Subscribe
Dlaczego unikająca ryzyka „konwencja sztokholmska” popiera szkodliwe zakazy i hamuje postęp tam, gdzie jest to najbardziej potrzebne…
Wśród krajów rozwiniętych jednym z najważniejszych czynników napędzających wzrost gospodarczy i dobrobyt jest zdolność naszych innowatorów, naukowców i przedsiębiorców do dostarczania wspaniałych produktów konsumentom, którzy ich potrzebują.
Musimy tylko pomyśleć o postęp w technologii pralek, który uwolnił godziny pracy domowej, tworzywa sztuczne i silikony, które pozwoliły na tanie wytwarzanie produktów i ich dłuższą żywotność i nie tylko szerokie zastosowanie chipów komputerowych w naszych urządzeniach, co umożliwiło „inteligentną” rewolucję w produktach konsumenckich, oszczędzając czas i wysiłek w domu, co napędza rewolucje w sztucznej inteligencji i technologii medycznej.
Chociaż te innowacje zaczynają docierać również do krajów rozwijających się, istnieją międzynarodowe traktaty i organy regulacyjne, które utrudniają i zwiększają koszty sprzedaży lub nawet dostępu do tych produktów. Wpływa to znacząco na życie konsumenta i jego zdolność do utrzymania rodziny.
Jednym z takich traktatów ONZ jest mało znany globalny pakt znany jako Konwencja Sztokholmska , który ma na celu uregulowanie długotrwałych lub „trwałych” substancji chemicznych i stał się nieoficjalnym światowym regulatorem produktów przemysłowych i konsumenckich oraz ich składu.
Wiele substancji i związków, które jako pierwsze były przedmiotem konwencji, to pestycydy, chemikalia przemysłowe i produkty uboczne, które miały szkodliwy wpływ na ludzi lub środowisko. Należą do nich aldryna, chlordan i, co najbardziej kontrowersyjne, środek owadobójczy zabijający malarię, znany jako DDT.
Główną ideą stojącą za tymi ograniczeniami i samą konwencją ONZ jest to, że związki te rozkładają się w środowisku w nieskończoność i ostatecznie przedostają się do naszych ciał poprzez skażenie żywności lub wody i mogą stanowić ostateczne zagrożenie dla organizmów.
Niestety, odkąd konwencja została zapoczątkowana w 2001 roku, od zakazu i ograniczenia znanych niebezpiecznych substancji przeszła do stosowania ostrożnych etykiet lub całych nakazów dotyczących chemikaliów używanych w zwykłym życiu i bez znanego lub zmierzonego czynnika ryzyka u ludzi lub gatunków zwierząt.
Ponadto przy dużym budżecie międzynarodowym i ograniczonym nadzorze, badacze zauważyli , że realizacja finansowa konwencji często zmuszała kraje rozwijające się do przyjmowania ograniczeń lub zakazów dla samej gwarancji finansowania, co zaobserwowano w traktatach ONZ dotyczących produkty vaping i mogą mieć trochę komplikacje dla handlu światowego .
Teraz, w swojej dwudziestej rocznicy, konwencja wielokrotnie opierała się na „ zasadzie ostrożności ” Unii Europejskiej, jeśli chodzi o określanie ryzyka, co oznacza, że wszelkie ogólne zagrożenie, bez względu na czynnik ryzyka, należy odrzucić z dużej ostrożności. Zaniedbuje to normalne naukowe ramy równoważenia ryzyka i narażenia.
Przykład herbicydu dichlorodifenylotrichloroetanu — znanego jako DDT — przedstawia jeden z najbardziej rażących przypadków. Chociaż został zakazany w wielu rozwiniętych krajach i blokach, takich jak Stany Zjednoczone i Unia Europejska, nadal jest używany w wielu krajach rozwijających się do usuwania owadów przenoszących malarię i inne choroby. W tych krajach, w tym w Afryce Południowej i Indiach, możliwe szkody „ znacznie przeważają ” zdolnością ratowania życia dzieci.
Obecny mechanizm uwzględnia zatem życzenia krajów rozwiniętych, które nie mają do czynienia z chorobami tropikalnymi, takimi jak malaria, i narzuca ten standard tym, które to robią. Analiza naukowa znaleziona na światowych spotkaniach Konwencji Sztokholmskiej nie uwzględnia tego i wielu innych czynników.
Z taką zasadą ostrożności, jak ta, obejmująca proces kierowany bardziej przez politykę niż naukę, można łatwo zobaczyć, jak można zahamować wzrost gospodarczy w krajach, które nie mają jeszcze dostępu konsumentów do produktów, z których korzystamy na co dzień w krajach rozwiniętych.
Niezależnie od tego, czy chodzi o pestycydy, chemię gospodarczą czy tworzywa sztuczne, jasne jest, że globalny organ regulacyjny, który reguluje te substancje, jest pożądaną siłą na dobre. Jeśli jednak organizacja międzynarodowa wymusza złą politykę wobec krajów o średnich i niskich dochodach, to jest to kalkulacja, która szkodzi potencjalnemu postępowi i innowacjom w krajach rozwijających się.
Yaël Ossowski jest kanadyjsko-amerykańską pisarką i dziennikarką mieszkającą w Wiedniu, zastępcą dyrektora Consumer Choice Center i współprowadzącą konsorcjalną audycję Consumer Choice Radio .
The text was translated by an automatic system