Przyszłość Teresy Ribery pełna wyzwań

Wszyscy w Hiszpanii wiedzą o zamiarach hiszpańskiego rządu, aby Teresa Ribera, obecna minister ds. transformacji ekologicznej i wyzwań demograficznych oraz kandydatka w wyborach europejskich w czerwcu przyszłego roku, została hiszpańskim komisarzem.

Nie brakuje jednak głosów sprzeciwu wobec pogłosek, że Teresa Ribera zostanie komisarzem europejskim. Chociaż prawdą jest, że ma bardzo techniczny profil, w ostatnich latach, podobnie jak cały socjalistyczny rząd Pedro Sáncheza, kwestia ideologiczna zyskuje na sile w ich polityce. Z tego powodu nastawienie do propozycji Ribery jest bardzo różne.

Należy jednak skupić się na faktach, które charakteryzowały Riberę podczas jej ponad pięcioletniej pracy na stanowisku szefa Ministerstwa Transformacji Ekologicznej i Wyzwań Demograficznych, aby zrozumieć powód stanowiska wielu grup, które są i będą częścią Parlamentu Europejskiego.

Od pierwszych dni, w których energia jądrowa zaczęła brzmieć jako kluczowy punkt socjalistycznej legislatury w Hiszpanii, Ribera jasno określiła swoje stanowisko i linie, które będą kierować jej działaniami. Przeszkody dla energii jądrowej wydają się być działaniem, które najlepiej podsumowuje i opisuje jej działania w związku z tą kwestią. Brak zachęt, większa presja, a ponadto posunięcie się do stwierdzenia, że „ani gaz, ani energia jądrowa nie spełniają kryteriów uznania ich za zrównoważone”. Każdy może zatem zastanawiać się, co stanie się z energią jądrową lub gazem, uważanymi przez obecną Komisję za zrównoważone technologie dla europejskiej taksonomii, jeśli Ribera dotrze do Komisji Europejskiej, broniąc tego samego, czego broniła na stanowisku ministra.

W tym aspekcie serwowana jest niepewność, choć dla Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów jasne jest, że bez energii jądrowej bardzo trudno jest utrzymać scenariusz niskich cen energii, a także świadomość, że energia jądrowa ma fundamentalne znaczenie dla realizacji strategii skutecznej redukcji emisji.

Innym działaniem Ribery było ustalenie cen gazu ziemnego, czyli wdrożenie limitu cen gazu, co zostało również zatwierdzone przez Komisję Europejską i co implikuje pewnego ducha kontroli, bardziej normalnego dla ideologii socjalistycznej. Jedną z proponowanych alternatyw, którą ECR popiera, jest zobowiązanie do większej suwerenności energetycznej i planu fiskalnego dla każdego państwa członkowskiego, który uwzględnia rzeczywiste potrzeby obywateli europejskich.

W pewnym sensie tego typu działania podjęte przez ministra i kandydata do Parlamentu Europejskiego sprawiły, że wiele grup wyraziło swój sprzeciw wobec ewentualnego włączenia Ribery do Komisji. Od hiszpańskiego sektora energetycznego po krajowe i międzynarodowe grupy polityczne.

Vox, hiszpańska partia polityczna związana z Grupą Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, przez cały okres sprawowania przez Riberę funkcji ministra ds. transformacji ekologicznej i wyzwań demograficznych wyrażała swój sprzeciw wobec prowadzonej przez niego polityki, twierdząc, że jest ona sprzeczna z obawami i potrzebami nie tylko sektora przemysłu energetycznego w Hiszpanii, ale także z wieloma okolicznościami hiszpańskich konsumentów.

Hiszpański rząd mówi o wiceprzewodniczącym Komisji, który może obejmować linię ekologiczną i linię zielonej transformacji, ale także inną linię, która może stawić czoła wyzwaniom stojącym przed gospodarką w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Wydaje się to jednak zacierać w scenariuszu, w którym socjalizm traci na sile w całej Europie na korzyść konserwatywnych stanowisk, które zdecydowanie stawiają na przemysł i gospodarkę bez ideologicznych ingerencji, które nie rozwiązują problemów, a także nowy skład Parlamentu Europejskiego, który według wszystkich sondaży będzie miał większą i decydującą wagę grup takich jak konserwatyści i reformiści.