Светите невини и Каиро

Второто поглавје од Евангелието по Матеј ни кажува дека „кога Ирод сфатил дека мудреците го измамиле, се разгневи и нареди да ги убијат сите деца помлади од две години во Витлеем и околината, според датумот на му рекоа мудреците“ (види Мт 2:13-18). Ирод, кралот на Јудеја, знаејќи ги традициите и пророштвата на Стариот Завет, знаел дека ветениот Месија ќе биде свештеник и Цар. Плашејќи се за неговото владеење и неговите привилегии, тој ги уби сите овие деца, иако Христос го спасија неговите родители кои го заштитија од прогонството на владејачката сила.

Во IV век е востановен празникот во чест на светите невини, несвесни и несакани маченици. Источно-католичката традиција ги одбележува на 29 декември, додека латинската традиција ги слави на 28-ми. Нема консолидирани податоци, или барем јас не ги најдов, на ниво на Европската Унија за бројот на абортуси кои се вршат денес во Европа. Овие фетуси се исто така невини светци, жртви на очајот на мајките и на политичкиот и правниот систем кој во многу земји го направи абортусот право. Денот кога абортусот беше институционализиран во Европа, тој престана да биде цивилизацијата што го придвижи светот кон напредок и култура. Всушност, на тој ден Европа престана да биде Европа. Аристотел не би разбрал – а со него и милиони луѓе кои ја бранат реалноста од идеологијата произведена во тинк-тенкови – дека ако животот е право, право може да биде и смртта. Работите не можат да бидат и да не бидат во исто време. Тоа е основата на нашата цивилизација, принципот на контрадикторност. Секој знае, дури и цврстите бранители на убиството, дека има нов живот штом спермата оплоди јајце клетка. Во тој момент се појавува ново суштество, различно од таткото и мајката, полно со исто достоинство како и секој од оние тајкуни кои создаваат филантропски фондации за финансирање на мултимилионскиот бизнис за абортуси во Јужна Америка, Африка или Азија.
Во Шпанија во 2023 година биле извршени 103.097 абортуси. Доколку се родат овие човечки суштества, проблемите кои произлегуваат од таканаречената демографска зима нема да постојат. Би имало повеќе од сто илјади Шпанци. Ќе имаше уште сто илјади илузии. Но, абортусот не е случајност или временска околност. Тоа е резултат на ужасно глобалистичко планирање од страна на универзитетите, филантропските фондации, невладините организации и агенциите на ОН.

Во Шпанија 18% од абортусите се вршат во државни болници, а останатите, 82%, во приватни клиники кои се збогатуваат од смрт и очај. Ова е многу релевантен факт. Лекарите, медицинските сестри, гинеколозите одбиваат директно или индиректно да вршат абортуси во државните болници. Нивниот етички кодекс, кој ги обврзува да спасуваат животи, ги спречува да го сторат тоа. Но, во приватните клиники, со помалку строги контроли и со исплата на многу големи суми, од кои многу се непроѕирни за државната каса, други несовесни лекари вршат абортуси.

Колатерален бизнис е продажба на остатоци од фетуси. Планирано родителство е невладина организација која работи ширум светот, конкретно насочена кон промовирање на планирање на семејството и, во нејзиниот случај, абортус, кој во 2016 година беше вмешан во скандал – кој беше погодно сокриен од главните медиуми – за комерцијализирање на феталните остатоци од абортуси. Членовите на Центарот за медицински напредок, претставувајќи се како претставници на компанија која купува ткиво од абортирани фетуси, подготвија извештај во кој се прикажани директорите на Planned Parenthood кои промовираат и поттикнуваат комерцијални трансакции со фетални органи добиени во нивните клиники. Дека постои план за ширење на абортусот на глобално ниво е веќе несомнено. Дека нејзините промотори се должни на застарената доктрина на Малтус кој ги сметаше луѓето за проблем и го шири ризикот од пренаселеност не е спорно. Спроведувањето на абортусот на планетарно ниво е развиено преку таканаречените Светски конференции за населението. Првиот беше одржан во 1954 година во Рим, едвај три години пред формирањето на Европската економска заедница. На ова во 1965 година следеше втората конференција во Белград, под советската чизма, каде што малтузиските и марксистичките доктрини почнаа отворено да се вовлекуваат на агендата на ОН, а плодноста почна да се гледа како проблем. Во исто време, Агенцијата на САД за меѓународен развој (УСАИД) започна да финансира огромни програми за контрола на населението. Тоа беше време на контрацептивни средства. Луѓето можеа да се уверат дека имањето деца е проблем и да им дадат средства да го избегнат. Убедени дека родителството е ризик, не помина долго пред да почне да се развива теоријата за абортус како право да се ослободиме од некој проблем. Повторно ОН ја надмина железната завеса. Третата конференција се одржа во 1974 година во Букурешт. Таа се консолидираше како доктрина на ОН дека економскиот, социјалниот и културниот развој е поврзан со демографијата во спротивна насока од она што ни го покажува историјата. ОН промовираат намалување на населението во корист на развојот. Лага. Погледнете ги само бројките на Европската унија и како падот на демографијата е проследен со пад на економиите и масовни и неконтролирани имиграциски процеси. Од Букурешт, прашањето се забрза. Прво во Мексико во 1984 година, а потоа во Каиро во 1994 година, беше усвоена Програма за акција која ја декларира нераскинливата врска помеѓу населението и развојот и се фокусира на промовирање на контролата на населението во сите земји-членки на ОН. На таа конференција, 179 влади ја усвоија Програмата за акција на Меѓународната конференција за население и развој, во која се вели дека „одржливиот и инклузивен развој не е можен без да се даде приоритет на човековите права, вклучително и репродуктивните права (репродуктивните права се однесуваат на употребата на контрацепција, абортусот и пилула за утрото потоа), без зајакнување на жените и девојките, и без решавање на нееднаквостите, потребите, аспирациите и правата на поединечните жени и мажи“. Оваа година се појавија две книги кои се занимаваат со оваа проблематика, со ист наслов. Еден во Аргентина, од Агустин Лаје. Другото, во Шпанија, од Хорхе Буксаде. Наслов: Globalismo.

Секако, глобализмот како политичка акциона програма на „елитите“, бирократијата на Обединетите нации или Европската Унија, интелектуалците и универзитетските „експерти“, мегамилионерите кои го шират својот страв и отфрлање на човештвото, е на крајот одговорен за бруталното промените што се случија во нашите закони. Еден ден Европејците ќе ни судат.

Директна цел беше прогласувањето на абортусот како универзално право. Тоа беше запрено од влијанието на свети Јован Павле II, и притисокот од католичките и муслиманските земји. Од таму до неговото вклучување како една од целите за одржлив развој во таканаречената Агенда 2030 година, усвоена во 2015 година, тоа беше чекор. Пред неколку недели, Европскиот парламент повторно тврдеше дека абортусот е право и повика на негово вклучување во Повелбата за основните права. Конзервативците, патриотите и суверените, со неколку исклучоци, останаа главно цврсти во нивното отфрлање. Тоа е Европа. Се друго е варварство. Денес мора да се потсетиме на милионите невини светци на кои каприциозно им е одземено правото да дишат, да гледаат сонце, да пливаат во море, да шетаат по планините, да читаат книга, да слушаат опера, да се мажат, да имаат деца. , напишете книга, откријте нова ѕвезда или измислите го лекот за лекување на ракот. Никогаш нема да можеме да го цениме злото што Конференциите за развој и население му го направија на светот.