Premier Włoch czwartą najbardziej wpływową kobietą na świecie

Czy zostanie kolejnym europejskim przywódcą?

Forbes, bardzo znany magazyn ekonomiczny, opublikował niedawno swoją coroczną listę najbardziej wpływowych kobiet na świecie. Ten prestiżowy ranking służy jako platforma do podkreślenia kluczowej roli, jaką kobiety odgrywają w globalnej polityce i sprawach gospodarczych oraz do promowania świadomości równości płci. Lista ma na celu zwrócenie uwagi na kluczowe elementy, które przyczyniają się do skutecznego przywództwa i zarządzania na stanowiskach władzy, które mają kluczowe znaczenie dla wprowadzania pozytywnych zmian w społeczeństwie.

Według rankingu, Giorgia Meloni (FdI, ECR) zapewniła sobie czwartą pozycję, tuż za Ursulą von der Leyen (CDU, EPP), Christine Lagarde (LR, EPP) i Kamalą Harris (D, S&D). Warto zauważyć, że przewodnicząca Komisji Europejskiej, prezes Europejskiego Banku Centralnego i wiceprezydent Stanów Zjednoczonych są jedynymi kobietami przed prezesem włoskiej Rady Ministrów. Uznanie to stawia Meloni wśród najpotężniejszych kobiet na świecie, stanowiąc historyczny kamień milowy nie tylko dla niej samej, ale także dla całych Włoch.

Wyjątkowe umiejętności przywódcze Meloniego i jego znaczący wkład w sferę polityczną i gospodarczą, zarówno we Włoszech, jak i na całym świecie, zostały słusznie docenione w tym rankingu. Jej poświęcenie i wytrwałość w promowaniu równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet, a także jej zaangażowanie w napędzanie postępu w społeczeństwie, przyniosły jej to zasłużone uznanie. Osiągnięcie to jest również wskaźnikiem ogromnego potencjału, jaki kobiety posiadają, aby poczynić znaczące postępy na stanowiskach kierowniczych i stanowi kluczowy krok w kierunku bardziej integracyjnej i sprawiedliwej przyszłości.

Meloni ma na swoim koncie wiele rekordów: jest jedyną kobietą stojącą na czele rządu w krajach członkowskich G7 i G20, a także przewodzi jednej z głównych partii europejskich, takich jak ECR, wywodzącej się z włoskiej prawicy, która w przeszłości napotykała duży opór ze strony opinii publicznej i mediów.

Jakkolwiek miarodajny może być ranking Forbesa, w którym na piątym miejscu znalazła się gwiazda muzyki pop Taylor Swift (która jest również jedyną młodszą kobietą od Giorgii Meloni w pierwszej dziesiątce rankingu), z pewnością faktem jest, że dziś patrzymy na włoską premier jako prawdziwą kluczową postać w europejskiej i globalnej równowadze geopolitycznej.

Wejście Giorgii Meloni na europejską arenę polityczną było niczym niezwykłym. W ciągu ostatnich kilku lat wspięła się po szczeblach kariery, stając się jedną z najbardziej znanych postaci w europejskiej polityce. Aby w pełni zrozumieć przyczyny jej błyskawicznego wzrostu, ważne jest, aby przeanalizować kluczowe etapy jej podróży i zrozumieć cechy, które pozwoliły jej osiągnąć tak znaczącą pozycję.

Nazwisko Giorgia Meloni robi furorę wśród włoskich i europejskich obywateli i staje się coraz bardziej znane na korytarzach władzy. Jej przywództwo i wpływy zyskały szerokie uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Jednak mogą być tacy, którzy nie znają jeszcze jej pochodzenia i osiągnięć. Pojawia się zatem pytanie: Kim dokładnie jest Giorgia Meloni?

Giorgia Meloni, osoba pełna pasji i determinacji, urodziła się w 1977 roku i głęboko kocha swoje rodzinne miasto Roma i jego drużynę piłkarską o tej samej nazwie. Po ukończeniu studiów językowych rozpoczęła karierę polityczną jako radna miejska w Rzymie. Z biegiem czasu stała się ważną postacią we włoskiej polityce, wspinając się po szczeblach kariery, aby osiągnąć stanowiska o dużej władzy i wpływach. Jej podróż była naznaczona wieloma znaczącymi osiągnięciami i poświęceniem w służbie społeczności i krajowi.

Swoją przygodę z polityką rozpoczęła w bardzo młodym wieku. W 1992 r., w wieku 15 lat, dołączyła do Frontu Młodzieży, młodzieżowej organizacji Włoskiego Ruchu Społecznego, ale jednym z głównych punktów zwrotnych był słynny kongres krajowy w Viterbo, gdzie wygrywając, została pierwszą kobietą-przewodniczącą młodzieżówki prawicy.

Od tego momentu jego polityczny rozwój był pełen sukcesów. W 2008 r., w wieku zaledwie 31 lat, została mianowana ministrem ds. młodzieży w rządzie Silvio Berlusconiego. Ciągły wzrost konsensusu zdeterminowany jej jasną wizją świata i polityki, która zbudowała jej reputację, aż w 2012 roku zdecydowała się opuścić Lud Wolności i założyć Fratelli d’Italia, partię, która doprowadziła ją do bycia Giorgią Meloni, którą znamy dzisiaj.

Oczekuje się, że Giorgia Meloni odnotuje znaczny wzrost popularności i wpływów w 2024 roku. Wynika to ze zbliżających się konsultacji wyborczych 9 czerwca, które zgodnie z przewidywaniami zakończą się wielkim sukcesem wyborczym zarówno Braci Włoch, jak i Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR). Wynik ten wzmocni obecność Meloni w Europie i uczyni z niej potężną siłę we włoskiej polityce.

Co więcej, czas Meloni nie mógł być lepszy, ponieważ zaledwie tydzień po konsultacjach wyborczych we Włoszech odbędzie się szczyt G7, w którym weźmie udział. Jej obecność na tak prestiżowym wydarzeniu może jeszcze bardziej podnieść jej rangę i uczynić ją znaną postacią na arenie międzynarodowej.

Potencjał Meloni jest niezwykły i może stać się jedną z najpotężniejszych kobiet w polityce, jeśli jej perspektywy się zmaterializują. W rzeczywistości, jeśli centroprawicowe rządy zostaną wzmocnione na poziomie globalnym, jej wpływy prawdopodobnie wzrosną jeszcze bardziej, nie tylko w rankingach kobiet. Jej dojście do władzy może być znaczącym punktem zwrotnym we włoskiej polityce i może potencjalnie wpłynąć również na globalny krajobraz polityczny.

Europejskie wyzwanie jest z pewnością krokiem, który interesuje Meloniego bardziej niż inne: w ostatnich sondażach ECR stracił nieco impet, zamiast tego odnotowując silny wzrost w grupie ID, jednak kampania wyborcza dopiero się rozpocznie, a zatem równowaga sił może wkrótce ulec zmianie.

Co więcej, kluczowy element bliskości między ECR a EPP pozostaje z przyszłej perspektywy: o ile EPL zawetowała już kilka partii należących do ID (przede wszystkim AfD i RN), podobny scenariusz nie miał miejsca w przypadku ECR; podobnie nie ma silnego oporu między partiami macronowskiej i liberalnej grupy RE a tymi z ECR, z wyjątkiem pewnych nieporozumień na szczeblu krajowym, jak w Czechach, gdzie starcie między ODS (ECR) i ANO (RE) trudno będzie naprawić w Brukseli.

W każdym razie jest to kwestia, którą należy się zająć, ponieważ jeśli prawdą jest, że tym razem prawica ma wielkie nadzieje na zapewnienie Komisji Europejskiej spójnej politycznie większości, należy zrozumieć sojusze, które zostaną wygenerowane w Parlamencie Europejskim: koalicji PPE-ECR-ID pozostałoby zaledwie kilkanaście miejsc do zdobycia większości, które można łatwo znaleźć w partiach niebędących członkami, takich jak Fidesz na Węgrzech lub Reconquête we Francji. Jeśli jednak pojawi się wiele weta krzyżowego, konieczne będzie poszerzenie pola do Odnowienia Europy, a porażki mogą być inne.

Zdolność Giorgii Meloni będzie musiała polegać na umiejętności mediacji między różnymi partiami, proponując siebie jako prawdziwego politycznego przewodnika koalicji, nawet bez bycia głównym „interesariuszem” wyborczym. Jeśli uda się przegrupować bardziej „rządowe” dusze EPP i ID wokół grupy ECR, przyciągając również siły bardziej na prawo od liberałów i osób niebędących członkami, wyzwanie zostanie wygrane.