Subscribe
Ankieta została przeprowadzona online przy użyciu metodologii CAWI (Computer Assisted Web Interview).
W okresie od 28 marca do 8 kwietnia 2024 r. zebrano wywiady na próbie 5000 dorosłych osób z Unii Europejskiej, podzielonych na pięć głównych obszarów: Niemcy, Francja, Europa Wschodnia, Europa Północna i Południe, z oddzielnymi danymi zarejestrowanymi we Włoszech i Hiszpanii. Dla każdego kraju ustalono proporcjonalne kwoty dla wieku i płci uczestników badania i obliczono je na podstawie najnowszych parametrów dostarczonych przez Eurostat.
Analiza ankiety dotyczącej uprawnień decyzyjnych w zakresie przepływów migracyjnych
Ankieta dotycząca polityki kontrolowania przepływów migracyjnych wykazała głębokie pęknięcie z wyraźnymi rozbieżnościami wśród obywateli europejskich. Badanie, w którym zapytano respondentów, czy polityka kontroli imigracji powinna być w większym stopniu ustalana przez Komisję Europejską, czy przez poszczególne państwa członkowskie, podkreśla kontrastujące preferencje w różnych grupach wyborczych, w szczególności wśród osób powiązanych z Partią Konserwatywną i Europejskimi Reformatorami (ECR).
W wywiadach zapytano osoby, które ich zdaniem powinny mieć większą władzę decyzyjną w wyborach związanych z polityką migracyjną, a 41% ankietowanych stwierdziło, że opowiada się za większą kontrolą Komisji Europejskiej, podczas gdy 40% wolałoby, aby same państwa zajmowały się tym bezpośrednio, bez ingerencji, w porównaniu do 19%, które nie znają tematu na tyle dobrze, aby móc udzielić wyczerpującej odpowiedzi. Liczbą, która oznacza największe pęknięcie, jest ta, która pokazuje, że 58% wyborców wśród Europejskich Konserwatystów chce, aby polityka dotycząca przepływów migracyjnych była zarządzana przez poszczególne państwa członkowskie, co wyraźnie kontrastuje z odsetkiem całkowitej liczby respondentów.
Większość ankietowanych, należących do różnych frakcji politycznych i pochodzących przede wszystkim z Włoch i Hiszpanii (narodów, które zawsze były dotknięte zjawiskiem niekontrolowanej migracji i często nie mają środków niezbędnych do samodzielnego zarządzania nim), podkreśla pragnienie skoordynowanego i ponadnarodowego podejścia do odwiecznych kwestii migracyjnych bez fragmentarycznych interwencji i scentralizowanej kontroli. Jednak większość konserwatystów, pochodzących z różnych europejskich obszarów geograficznych, wolałaby powierzyć decyzje dotyczące przepływów migracyjnych rządowi danego państwa członkowskiego w celu zapewnienia większej koordynacji wewnętrznej i reakcji, które mogą lepiej dostosować się do potrzeb poszczególnych państw.
Analiza ankiety dotyczącej uprawnień decyzyjnych i relacji między Unią Europejską a państwami członkowskimi
W ankiecie respondenci zostali poproszeni o dokonanie wyboru między przyznaniem Unii Europejskiej większych uprawnień poprzez odebranie ich państwom członkowskim, a przyznaniem Unii Europejskiej mniejszych uprawnień i zwróceniem ich państwom członkowskim, z możliwością wyboru opcji neutralnej i tej, która podkreśla chęć utrzymania obecnego stanu rzeczy.
Badanie przedstawia dramatyczny obraz chwiejnego zaufania do Unii Europejskiej (UE), z ogólną większością respondentów, 37% wyrażających pragnienie, aby uprawnienia decyzyjne były mocniej w rękach państw członkowskich, 25% twierdzących, że chciałoby zwiększenia władzy Unii Europejskiej ze szkodą dla państw członkowskich i 17%, którzy zamiast tego chcieliby, aby wszystko pozostało dokładnie tak, jak jest. W tym przypadku opinia wszystkich ankietowanych pozostaje taka sama nawet w wewnętrznym liczeniu wśród konserwatywnych wyborców, przy 63% zgadzających się z całkowitą większością i 22% przeciwnych zwiększeniu uprawnień państw członkowskich.
Ta harmonia między ankietowanymi, nawet z różnych frakcji politycznych, podkreśla rosnącą nieufność wobec Unii Europejskiej i coraz wyraźniejsze pragnienie niezależności decyzyjnej ze strony Europejczyków w odniesieniu do interesów narodowych. Preferowanie większej suwerenności na poziomie krajowym odzwierciedla obawy dotyczące demokratycznej odpowiedzialności, tożsamości kulturowej i postrzeganej erozji autonomii narodowej w ramach UE.
Dla Unii Europejskiej zajęcie się taką erozją zaufania wymaga delikatnej równowagi. Podczas gdy większa centralizacja władzy w niektórych obszarach, takich jak koordynacja polityki gospodarczej i sprawy zewnętrzne, może przynieść korzyści, ignorowanie obaw państw członkowskich grozi zaostrzeniem istniejących podziałów i podważeniem legitymacji UE. Jednocześnie zaspokojenie pragnienia większych uprawnień decyzyjnych na szczeblu krajowym bez narażania integralności ram prawnych i instytucjonalnych UE stanowi szereg wyzwań, które prawdopodobnie są zbyt trudne do pokonania. Znalezienie właściwej równowagi między współpracą ponadnarodową a suwerennością narodową ma zasadnicze znaczenie dla wspierania zaufania i solidarności między państwami członkowskimi UE.
Analiza opinii publicznej na temat składu politycznego nowej Komisji Europejskiej
Podczas gdy Europa przygotowuje się do następnych wyborów europejskich w czerwcu, ankieta, o której mowa, stara się rzucić światło na preferencje obywateli dotyczące składu politycznego nowej Komisji Europejskiej. Badanie ujawnia intrygującą dynamikę, z obecną większością w Parlamencie Europejskim, która nadal wydaje się cieszyć pewnymi preferencjami (40%), ale ze znaczną mniejszością (28%) popierającą centroprawicową koalicję. Oczywiście odsetek osób opowiadających się za nowym, całkowicie centroprawicowym składem wzrasta do 68% wśród wyborców Europejskiej Partii Konserwatywnej i Reformatorskiej. Odsetki pozostają dość wyrównane we wszystkich obszarach geograficznych Europy, z dużą liczbą niezdecydowanych, zwłaszcza w krajach Europy Wschodniej.
Wyniki ankiety dostarczają cennych informacji na temat dominujących postaw i preferencji obywateli europejskich w odniesieniu do krajobrazu politycznego na szczeblu UE. Preferencja dla ciągłości, odzwierciedlona w poparciu większości dla obecnej koalicji większościowej w Parlamencie Europejskim, sugeruje pragnienie stabilności i przewidywalności w polityce europejskiej. Według większości, utrzymanie koalicji, która obejmuje ideologiczne spektrum wielu frakcji politycznych, będzie również służyć promowaniu większej integracji z większą gwarancją skutecznego rządzenia.
Z kolei znacząca mniejszość popierająca centroprawicową koalicję sygnalizuje rozbieżność opinii i potencjalnie odzwierciedla szersze zmiany nastrojów politycznych w UE. Zwolennicy centroprawicowej koalicji priorytetowo traktowaliby politykę zgodną z wartościami takimi jak odpowiedzialność fiskalna, suwerenność narodowa i twardsze stanowiska w kwestiach takich jak imigracja i bezpieczeństwo, a nastroje te mogą również wskazywać na pragnienie zmian i reorientacji polityki europejskiej, której często brakuje w tych kwestiach.
Preferowanie ciągłości sugeruje, że partie i koalicje rządzące mogą mieć przewagę na arenie wyborczej, zwłaszcza jeśli potrafią skutecznie komunikować swoje wyniki i wizję przyszłości. Jednak znaczące poparcie mniejszości dla centroprawicowej koalicji podkreśla znaczenie angażowania się w różne punkty widzenia politycznego i budowania szerokich koalicji w celu zapewnienia legitymacji i reprezentacji na szczeblu UE. Równoważenie potrzeby ciągłości z zapotrzebowaniem na zmiany stanowi delikatny akt balansowania dla przywódców politycznych, wymagający umiejętności negocjacyjnych i gotowości do kompromisu.
Ankieta na temat składu nowej Komisji Europejskiej zapewnia cenny wgląd w preferencje i postawy obywateli europejskich, którzy przygotowują się do oddania głosu w następnych wyborach europejskich. Preferencja dla ciągłości, ucieleśniona przez obecną koalicję większościową w Parlamencie Europejskim, odzwierciedla pragnienie stabilności i integracji w polityce europejskiej. Jednak znacząca mniejszość popierająca centroprawicową koalicję sygnalizuje rozbieżność opinii i podkreśla znaczenie angażowania się w różne perspektywy polityczne w celu zapewnienia skutecznego zarządzania i reprezentacji na szczeblu UE. Podczas gdy Europa wyrusza w tę wyborczą podróż, wyniki ankiety służą jako aktualne przypomnienie o złożoności i niuansach związanych z europejskim krajobrazem politycznym.
Alessandro Fiorentino