Subscribe
Шпанската социјалистичка работничка партија (ПСОЕ), шпанската владејачка партија во моментов се бори со корупциски скандали околу клучните фигури и растечките внатрешни поделби меѓу нејзиното раководство. Сегашната неволја на PSOE е далеку од нејзината позиција пред само три години за време на нејзиниот последен Национален конгрес. Во тоа време, партијата возеше на бранот на стабилност, управувајќи решително како последица на пандемијата и одржувајќи контрола над главните автономни заедници во Шпанија. Сепак, оваа фаза на смиреност и контрола отстапи место на турбуленции. Гласовите на дисидентите меѓу социјалистичките лидери станаа се погласни, наликувајќи на средновековен бунт против произволното и еднострано одлучување на претседателот Педро Санчез. Овие тензии ќе заземат централно место на 41-от национален конгрес на ПСОЕ, закажан за 29 ноември до 1 декември во Севиља. Партијата сега се соочува со несигурен политички пејзаж обележан со несигурни сојузи со фракции наклонети кон независност и недостаток на кохерентна идеолошка насока. Раководството на Санчез е под оган и од внатрешни критичари и од надворешни притисоци, додека партијата се бори да го задржи својот законодавен моментум откако претрпе значителни загуби на локалните и регионалните избори во мај 2023 година. Однадвор, PSOE исто така се соочува со сè поголеми предизвици. Неодамна се соочи со лупа околу нејзиниот одговор на разорниот временски настан ДАНА и е заглавен во жестока опозиција со Народната партија во Брисел, која се обидува да ја блокира номинацијата на Тереза Рибера за еврокомесар. Овие прашања ја влошуваат и онака тешката ситуација на партијата, засилувајќи ги перцепциите за нестабилност во нејзините редови. На овие неволји се додаваат трајните скандали кои станаа симбол на борбите на ПСОЕ. Случајот на поранешниот министер Хозе Луис Абалос, под обвинение од страна на Врховниот суд на Шпанија, и тековните истраги против сопругата на претседателот за наводна злоупотреба на влијание, дополнително го нарушуваат имиџот на партијата. И покрај овие неуспеси, претседателот Санчез покажа издржливост, често споредувана со тврдоглава „пиреј“ која одбива да овене под притисок. Сепак, овие контроверзии ги поттикнаа повиците од високи партиски членови за големи промени и во внатрешното управување и во надворешното раководство. Сепак, овие повици за реформи изгледаат лошо темпирани и неефикасно реализирани. Санчез ја консолидираше контролата врз клучните судски и медиумски институции, вклучително и Генералното обвинителство, Уставниот суд и Генералниот судски совет. Јавните субјекти како RTVE, шпанскиот национален радиодифузер, и истражувачките организации како што е Центарот за социолошки истражувања, исто така беа критикувани дека служат како продолжување на влијанието на владата. Овие потези, иако се правно одбранливи, предизвикаа сериозна загриженост за ерозијата на институционалната независност и демократските норми. Во меѓувреме, имињата што се појавија како потенцијални моќници во националното раководство на PSOE – Паткси Лопез, парламентарниот портпарол и Оскар Пуенте, министерот за транспорт – се соочија со критики за нивната агресивна тактика против новинарите, политичките противници и медиумите. Критичарите тврдат дека нивните стилови на лидерство дополнително ги продлабочуваат авторитарните тенденции на партијата и ги отуѓуваат гласачите кои бараат потранспарентна и поодговорна влада.
Како што PSOE се приближува до својот Национален конгрес, тоа го прави под тежината на внатрешните поделби и растечката перцепција за политички лов на вештерки насочени кон внатрешниот круг на премиерот Санчез. Оваа внатрешна пресметка и пошироките погрешни чекори на партијата имаат значителни последици, не само за граѓаните на Шпанија, туку и за угледот на земјата на меѓународната сцена. Некогаш модел на демократска консолидација, Шпанија сега се наоѓа под лупа од глобалните набљудувачи, кои со тревога гледаат на нејзината сегашна траекторија. На крајот на краиштата, најголемите жртви од превирањата на PSOE се шпанскиот народ и институционалната рамка на земјата. Комбинацијата од внатрешен неред, надворешни скандали и согледано пречекорување ја наруши довербата на јавноста и го наруши имиџот на Шпанија. Додека PSOE се обидува да ја редефинира својата насока и да го врати единството, таа мора да се соочи со реалноста дека нејзините постапки имаат последици не само дома, туку и на глобалната сцена, каде што колапсот на некогаш стабилната демократија е дочекан со збунетост и загриженост.