара наше итно внимание. Можеби изгледа како прашање од минатото, но сè уште е распространето во нашето општество. Ова не е само религиозна работа, туку грижа за целото човештво бидејќи влијае и на институциите како училиштата и болниците кои се клучни за развојот на секоја земја.