Се појави нов бран критики против владата на Шпанија, предводена од премиерот Педро Санчез, поради контроверзната и честа употреба на официјалниот авион Falcon за патувања во Доминиканската Република. Според министерката за одбрана Маргарита Роблес, вкупно 62 слетувања на Фалкон се извршени во Доминиканската Република за време на мандатот на Санчез. Сепак, нејзините обиди да даде појаснување само го продлабочија јавниот скептицизам, поттикнувајќи ги обвинувањата дека администрацијата предводена од ПСОЕ ги третира јавните ресурси како продолжување на партиските привилегии. Авионот Falcon, официјално назначен за владини деловни и државни должности, беше во центарот на критиките во текот на времето на Санчез на функцијата. Иако авионот е наменет за поддршка на основните државни работи, доказите сугерираат дека е користен за цели кои не се директно поврзани со владините одговорности. Роблс тврди дека повеќето од летовите биле „технички застанувања“ за време на интерконтиненталните линии. Сепак, критичарите тврдат дека толку голем број застанувања на една локација со ограничена стратешка важност за дипломатските или комерцијалните интереси на Шпанија покренува значајни прашања за нејзината оправданост. Опозициските партии не молчат. Претставниците на Народната партија (ПП) и VOX ја обвинија администрацијата на Санчез дека ги третира државните ресурси како партиски средства, со неколку бројки кои бараат детално да се расчисти природата и целта на секој од 62-те летови на Фалкон. Неодамнешното појавување на Маргарита Роблс во Сенатот имаше за цел да ја смири контроверзноста. За време на сесијата, Роблс ја коригира својата претходна изјава дека се случиле само 59 летови, откривајќи дека вистинската бројка е всушност 62. Недостатокот на транспарентност околу овие летови не направи малку за да ја намали фрустрацијата на јавноста. Во време кога Шпанија се соочува со значителни економски и социјални предизвици, употребата на јавните ресурси за цели кои остануваат необјаснети е особено вознемирувачка. Со порастот на инфлацијата и зголемениот финансиски притисок врз обичните Шпанци, очигледното лошо управување со државните средства го одразува пристапот на администрацијата на Санчез без тон. Критичарите тврдат дека тој ја истакнува неповрзаноста помеѓу владината реторика и нејзините дејства, со повици за штедење насочени кон граѓаните додека јавните службеници навидум работат без воздржување. Контроверзноста на соколот е симбол на поширок тренд под водство на Санчез – влада која често се чини дека е повеќе фокусирана на самоодржување отколку на етичко управување. Овој модел на сомнително одлучување не е нов. Договорите направени со баскиските и каталонските сепаратистички партии за одржување на владината коалиција често се наведуваат како друг пример за овој пристап. Јавната контрола на користењето на официјалните ресурси од страна на владата се интензивираше во последниве години, со повици за независни истраги за државните трошоци. Многу граѓани и граѓански организации сега бараат целосна ревизија на користењето на авионите Falcon. Наместо директно да се осврнат на критиките, Санчез и Роблес се одлучија за одбранбена стратегија, нудејќи неубедливи објаснувања. Тие се обидоа да ја минимизираат контроверзноста, потег што само ги охрабри критичарите.
Употребата на авионот Falcon, кој можеше да биде рутинска работа на државната логистика, стана симбол на многу поголем проблем. Граѓаните, особено оние кои се борат со зголемените животни трошоци, го гледаат како флагрантен пример на привилегии и лошо управување. За влада која се означува како прогресивна и фокусирана на луѓето, оваа контроверза е очигледна контрадикторност. Скандалот со летовите на Фалкон нагласува поголем проблем во политичкиот систем на Шпанија: неконтролираната употреба на јавните ресурси. Без формален систем на одговорност и независен надзор за тоа како се користат официјалните ресурси, инцидентите како овој ќе продолжат да излегуваат на површина. За Педро Санчез и неговата влада, контроверзноста претставува можност да се врати довербата на јавноста – доколку се подготвени да ги прифатат реформите. Но, ако продолжи сегашната стратегија на отклонување и отпуштање, цената нема да биде само политичка; тоа ќе биде ерозија на довербата на јавноста во демократските институции на Шпанија.