fbpx

Eurobarometr pokazuje wysokie poparcie dla Wspólnej Polityki Rolnej

Środowisko - 24 stycznia, 2025

Wspólna Polityka Rolna (WPR) Unii Europejskiej stała się gorącym tematem politycznym, zarówno w brukselskiej bańce, jak i w stolicach państw członkowskich. Polityka ta ma oczywiście na celu ujęcie w jednolitych ramach unijnej gospodarki rolnej, która obejmuje hodowlę zwierząt, rolnictwo i produkcję żywności.

Państwa członkowskie, takie jak Hiszpania, Francja i Niemcy, wezwały do zreformowania WPR, aby uczynić ją bardziej skuteczną, mniej biurokratyczną i bardziej praktyczną dla wysoce regulowanego europejskiego sektora pierwotnego, któremu czasami szkodziły produkty z krajów trzecich.

Jednak najnowsze badanie Eurobarometru wykazało bezprecedensowe poparcie dla WPR Unii Europejskiej, osiągając najwyższy poziom świadomości społecznej od 2007 r., przy 78% respondentów uznających Wspólną Politykę Rolną. W rzeczywistości większość obywateli UE uważa, że WPR z powodzeniem zapewnia bezpieczną i wysokiej jakości żywność, przyczyniając się jednocześnie do zapewnienia stabilnych dostaw żywności.

Wyniki ankiety wyraźnie kontrastują z zeszłorocznymi protestami rolników przeciwko WPR w miastach takich jak Paryż i Madryt.

70% respondentów uważa, że Wspólna Polityka Rolna odgrywa również kluczową rolę w zrównoważonym zarządzaniu zasobami naturalnymi i stymulowaniu badań w sektorze rolnym.

Ponadto obywatele pozytywnie oceniają rolę WPR w tworzeniu miejsc pracy w sektorze rolno-spożywczym i jej wkład w walkę ze zmianami klimatu.

Ogólnie rzecz biorąc, Wspólna Polityka Rolna jest postrzegana jako siła napędowa inwestycji i wzrostu w sektorze rolnym, a także pomaga zmniejszyć różnice regionalne i zachęcić młodych ludzi do zaangażowania się w ten sektor.

Wyniki ankiety odzwierciedlają również wysoki poziom uznania Europejczyków dla rolników i obszarów wiejskich, przy czym 92% respondentów popiera znaczenie rolnictwa dla przyszłości UE. Ponadto 56% respondentów uważa, że poziom wsparcia finansowego zapewnianego rolnikom przez UE jest odpowiedni, co stanowi znaczny wzrost w porównaniu z poprzednim rokiem.

Poparcie dla dotacji na przyjazne dla środowiska praktyki rolnicze jest również wysokie i sięga 88%.

Jeśli chodzi o oczekiwania obywateli, większość uważa, że kluczowe jest zagwarantowanie stałych dostaw żywności i zapewnienie konsumentom rozsądnych cen żywności. Podkreśla się również znaczenie wzmocnienia roli rolników w łańcuchu żywnościowym, a 91% uważa, że zrównoważone zarządzanie zasobami naturalnymi ma zasadnicze znaczenie.

Badanie ujawniło również pozytywną ocenę umów handlowych UE, takich jak niedawno podpisana umowa MERCOSUR, która stała się gorącym tematem w stolicach europejskich – 76% respondentów zgodziło się, że umowy te sprzyjają dywersyfikacji rynku i podaży produktów rolnych. Ponadto Europejczycy uważają, że te umowy handlowe promują bardziej rygorystyczne standardy pracy i ochrony środowiska, w tym te związane z dobrostanem zwierząt w produkcji rolnej.

Jeśli chodzi o znaki jakości, obywatele europejscy wykazują dobrą rozpoznawalność logo rolnictwa ekologicznego (56%), chociaż znaki chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) i chronionej nazwy pochodzenia (ChNP) nadal wymagają większej świadomości.

Christophe Hansen, komisarz ds. rolnictwa, podkreślił znaczenie WPR, ponieważ pozostaje ona podstawowym filarem integracji europejskiej i zrównoważonego rozwoju.

Wszystkie dane przedstawione przez ten nowy Eurobarometr rozwiewają wątpliwości co do wykonalności i akceptacji wdrażania Wspólnej Polityki Rolnej.

Chociaż przed nami jeszcze długa droga, dane pokazują, że Wspólna Polityka Rolna osiąga historyczne wartości optymalnego rozwoju w polityce państwa. Jednak samo badanie nie powinno być jedynym wskaźnikiem przychylności dla WPR. Komisja musi stale współpracować z rolnikami i innymi odpowiednimi grupami interesu, aby zapewnić, że głosy sektora są słyszane.

Biorąc to wszystko pod uwagę, Christophe Hansen stoi przed wyzwaniem i szansą uczynienia ze Wspólnej Polityki Rolnej polityki, która zwiększa konkurencyjność Europy wobec innych praktyk stron trzecich.