Subscribe
Powracają Weekendy Kultury Partyjnej ECR, inicjatywy organizowane przez Europejską Partię Konserwatywną w celu przedstawienia konkretnych propozycji, które staną się integralną częścią programu wyborczego w związku z wyborami europejskimi w czerwcu 2024 roku.
Tym razem teatrem wydarzenia będzie Cypr: państwo wyspiarskie reprezentuje jedną z najbardziej szczególnych rzeczywistości na scenie europejskiej, zarówno z historycznego, jak i geopolitycznego punktu widzenia. Cypr zawsze był jedną z najbardziej tajemniczych i fascynujących wysp, według greckiej mitologii plaże Pafos (w południowo-zachodniej części kraju) dały życie greckiej bogini piękna Afrodycie, w wielu regionach kraju obecność Wenecjan jest nadal silna od końca XIV do końca XVI wieku, co miało głęboki wpływ na niektóre miasta, takie jak Famagusta i Nikozja, inwazja i dominacja osmańska w XVII, XVIII i XIX wieku podzieliła kraj na północ z osmańską większością, która do dziś uznaje się za „oderwaną republikę turecką” i prawosławne południe.
Cypr jest autonomiczną republiką od 1960 r., kiedy to Wielka Brytania przyznała wyspie niepodległość, przyjmując ją do Wspólnoty Narodów. Od tego czasu stopniowo się ustrukturyzował, tworząc społeczeństwo, które pomimo złożoności podziału kraju na turecką i grecką prawosławną strefę wpływów, pomimo tego, że znajduje się kilka kilometrów od Libanu i granic z Syrią i Izraelem, pomimo tego, że potknęło się o poważny kryzys bankowy w 2013 r., podróżuje zgodnie z wysokimi standardami. PKB per capita jest prawie na poziomie krajów rozwiniętych, takich jak Włochy i Japonia, wskaźnik rozwoju społecznego jest również wyższy niż włoski i blisko za francuskim.
Rozwój ten był możliwy z dwóch głównych powodów: po pierwsze, wyspa szybko stała się rajem podatkowym, który przyciągnął inwestorów z Azji i Bliskiego Wschodu, a także z Rosji; po drugie, wyspa zainwestowała ogromne środki w turystykę. Wystarczy powiedzieć, że na Cypr przyjeżdża ponad 2 miliony turystów rocznie (więcej niż całkowita populacja lokalna) i jest on uważany za pierwszy przemysł turystyczny na świecie pod względem infrastruktury przeznaczonej dla tego typu działalności.
Właśnie dlatego Cypr stanowi bardzo ważne skrzyżowanie, które skłoniło ECR do wybrania tej lokalizacji na Weekend Kultury, który odbędzie się w dniach 28-31 marca. W szczególności, w piątek 29 rano, prof. Hanns Gissurarson, politolog z Uniwersytetu Islandzkiego, który zajmie się analogiami i różnicami między myślą klasyczną (południowoeuropejską) a konserwatywną (północnoeuropejską); następnie odbędą się warsztaty na temat możliwych konkretnych rozwiązań w sytuacji rządu o mniejszych uprawnieniach. Przed przyjazdem do Nikozji odbędzie się wizyta w wiosce Leukara i lunch w jednej z lokalnych winiarni.
Sobota 30 marca będzie pełna pomysłów, z kilkoma panelami na wysokim szczeblu: jeden z nich będzie dotyczył podejścia do zrównoważonej energii w Europie, z udziałem cypryjskiego ministra energii George’a Papanastasiou (Ind.), prof. Alan Riley z Atlantic Council, dyrektor generalny Nuclear Europe Yves Desbazeille, dyrektor generalny World Nuclear Association Sama Bilbao y Leon, współzałożycielka i prezes Zhero Alessandra Pasini, posłowie Mauro Rotelli (FdI, ECR) i Vojtech Munzar (ODS, ECR) oraz eurodeputowany Nicola Procaccini (FdI, ECR); w sprawie bezpieczeństwa w regionie Morza Śródziemnego, była amerykańska ambasador na Cyprze Kathleen A. Doherty, starszy członek Rady Atlantyckiej Paolo Messa, wiceprzewodniczący młodzieżówki EKR Raz Granot (Likud, EKR) oraz europosłowie Jorge Buxade (Vox, EKR) i Angel Dzhambazki (VMRO, EKR); Dzień zakończy konserwatywny plan dla Europy przedstawiony przez wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej Margaritisa Schinasa (ND, EPL), ministra ds. stosunków z Parlamentem Luca Ciriani (FdI, ECR) i sekretarza generalnego ECR Antonio Giordano (FdI , ECR).
Niedziela 31 marca, Święta Wielkanocne, będzie bardzo wzruszającym momentem z celebracją Mszy Świętej i refleksją nad judeochrześcijańskimi korzeniami Europy, z wizytą w katolickich i prawosławnych kościołach Nikozji. To wyjątkowa okazja, aby naprawdę rozpocząć wyzwanie dla Europy świadomej swoich korzeni i silnej potencjałem, który nie został jeszcze w pełni wyrażony.