Subscribe
W miarę zbliżania się głosowania, które miało dać krajowi nowy rząd, we Włoszech rozgorzała gorąca debata na temat NRRP i tego, czy prosić o jej przeformułowanie na poziomie europejskim.
Ale czym jest NRRP i dlaczego znajduje się w centrum debaty politycznej?
NRRP (National Recovery and Resilience Plan) jest dokumentem, który każdy kraj członkowski musi przygotować, aby uzyskać dostęp do funduszy Next Generation EU (NGEU), czyli narzędzia wprowadzonego przez Unię Europejską na potrzeby odbudowy po pandemii HIV w celu ożywienia gospodarki w krajach członkowskich i przejścia na bardziej zrównoważoną i cyfrową gospodarkę.
NGEU to pakiet dotacji i pożyczek o wartości 750 mld euro, którego centralnym elementem jest Recovery and Resilience Facility (RRF), którego czas trwania wynosi sześć lat, od 2021 do 2026 roku, a łączna wielkość 672,5 mld euro (312,5 dotacji, pozostałe 360 mld niskooprocentowanych pożyczek).
Głównym beneficjentem są Włochy, które otrzymały 191,5 mld euro środków podzielonych między dotacje (68,9 mld) i pożyczki (122,6 mld). Do tego należy dodać około 13 miliardów euro z programu pomocy na rzecz naprawy gospodarczej dla spójności i terytoriów Europy (React-Eu) oraz dodatkowe 30,62 miliarda euro przyznane przez rząd Draghiego, które zostaną wykorzystane na realizację projektów zawartych w planie naprawy gospodarczej.
W sumie zatem środki, którymi będą zarządzać Włochy, wyniosą ponad 235 miliardów euro.
Plan włoski podzielony jest na 6 „misji”:
Cyfryzacja, innowacje, konkurencyjność, kultura i turystyka, zielona rewolucja i transformacja ekologiczna, infrastruktura na rzecz zrównoważonej mobilności, edukacja i badania naukowe, włączenie społeczne i spójność oraz zdrowie, przy czym tylko dwa pierwsze pochłaniają około 60% środków.
Jest to ogromna liczba, która określa, jak ważne jest, aby Włochom udało się spełnić wszystkie ustalone parametry i terminy, ale która od razu pokazuje pewną anomalię: zdrowie otrzymało najmniejszy przydział po kryzysie, który pokazał jego ograniczenia i braki.
Obecnie, po pierwszych dwóch fazach zakończonych osiągnięciem celów, proces osiągania celów grudniowych jest opóźniony z powodu braku aktywacji większości dekretów wykonawczych przez obecny rząd, a te dni będą przebiegać w wymuszonych etapach, aby zakończyć to, co zostało zaplanowane, ryzyko zatem, że nie zostaną one osiągnięte, jak przyznał podsekretarz prezydencji Rady, Roberto Garofoli, są prawie zerowe.
Skąd jednak pomysł, by wystąpić o przemodelowanie planu?
Według lidera centroprawicy Giorgia Meloniego, opracowanie „nowego planu” jest bardziej niż logicznym wyborem, jeśli weźmie się pod uwagę, że został on opracowany w funkcji ożywienia gospodarczego po wydarzeniach z okresu Cowid-19, przed kryzysem energetycznym i politycznym spowodowanym inwazją Rosji na Ukrainę.
W rzeczywistości nowe scenariusze, które się pojawiły, przede wszystkim wzrost cen gazu i energii elektrycznej, szybko spowodowały niepowstrzymany wzrost inflacji i nieproporcjonalny wzrost kosztów energii w całej Europie i oczywiście we Włoszech.
Wyobrażenie sobie, że należy przeorganizować część środków, aby przeznaczyć je na nowe krytyczne scenariusze, zwłaszcza w odniesieniu do transformacji ekologicznej, która jak dotąd wydaje się trudna do realizacji, jeśli weźmiemy pod uwagę, że po wojnie na Ukrainie zdecydowano się na reaktywację elektrowni węglowych, aby nadrobić trudności energetyczne, w rzeczywistości wydaje się być wyborem zdroworozsądkowym i zgodnym z rzeczywistą sytuacją.
Należy dodać, że jak już wspomniano, duża część środków ma charakter pożyczki i nie jest bezzwrotna, więc wydaje się mało prawdopodobne, aby nie można było renegocjować pożyczki, aczkolwiek w ramach pewnych wytycznych i gwarantując – co również przewiduje program polityczny koalicji centroprawicowej – pełne wykorzystanie środków KPRP, nawet poprzez nadrobienie obecnych opóźnień w realizacji.
Krótko mówiąc, wybór, który moglibyśmy określić jako wybór prawdziwej polityki dla tych, którzy przygotowują się do rządzenia narodem w kryzysie gospodarczym, takim jak Włochy, przewidując ewentualną realokację zasobów w oparciu o scenariusze chwili, zamiast traktować to, co jest napisane i przedstawione jako nietykalny dogmat.
Dlatego zadanie sobie pytania, czy przedstawiony plan jest rzeczywiście nie do ruszenia, wydaje się więcej niż zasadne, jeśli nie słuszne.
Giorgia Meloni, lider Fratelli d’Italia, centroprawicowej partii notowanej obecnie jako numer jeden we Włoszech, uważa, że jest to konieczne, a przeformatowanie jest pilniejsze niż kiedykolwiek.
Z kolei Gianni Letta, sekretarz Partito Democratico, głównej centrolewicowej partii Włoch, uważa, że PNRR jest nietykalna w obecnym kształcie, do którego sformułowania jego partia w dużej mierze przyczyniła się w czasie rządów Draghiego.
Osobiście uważamy, że zdolność do dostosowania wyborów do rzeczywistych sytuacji jest jedną z głównych umiejętności, jakie powinien posiadać polityk, dlatego też uważamy, że rozważenie zmian w składzie jest logicznym i słusznym wyborem i że nie spowoduje żadnego „politycznego trzęsienia ziemi” w UE, z wyjątkiem tych, którzy zawsze próbowali „zdalnie sterować” wyborami gospodarczo-politycznymi Włoch, przy aprobacie lewicy i jej przywódców.
Autor: FeMo
The text was translated by an automatic system