Czy turystyka może ożywić nasze dziedzictwo kulturowe?

Tysiące patriotów zebrało się w ten weekend w Madrycie, aby wziąć udział w spotkaniu EUROPAVIVA24, wielkim zjeździe europejskich patriotów zorganizowanym przez partię ECR i VOX. Przez całą sobotę w ramach spotkania odbyła się seria paneli, w których przedstawiciele polityczni, akademiccy i społeczni dyskutowali o wyzwaniach i możliwościach dla kontynentu i europejskich konserwatystów w obliczu zbliżających się wyborów.

Jeden z paneli, moderowany przez Alessandrę Priante, prezes Włoskiej Narodowej Agencji Turystyki, nosił tytuł „Turystyka w judeochrześcijańskich punktach orientacyjnych Europy”, a wzięli w nim udział Andrzej Sadós, ambasador i były stały przedstawiciel Polski przy UE; Gianluca Caramanna, poseł do włoskiego parlamentu z ramienia Fratelli d’Italia; oraz Patricia Rueda, posłanka do hiszpańskiego parlamentu z ramienia partii VOX.

Jedną z pierwszych rzeczy, które zostały powiedziane i które spotkały się z aprobatą i uznaniem nie tylko prelegentów, ale także publiczności, było odniesienie do judeochrześcijańskich odniesień w całej Europie. Wszystkie one nieustannie przypominają o podstawowych filarach, które podtrzymywały i muszą nadal podtrzymywać Unię Europejską, a także zachęcają i inspirują nas do podtrzymywania naszego dziedzictwa kulturowego. W rzeczywistości każdy obywatel europejski jest odpowiedzialny za ochronę dziedzictwa, które obejmuje całe tysiąclecia i którego przetrwanie jest od teraz bezwzględną koniecznością dla prawidłowego funkcjonowania cywilizacji europejskiej.

Turystyka chrześcijańska, a zatem także turystyka kulturowa, jest jednym z głównych korzeni, które nawet dziś stanowią podstawowy powód przyciągania obywateli z granic europejskich i spoza nich, podobnie jak Hiszpania, Włochy i Polska, kraje o silnych powiązaniach i atrakcyjności dla tej turystyki. Do tego stopnia, że Caramanna stwierdził, że „turystyka religijna jest promocją naszych wartości i naszej tożsamości”.

Ale nie tylko. Turystyka ma również ogromny potencjał, aby ograniczyć negatywne konsekwencje wyludniania się niektórych obszarów wiejskich w krajach takich jak Włochy, Hiszpania i Francja. W tym sensie paneliści przypomnieli o potrzebie zwiększenia wartości judeochrześcijańskiego dziedzictwa naszych narodów, które znajduje swój największy wyraz w dziedzictwie naszych wiosek.

Ostatnie wystąpienie każdego z panelistów było skierowane do następnego Parlamentu Europejskiego i jego pracy w dziedzinie turystyki. Z niektórych z nich można wyciągnąć ważne wnioski. Sadós stwierdził, że chociaż nowi prawodawcy mają narzędzia i procesy do zarządzania przyszłością, „nie mogą tego robić zapominając o przeszłości, ani o wspólnym mianowniku europejskiej kultury chrześcijańskiej czy naszych korzeniach”. Ze swojej strony Rueda podkreślił, że Unia Europejska, a w szczególności „globalistyczne elity”, powinny przestać narzucać, w jaki sposób należy zarządzać dziedzictwem, zwyczajami i kulturą każdego suwerennego państwa.

Jest to przykład tego, w jaki sposób polityki krajowe i międzynarodowe mogą określać wektory i strategie mające na celu ochronę wspólnego dziedzictwa i spuścizny, którą uznajemy od wieków. Dziedzictwo i spuścizna, które opierają się na wartościach judeochrześcijańskich i znajdują odzwierciedlenie między innymi w architekturze i kulturze naszych miast.

Turystyka jest jednym z głównych sektorów gospodarki europejskiej, zwłaszcza w krajach południowych. Generuje ogromne bogactwo i zatrudnia miliony ludzi na całym kontynencie. Dlatego też wszystkie propozycje związane z turystyką muszą mieć specjalne miejsce w programach, które partie przedstawią w następnych wyborach europejskich. Mamy przed sobą wyjątkową okazję do promowania turystyki, która szanuje, prowadzi dialog i rozumie żywą istotę narodów Unii Europejskiej. Turystyka otwarta i otwarta na dialog, ale stanowcza w obliczu ingerencji tych, którzy uważają, że w Europie nie pozostało nic z tradycji judeochrześcijańskiej.