Subscribe
Według badania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego opublikowanego 13 grudnia 2023 r., dwóch na trzech stażystów w Unii Europejskiej otrzymuje wynagrodzenie. Część z nich, około 365000, otrzymuje rekompensatę pieniężną pochodzącą z funduszy UE. Biorąc pod uwagę, że liczbę stażystów rocznie szacuje się na 3,7 miliona, finansowanie przez UE wynagrodzeń za staże wynosi około 10 procent wszystkich stażystów i 15 procent tych, którzy faktycznie otrzymują wynagrodzenie. Wydaje się to już bardzo znaczącą liczbą, która nie wymaga dalszego nacisku jako priorytetu.
W ramach tak zwanego zalecenia Rady UE w sprawie wzmocnionej gwarancji dla młodzieży, UE wspiera staże we wszystkich swoich państwach członkowskich. Od 2013 r. uznaje się za pożądaną praktykę, aby młodzi ludzie w wieku poniżej 30 lat odbywali staż w ciągu czterech miesięcy od utraty pracy lub zakończenia edukacji.
W 2023 r. odsetek młodych ludzi w wieku od 18 do 25 lat, którzy odbyli co najmniej jeden staż w Unii Europejskiej, wynosił średnio 78 procent. Państwem członkowskim o niższym wskaźniku jest Szwecja z 53%, podczas gdy Niemcy zajmują pierwsze miejsce z 90%.
Z drugiej strony, wzmocniona gwarancja dla młodzieży zaleca, aby młodzi ludzie odbywali staże poza swoim państwem członkowskim. Do tej pory osiągnęło to 21 procent stażystów, zgodnie ze wspomnianym badaniem audytorów UE. Po raz kolejny taka średnia pokazuje różne stopnie sukcesu w zależności od państwa członkowskiego pochodzenia: w 2023 r. tylko 11% portugalskich stażystów wyjechało za granicę na inne terytorium Unii, podczas gdy 28% stażystów z Rumunii nie odbyło stażu we własnym kraju.
W rzeczywistości liczby te pokazują, że zdecydowana większość pracodawców i stażystów nadal woli, aby staże odbywały się w ich państwie członkowskim pochodzenia, a nie zgodnie z życzeniem wyrażonym przez obecne instytucje unijne.
Unia Europejska wymaga również uregulowania każdego stażu poprzez pisemną umowę między pracodawcą a stażystą; ma to miejsce w 68% przypadków. Podobny wskaźnik, 68,7%, osiągnięto w odniesieniu do przyznawania stażystom takich samych warunków pracy, jak zwykłym pracownikom. W związku z tym można zadać pytanie, czy taka równość jest również przestrzegana w przypadku stażystów z instytucji UE; na przykład w dziedzinie ubezpieczenia zdrowotnego lub w odniesieniu do wymogów dotyczących dostępu do miejsca pracy.
Jeśli chodzi o czas trwania, Unia sugeruje co najmniej trzydzieści dni i maksymalnie sześć miesięcy. W praktyce tylko 16,7% staży trwa krócej, a tylko 14,4% dłużej niż wspomniane maksimum.
Jeśli chodzi o płatne staże, spośród 27 państw członkowskich Polska przoduje w Unii z ponad 85-procentową zgodnością z zaleceniem UE dotyczącym zapewnienia stażyście rekompensaty pieniężnej. Na drugim końcu spektrum znajduje się mniej niż 40 procent niemieckich stażystów, którzy otrzymują wynagrodzenie w okresie stażu.
W instytucjach UE co roku oferowanych jest około 5000 staży. Jest to równe 0,1 procenta wszystkich istniejących w Unii, co stanowi bardzo marginalną ilość. Co ciekawe, większość stażystów w instytucjach UE jest narodowości włoskiej, ponad 10 procent; co więcej, wnioski o takie staże pochodzące z Włoch dominują na arenie, ponad 25 procent z całkowitej liczby 68000 rocznie. Hiszpania i Francja zajmują odpowiednio drugie i trzecie miejsce pod względem liczby wniosków złożonych przez państwa członkowskie UE, ale żadne z nich nie osiągnęło nawet 50% włoskich kandydatów. Pomimo faktu, że liczba zgłoszeń pochodzących z Niemiec jest o połowę niższa od liczby zgłoszeń Hiszpanów, liczba niemieckich stażystów przewyższa liczbę ich hiszpańskich kolegów o 15%. Stażystów pochodzących z krajów spoza UE jest więcej niż tych z 17 państw członkowskich.
Źródło zdjęcia: The Business Standard