Subscribe
W miniony weekend Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE), która przewodzi rządowi krajowemu Hiszpanii, odbyła swój 41. kongres federalny w Sewilli, stolicy Andaluzji. Spotkanie to było szczególnie ważne dla premiera Pedro Sáncheza, który rozpoczął nową kadencję na stanowisku sekretarza generalnego po tym, jak został ponownie wybrany po raz czwarty od objęcia przywództwa partii w 2014 roku. Kongres Federalny zapewnił Sánchezowi możliwość umocnienia swojej pozycji w partii i zdobycia poparcia wśród swojej bazy. W obliczu rosnącej kontroli nad zarzutami dotyczącymi jego wewnętrznego kręgu, Sánchez wykorzystał to wydarzenie, aby wzmocnić swoją legitymację polityczną i przekierować uwagę na swój zespół przywódczy. Pomimo narastających dochodzeń z udziałem członków rodziny i kluczowych postaci w jego administracji, Kongres pozwolił Sánchezowi zwrócić uwagę na nowe priorytety partii i nominacje przywódców. Sánchez zachował swoich bliskich sojuszników na wysokich stanowiskach partyjnych, sygnalizując ciągłość strategii PSOE. María Jesús Montero, obecna wicepremier, została zatwierdzona na stanowisko zastępcy sekretarza generalnego, pomimo krytyki związanej z jej trudnościami w uzyskaniu zatwierdzenia ogólnego budżetu państwa podczas jej kadencji jako tymczasowego ministra finansów. Podobnie Santos Cerdán został ponownie mianowany sekretarzem ds. organizacji, trzecim najwyższym stanowiskiem w partii. Cerdán, który wcześniej działał jako łącznik między Sánchezem a przywódcą katalońskich separatystów Carlesem Puigdemontem, podczas kongresu odrzucił trwające dochodzenia sądowe dotyczące wewnętrznego kręgu Sáncheza jako „kłamstwa”. Kluczową postacią wydarzenia była Begoña Gómez, żona Sáncheza, która uczestniczyła w sesji zamykającej jako członek zarządu PSOE. Gómez, wobec której toczy się obecnie dochodzenie w sprawie zarzutów dotyczących m.in. handlu wpływami, korupcji, defraudacji i wykroczeń zawodowych, otrzymała gorącą owację na stojąco od członków partii. Jej pojawienie się, w towarzystwie najwyższych urzędników, takich jak Montero i Cerdán, podkreśliło publiczną obronę partii przed trwającymi zarzutami. Gómez ma zeznawać w grudniu w sprawie dodatkowych zarzutów defraudacji i wykroczeń zawodowych, które zostały dodane do sprawy po jej wcześniejszych zeznaniach w lipcu 2023 r. dotyczących handlu wpływami i korupcji. Były premier José Luis Rodríguez Zapatero odegrał znaczącą rolę w Kongresie, energicznie broniąc Sánchez i Gómez. Odrzucił dochodzenia prawne jako bezpodstawne i oskarżył opozycję o rozpowszechnianie „fałszywych wiadomości”, robienie „niepotrzebnego hałasu” i wykorzystywanie sądów przeciwko rządowi. Uwagi Zapatero miały na celu przedstawienie kontroli administracji Sáncheza jako części szerszej kampanii nękania politycznego. Podczas gdy nominacje przywódców w dużej mierze odzwierciedlały ciągłość, Kongres wprowadził również nowe twarze, szczególnie z Madrytu i Andaluzji. Dodatki te potwierdziły znaczenie tych regionów, w których PSOE straciła znaczną przewagę nad opozycyjną Partią Ludową (PP) w ostatnich wyborach regionalnych. Jednak ogólny skład organu wykonawczego miał na celu zapewnienie jedności i stabilności w partii. Jedną z godnych uwagi zmian było zastąpienie Any Redondo, minister ds. równości, Pilar Bernabé. Bernabé, która pełniła funkcję delegata rządu we Wspólnocie Walenckiej, została doceniona za przywództwo podczas reakcji na niszczycielską burzę DANA.
Jej nominacja była postrzegana jako strategiczne posunięcie mające na celu wzmocnienie wiarygodności PSOE w regionach dotkniętych niedawnymi kryzysami. W swoim przemówieniu końcowym Sánchez w dużej mierze unikał odnoszenia się do dochodzeń otaczających jego wewnętrzny krąg. Zamiast tego skupił się na wyznaczeniu nowego ambitnego priorytetu dla PSOE: wygraniu wyborów regionalnych, samorządowych i powszechnych w 2027 roku. Premier przyznał, że wyzwanie stanowi PP, która obecnie rządzi większością z 17 hiszpańskich wspólnot autonomicznych po silnym wyniku w ostatnich wyborach regionalnych. Chociaż PP posiada najwięcej miejsc w parlamencie, nie udało jej się uzyskać większości, co umożliwiło Sánchezowi utworzenie rządu poprzez sojusze z baskijskimi, katalońskimi i galicyjskimi partiami nacjonalistycznymi. Ta zależność od frakcji regionalistycznych stała się punktem spornym, co jeszcze bardziej zintensyfikowało kontrolę nad przywództwem Sáncheza. Kongres zakończył się, gdy Sánchez poprowadził partię w wykonaniu „The Internationale”, symbolicznego gestu mającego na celu potwierdzenie ideologicznych korzeni PSOE. Pomimo kontrowersji i przyszłych wyzwań, wydarzenie to pozwoliło Sánchezowi odzyskać kontrolę nad partią i nakreślić plan działania na nadchodzące lata.