Европа и Трамп

Доналд Трамп е политичар кој во најмала рака буди емоции и мислења. Тој има неконвенционален реторички и политички стил, но има и многу активна и агресивна политика во многу области. Погледот на Трамп за конфликтот во Украина, неговата подготвеност директно да преговара со Русија, неговата неподготвеност да плати за одбраната на Европа и неговите изјави за Гренланд, Канада и Панама, во најмала рака го разбрануваа геополитичкиот сад. Неговата агресивна тарифна политика, исто така, создаде загриженост на берзите и финансиските системи ширум светот.

Не е лесно да го браниш Трамп ако си конзервативен Европеец. Но, можеби нема ни потреба да го браните Трамп ако сте конзервативен Европеец.

Дури и пред изборната победа на Трамп, политичките противници на десничарските партии можеа да го искористат идеолошкото сродство што постои меѓу европската десница и американските републиканци за да се обидат да им наштетат на европските конзервативци. Сега кога политичката програма на Трамп брзо се преточува во конкретни политики, оваа стратегија станува уште полесна за примена. Знаеме дека и ставовите на Трамп за војната во Украина и неговите ставови за царините ги потресуваат земјите и економиите во светот. Безбедносната ситуација се менува, а берзите паѓаат ширум светот. И сето тоа може да се обвини на десничарскиот политичар Доналд Трамп.

Тогаш се поставува прашањето како конзервативно настроените луѓе во Европа и ЕУ треба да реагираат на Трамп. Треба ли да се радуваме што победи на претседателските избори или да мислиме дека ќе беше подобро да победија демократите? Како треба да одговорат европските конзервативци кога новинарите и политичките противници прашуваат дали им се допаѓа „Трамп“?

Одговорот не е очигледен. И ова е проблем за конзервативците. Можете да цените некои од работите што ги прави Трамп, но сепак да бидете многу колебливи за другите.

Многу десничарски луѓе ценат дека Трамп се справува со илегалната имиграција и дека сериозно го напаѓа организираниот криминал. Многумина исто така ценат дека тој толку отворено се спротивставува на културата на будење. Трамп и неговите соработници се чини дека се сериозни кога велат дека сакаат да ја отстранат будната култура од универзитетите, владините агенции и воопшто од важните институции. За многу конзервативци ширум светот, она што моментално се случува дома во САД е нешто како сон. Конечно, Западот има лидер кој се осмелува да ја предизвика интелектуалната левица на универзитетите, во медиумите и во естаблишментот воопшто.

Но, во исто време, многу луѓе имаат потешкотии со шокантната надворешна политика на Трамп. Кога еден американски претседател отворено вели дека Канада треба да стане држава во САД или дека Гренланд треба да стане американска сопственост, луѓето ширум светот ги креваат веѓите. Гренланд и припаѓа на Данска и секако е навреда за Данска и за Европа воопшто што Трамп си дозволува да зборува за европска територија на овој начин.

Многу луѓе исто така реагираат на тарифната политика на Трамп. Оние кои веруваат во слободна трговија велат дека сите ќе загубат од сегашната тарифна војна, вклучително и американската работничка класа. Многу претприемачи во Европа се загрижени за тоа како ќе оди нивната продажба во САД кога царините ќе ги поскапат нивните стоки. Покрај тоа, политичарите и обичните луѓе ширум светот се загрижени за падот на економијата што може да предизвика општата несигурност и нестабилност.

И дури и ако сочувствувате со делови од американската надворешна политика, можеби мислите дека администрацијата на Трамп е малку премногу агресивна во справувањето со меѓународните односи. Дипломатијата треба да биде дипломатија, нели? Премногу безобразен начин на однесување на меѓународната сцена може да создаде отпор наместо сочувство.

Па, како треба да размислуваат конзервативните Европејци? Дали треба да го поддржат Трамп или не? Дали треба да кажат дека им се допаѓа Трамп или не? Одговорот е далеку од очигледен.