Subscribe
Skupienie się na przeglądzie ram finansowych i sytuacji w Izraelu
Rada Europejska zebrała się 26 i 27 października, by zająć się najpilniejszymi kwestiami agendy politycznej Unii, ale także wszystkich państw członkowskich. Międzynarodowe napięcia geopolityczne są oczywiście w centrum uwagi, ale sytuacja gospodarczo-finansowa i migracyjna również odegrały kluczową rolę.
Zaczynając od gospodarki, Rada Europejska podkreśliła potrzebę przyspieszenia procesu wzrostu już w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021-2027, poprzez szereg reform, które zapewnią większy rozwój europejskiej konkurencyjności w sektorze technologii cyfrowych i ekologicznych, a także wzrost produkcji czystej energii po przystępnych cenach. Jednocześnie wezwano do zmniejszenia krytycznej zależności poprzez dywersyfikację źródeł dostaw, co jest szczególnie drażliwą kwestią, biorąc pod uwagę rozszerzenie BRICS, które obecnie posiadają zdecydowaną większość światowych surowców. Z biurokratycznego punktu widzenia uważa się za konieczne usprawnienie ram regulacyjnych poprzez uproszczenie zasad dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz start-upów. Na zewnątrz konieczne będzie zajęcie się zakłóceniami taryfowymi i podjęcie działań na wszystkich poziomach, aby uczynić Unię Europejską uprzywilejowanym partnerem w stosowaniu ustawy o redukcji inflacji (IRA) wydanej przez Stany Zjednoczone. Kluczowy element również w świetle europejskiej lojalności wobec geopolitycznych przyczyn, w których USA są jednym z bohaterów.
Na froncie bliskowschodnim Rada Europejska wydała wspólną deklarację, która surowo potępia Hamas, jednocześnie prosząc Izrael o zapewnienie przerw i korytarzy dla podstawowych potrzeb humanitarnych, a ponadto UE będzie dążyć do rozwiązania „dwa narody, dwa państwa”, nawet jeśli w tej kwestii wewnętrzne głosowanie ONZ w sprawie zawieszenia broni samo w sobie podkreśla ideologiczno-kulturowe trudności związane z tą opcją. Jednak w kwestii Ukrainy UE potwierdziła pełną pomoc finansową, gospodarczą, humanitarną, wojskową i dyplomatyczną dla Kijowa, a także zaostrzyła sankcje wobec Moskwy.
Istnieją inne gorące scenariusze, w których Europa jest bohaterem: jednym z nich jest starcie między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, gdzie za obopólną zgodą postanowiono pracować nad uniknięciem eskalacji poprzez uznanie pełnego korzystania przez Ormian z praw i bezpieczeństwa Karabachu. Jednak w kwestii Serbii i Kosowa prawdziwym bohaterem był włoski premier Giorgia Meloni (FdI, ECR), który pracuje na obu frontach, aby zarówno Serbia, jak i Kosowo miały europejską ścieżkę, która następnie doprowadzi do zjednoczenia kontynentu europejskiego, w tym względzie podkreślono, że mówienie o Ukrainie i Mołdawii w UE jest nieprawidłowe w stosunku do tych krajów, które ubiegały się o członkostwo znacznie dłużej. Kolejnym kluczowym frontem jest Sahel, gdzie jednak władzą ponadnarodową jest ECOWAS, z którą koniecznie trzeba będzie nawiązać coraz bliższe stosunki.
Jednak kluczowym tematem była migracja: w liście przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen (CDU, EPP) podkreślono, że wojny mogą zmusić nowych ludzi do opuszczenia kraju, a zatem konieczne są nowe, szeroko zakrojone partnerstwa, aby zająć się przyczynami migracji. Rozwiązania przewidziane przez von der Leyen nie różnią się od tych, które proponują europejscy konserwatyści: zapobieganie nielegalnym wyjazdom, wzmocnienie granic zewnętrznych, zwalczanie handlu ludźmi, zwiększenie liczby repatriacji poprzez umożliwienie sąsiednim krajom monitorowania granic i przeprowadzania akcji ratunkowych. Jeśli chodzi o protokół ustaleń, powtórzono potrzebę przyspieszenia wdrażania 5 filarów podpisanych z Tunezją, a Giorgia Meloni podkreśliła, że potrzebny jest również protokół ustaleń z Egiptem, unikając szantażu poprzez dostarczanie zasobów gospodarczych w zamian za lojalność, ale raczej zapewniając lokalne środki szkoleniowe w celu rozwiązania problemów społecznych krajów afrykańskich. W każdym razie konieczne będzie wzmocnienie współpracy transgranicznej, ponieważ repatriacja migrantów wynosi zaledwie 22%, a sytuacja w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego może się zaostrzyć.
Szczyt strefy euro odbył się w tym samym czasie, co posiedzenie Rady Europejskiej, na którym wzrosły obawy o inflację, w związku z czym postanowiono kontynuować koordynację polityk gospodarczo-fiskalnych państw członkowskich, stawiając hipotezę o nowej fazie rozwoju cyfrowego euro w celu wdrożenia „pakietu jednolitej waluty”.