Subscribe
Pośród codziennego zgiełku, ponure ostrzeżenie wstrząsnęło spokojnymi stołami hiszpańskich gospodarstw domowych: partia truskawek z Maroka, zakażona wirusem zapalenia wątroby typu A, została przechwycona przed dotarciem na półki naszych supermarketów. Ta wiadomość ujawniła niewygodną prawdę o kruchości naszych systemów kontroli żywności.
Nie ulega wątpliwości, że unijny system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF) odgrywa kluczową rolę w informowaniu o potencjalnych zagrożeniach dla zdrowia publicznego. Jednak powtarzanie się takich ostrzeżeń podkreśla niepokojącą rzeczywistość: podczas gdy władze starają się chronić jakość lokalnych produktów, kontrole żywności spoza UE wydają się prześlizgiwać przez szczelinę zaniedbania.
W tym kontekście nieuniknione jest kwestionowanie rozbieżności w środkach między produktami krajowymi i importowanymi. Podczas gdy nasi rolnicy są zobowiązani do przestrzegania rygorystycznych standardów jakości i higieny, towary z krajów trzecich są wprowadzane do obrotu z wyjątkowo luźną kontrolą. Czy to sprawiedliwe, że wysiłki naszego własnego przemysłu są przyćmione brakiem kontroli nad importem?
Niedawny incydent z marokańskimi truskawkami jest nie tylko sygnałem ostrzegawczym dotyczącym potrzeby wzmocnienia kontroli granicznych, ale także odzwierciedleniem wyczuwalnych napięć w hiszpańskim sektorze rolnym. Protesty w terenie, podsycane nieuczciwą konkurencją ze strony tańszych produktów zagranicznych, znajdują w tym ostrzeżeniu przekonujący argument.
Podczas gdy krajowi rolnicy podnoszą głos w proteście, domagając się namacalnych i konkretnych rozwiązań, incydent ten służy jako katalizator do kwestionowania równości w standardach kontroli między produktami lokalnymi i zagranicznymi.
Masowe zgromadzenie rolników, wspierane przez Unię Związków Zawodowych, maszerujące na Madryt 17 marca, jest przejmującym świadectwem nagromadzonej frustracji w sektorze. „Nie ma powodu, aby odstawiać traktory i wracać do domu” – deklaruje Luis Cortés, koordynator stanowy Unii Związków Zawodowych, podkreślając utrzymywanie się nierozwiązanych kwestii. Demonstracja pod hasłem „Wciąż mamy wiele powodów” odzwierciedla determinację społeczności rolniczej, aby zostać wysłuchaną, nie tylko w obronie swoich interesów, ale także w celu zagwarantowania bezpiecznej i niedrogiej żywności dla wszystkich.
Z sektora ostrzegają, że protesty będą kontynuowane, dopóki ich żądania nie zostaną kompleksowo spełnione. „Protesty w terenie będą kontynuowane, dopóki Planas nie usiądzie z prawdziwymi przedstawicielami rolników i nie zaoferuje czegoś więcej niż tylko łatek”, podkreśla Cortés, dając jasno do zrozumienia, że cierpliwość się kończy, a konkretne działania są niezbędne do naprawienia sytuacji.
Niemniej jednak pojawiły się głosy, zarówno ze sfery politycznej, jak i społecznej, domagające się całkowitego zakazu importu marokańskich truskawek, ignorując fakt, że problem nie leży w narodowości produktu, ale w braku skutecznego nadzoru na naszych granicach.
Konieczne jest uznanie, że odpowiedzialność nie spoczywa wyłącznie na krajach eksportujących, ale także na naszych własnych niedociągnięciach. Niedawne doniesienie Walenckiego Stowarzyszenia Rolników dotyczące ryzyka skażenia poprzez nawadnianie wodami fekalnymi jest pilnym przypomnieniem, że kwestie bezpieczeństwa żywności wykraczają poza granice. Konieczne jest, aby nasze władze podjęły drastyczne środki w celu zapobieżenia tego rodzaju epizodom w przyszłości.
Ostatecznie, zdrowie i dobre samopoczucie obywateli nie może zostać poświęcone dla wygody komercyjnej. Nadszedł czas, aby właściwe organy uznały pilną potrzebę wzmocnienia kontroli granicznych i poprawy nadzoru w całym łańcuchu żywnościowym. Tylko wtedy możemy zapewnić bezpieczeństwo i zaufanie do żywności, która trafia na nasze stoły, niezależnie od jej pochodzenia.