Европска соработка против компјутерскиот криминал

Будимпешта, 23 ноември 2001 година: Советот на Европа ја усвои својата Конвенција за компјутерски криминал. Две децении подоцна, тој беше ратификуван од сите дваесет и седум земји-членки на Европската унија, освен една (Ирска). Конвенцијата е првиот меѓународен договор за злосторства извршени преку Интернет и други компјутерски мрежи, особено со прекршување на авторските права, компјутерски измами, детска порнографија и прекршување на мрежната безбедност. Со цел да се имплементира овој меѓународен договор, земјите што го ратификуваат мора да ги сметаат како кривични дела според нивните национални правни наредби, однесувањето против доверливоста, интегритетот и достапноста на компјутерските податоци и системи. На пример, пристап до компјутерски систем без право, вклучително и со прекршување на безбедносните мерки или со намера да се добијат податоци; намерното следење без право на нејавен пренос на компјутерски податоци; оштетување на компјутерски податоци без право, особено ако тоа резултира со сериозна штета; или намерно и сериозно попречување без право на функционирање на компјутерски систем со манипулација со компјутерски податоци. Прекршоците можат да бидат и поврзани со содржината. Оваа категорија вклучува детска порнографија и прекршување на авторските и сродните права. Детската порнографија се опишува како визуелен материјал кој прикажува малолетник во сексуално експлицитно однесување или некој што изгледа дека е малолетник вклучен во сексуално експлицитно однесување. Меѓутоа, земјите што го ратификуваат може да го ограничат концептот на детска порнографија строго на малолетници вклучени во сексуално експлицитно однесување. Малолетната возраст е утврдена на 18 години, иако земјите што ја ратификуваат може да бараат пониска старосна граница за нивните државјани да се сметаат за полнолетни; во секој случај, минималниот праг според конвенцијата е 16 години. Земјите исто така може да дозволат набавката на детска порнографија преку компјутерски систем за себе или за друго лице да не се смета за кривично дело; истото важи и за поседување детска порнографија во компјутерски систем или на компјутерски медиум за складирање податоци. Со цел да се олесни откривањето, истрагата и гонењето на сајбер криминалот, конвенцијата вклучува неколку одредби за пребарување и запленување на зачувани компјутерски податоци, како и нивно собирање во реално време, преку примена на технички средства или преку присилни даватели на информатичко општество услуги да го стори тоа. За взаемна помош меѓу земјите што ја ратификуваат, Меѓународната организација за криминална полиција (Интерпол) е назначена како главен канал за барање за комуникација. Две години подоцна, во 2003 година, Советот на Европа усвои протокол на конвенцијата, во врска со криминализацијата на дела од расистичка и ксенофобна природа извршени преку компјутерски системи. Бројот на ратификации на земјите-членки на Европската унија е, во овој случај, малку помал: Австрија, Белгија, Естонија, Унгарија, Ирска, Италија и Малта не го ратификуваа до денес; Бугарија, Унгарија и Ирска го немаат ни потпишано. За да се спротивстави на ризикот од злоупотреба или злоупотреба на компјутерските системи за ширење на расистичка или ксенофобна пропаганда, протоколот ги обврзува земјите што го ратификуваат да го сметаат за кривично дело дистрибуцијата на расистички и ксенофобичен материјал до јавноста преку компјутерски систем. Земјата што ја ратификува може да бара однесувањето да промовира или поттикнува дискриминација поврзана со омраза или насилство да се смета за кривично дело според протоколот. Загрозување на лица, преку компјутерски систем, со извршување на тешко кривично дело од причина што припаѓаат на група која се разликува по раса, боја, потекло или национално или етничко потекло, како и по вероисповест, доколку се користи како изговор за кој било од овие фактори, или група на лица кои се одликуваат со некоја од овие карактеристики, протоколот исто така го третира како кривично дело. Истото важи и за јавно навредување, преку компјутерски систем, лица поради исти причини на припадност или разлика, особено ако жртвите се изложени на омраза, презир или потсмев. Сепак, земјите што ја ратификуваат може да одлучат да не ја сметаат јавната навреда за кривично дело. Конечно, земјите што го ратификуваат според протоколот може да ја криминализираат дистрибуцијата на материјал што ги негира, грубо минимизира, одобрува или оправдува дела што претставуваат геноцид или злосторства против човештвото. Извор на сликата: TriadSquare