Subscribe
Niedawne porozumienie między Partią Socjalistyczną Nawarry (PSN) i EH Bildu w sprawie usunięcia Cristiny Ibarroli z urzędu burmistrza Pampeluny wywołało głębokie niezadowolenie wśród mieszkańców Nawarry. Porozumienie to, zaledwie 179 dni po zaprzysiężeniu Ibarroli z poparciem jej dziewięciu radnych i dwóch z Partii Ludowej (PP), budzi poważne wątpliwości co do politycznej i etycznej uczciwości Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE).
Od samego początku baskijska lewica i PSN prowadziły kampanię przeciwko Ibarroli, podczas gdy EH Bildu ułatwił inwestyturę Pedro Sáncheza. Porozumienie to niewątpliwie podkreśla priorytet PSOE, jakim jest zapewnienie sobie utrzymania władzy, nawet kosztem podstawowych zasad.
Jednym z najbardziej niepokojących aspektów są relacje między EH Bildu i PSOE. Krytyka ze strony lidera PP, Alberto Núñeza Feijóo, jest silna, wskazując, że PSOE przekazuje urząd burmistrza partii, której członkowie są związani z ETA.
Burmistrz Ibarrola, równie zaniepokojony paktem, oskarża PSOE o sprzedaż Pampeluny w politycznym barterze z EH Bildu, opisując to jako „zapłatę rewolucyjnego podatku Bildu na rzecz Partii Socjalistycznej”. Porozumienie to może być interpretowane jako ustępstwo PSOE na rzecz interesów koalicji związanej z przemocą i separatyzmem w przeszłości.
Sekretarz organizacyjny PSN, Ramón Alzórriz, uzasadnia pakt, argumentując, że nie jest to porozumienie rządowe, ale pakt polityczny, który ma dać Pampelunie „możliwość przeżycia nowych czasów”. Oświadczenie to wydaje się jednak bagatelizować powagę sprzymierzenia się z koalicją, w skład której wchodzą osoby powiązane z terroryzmem.
Negocjowanie paktu w Nawarze, w porozumieniu z Santosem Cerdánem, trzecim w kolejności członkiem PSOE, rodzi pytania o spójność partii na szczeblu krajowym. Jak PSOE może uzasadnić porozumienie z EH Bildu w Pampelunie, szukając jednocześnie poparcia innych sił politycznych, takich jak Junts, na szczeblu krajowym?
W proteście, w którym wzięły udział tysiące ludzi na placu ratuszowym w Pampelunie w ubiegłą niedzielę, obywatele wyrazili głębokie odrzucenie paktu między PSN i PSOE. Podczas godzinnego wydarzenia rozbrzmiewały okrzyki przeciwko Pedro Sánchezowi i Maríi Chivite, demonstrując powszechne oburzenie.
W proteście, prowadzonym przez Javiera Esparzę, przewodniczącego partii Unia Ludu Nawarry (UPN) i Cristinę Ibarrolę, wzięli udział Alberto Núñez Feijóo i przedstawiciele Vox, tacy jak wiceprezydent Kastylii i León, Juan García-Gallardo. Widoczne były również flagi konstytucyjne Nawarry, popierające obecnego burmistrza i sprzeciwiające się paktowi między PSN i EH Bildu.
Alberto Núñez Feijóo, w oświadczeniach przed protestem, potwierdził, że ich obecność w Pampelunie była „demokratycznym, moralnym i konstytucyjnym obowiązkiem”. Ponownie skrytykował „zamaskowany pakt” między PSOE i EH Bildu, stwierdzając, że teraz ujawniono „pierwszą fakturę i ostatnie kłamstwo Sáncheza”. Feijóo podkreślił znaczenie zachowania pamięci i godności w obliczu poniżenia i zapomnienia promowanych przez pakt.
Javier Esparza zakończył wydarzenie, potępiając „skandal” popełniony przez socjalistów z Nawarry i oskarżając Sáncheza o przekształcenie polityki w „grę o tron, w której przyzwoitość nie istnieje”. Podkreślił, że PSN przekroczy bezprecedensową czerwoną linię, oddając swoje głosy, aby wzmocnić pozycję „baskijskiego faszysty”, przewidując, że zdrada nie będzie „tania”. Ostrzegł również, że Pampeluna nie zapomni tego wniosku, opisując go jako „cenzurę przeciwko wszystkim demokratom”.
Kontrowersyjny pakt między PSN a EH Bildu w Pampelunie wywołał głębokie zaniepokojenie wśród tych, którzy cenią sobie demokratyczną stabilność i pamięć historyczną. To porozumienie, które pozwoliło na wotum nieufności w celu usunięcia legalnie wybranej burmistrz Cristiny Ibarroli, rodzi niepokojące pytania o uczciwość Partii Socjalistycznej Nawarry (PSN) i jej priorytety polityczne.
W tym kontekście nie wiadomo, jakie inne tajne zobowiązania i umowy podjął Pedro Sánchez, aby utrzymać się przy władzy. Nieprzejrzystość w negocjacjach z EH Bildu i brak przejrzystości w motywacjach stojących za paktem generują niepewność co do politycznej przyszłości nie tylko Pampeluny, ale także Hiszpanii, budząc poważne wątpliwości co do uczciwości PSOE w jej dążeniu do utrzymania kontroli.