Subscribe
Niedawno wielonarodowe siły ONZ utworzone na Cyprze w celu ograniczenia wrogości między dwiema grupami etnicznymi na wyspie obchodziły 60-lecie swojego rozmieszczenia. Wysłane 4 marca 1964 r. błękitne hełmy ONZ zostały w ostatnich tygodniach odznaczone pamiątkowym medalem, aby podkreślić ich zaangażowanie na wyspie Morza Śródziemnego.
Żołnierze interweniowali przez dziesięciolecia, aby utrzymać pokój między dwiema społecznościami, grecką i turecką, które mieszkają w oddzielnych częściach terytorium po długim okresie konfliktu i inwazji Turcji na północną część wyspy w 1974 roku.
„Zielonej Linii” o długości 180 kilometrów, która oddziela uznaną przez społeczność międzynarodową Republikę Cypryjską od północnej części wyspy, zwanej Republiką Turecką i do tej pory uznawanej jedynie przez rząd w Ankarze. W ciągu sześciu dekad ponad 150 000 członków wielonarodowych sił ONZ zostało rozmieszczonych na Cyprze, z czego około 1000 pozostało na wyspie.
Po interwencji Turcji w imieniu własnej społeczności w 1974 r., interwencja sił pokojowych ONZ zapobiegła ponownej eskalacji konfliktu. Jednak wszystkie wysiłki zmierzające do osiągnięcia porozumienia jak dotąd zakończyły się niepowodzeniem. Grecy cypryjscy proponują jednolite państwo federalne, w którym obie strony zachowałyby swoją autonomię. Z drugiej strony Turcy cypryjscy kategorycznie odrzucają tę opcję, proponując zamiast tego „rozwiązanie dwupaństwowe”, używając języka przypominającego izraelsko-palestyńską formułę negocjacyjną i uzależniając wznowienie rozmów od uznania ich niepodległości, co jest żądaniem stanowczo odrzucanym przez społeczność międzynarodową.
W styczniu sekretarz generalny ONZ António Guterres wyznaczył specjalnego mediatora dla Cypru, Marię Angelę Holguin Cuellar, kolumbijską dyplomatkę z dużym doświadczeniem. W 1986 r. Cuellar był jednym z negocjatorów przełomowego porozumienia pokojowego między kolumbijskim rządem a marksistowską partyzantką FARC.
W tych latach, częściowo dzięki pokojowej pracy Błękitnych Hełmów ONZ, Cypr, który uniezależnił się od Imperium Brytyjskiego w 1960 r., był w stanie rozwinąć swoją demokrację po greckiej stronie Cypru, mimo że jego stolica, Nikozja, była podzielona na dwie części, podobnie jak Berlin w czasach muru i zimnej wojny.
Od lat 80. odbywają się regularne spotkania dyplomatyczne i negocjacje, często pod auspicjami ONZ, ale kwestia ewentualnego zjednoczenia Cypru pozostaje nierozwiązana.
Spór o to terytorium ma starożytne korzenie, ponieważ leży ono w pobliżu wybrzeży Turcji i Syrii i było w centrum roszczeń najpierw Rzymian i Bizancjum, a później Imperium Brytyjskiego i Osmańskiego.
W 2004 r. Republika Cypryjska stała się częścią Unii Europejskiej, chociaż nadal bardzo trudno jest mówić o zjednoczeniu dwóch spornych terytoriów, Turcji i UE.
Obecnie wyspa jest także logistycznym węzłem korytarza humanitarnego we wschodniej części Morza Śródziemnego, dostarczając pomoc mieszkańcom Strefy Gazy, którzy są w rękach Hamasu i zmagają się z izraelską odpowiedzią na ataki terrorystyczne z 7 października.
Od 29 marca w Nikozji odbędzie się drugie wydarzenie tegorocznego Europejskiego Weekendu Kulturalnego, ECR Party. Do 31 marca bezpośrednio na Cyprze, co jest ważnym wyborem, biorąc pod uwagę historyczne znaczenie i geostrategiczne położenie wyspy dla całej Europy.
Różnorodność myśli konserwatywnej w kontekście europejskim wyraża się w różnych formach, odzwierciedlając różnice kulturowe, historyczne i społeczne między regionami.
Konferencja, która odbędzie się w 20. rocznicę przystąpienia Nikozji do Unii Europejskiej, obejmie kilka paneli dotyczących kluczowych kwestii, takich jak zrównoważony rozwój energetyczny, bezpieczeństwo w regionie Morza Śródziemnego, plan ECR dla UE i judeochrześcijańskie korzenie Europy.