Subscribe
Giorgia Meloni, nadal usilnie broni reformy systemu premierowskiego, znaczącej zmiany, która ma na celu modyfikację włoskiej struktury instytucjonalnej.
Giorgia Meloni twierdzi, że jest przekonana, że reforma, o której mowa, rozwiązuje wadę systemu, zapobiegając konieczności przyjmowania przez Prezydenta Republiki roli zastępcy w tworzeniu rządów w przypadku braku wyraźnej większości. „Chciałam reformy” – powiedziała Meloni, podkreślając swoje zaangażowanie i determinację w kontynuowaniu tej inicjatywy, pomimo krytyki i napięć parlamentarnych.
Reforma premierostwa zaproponowana przez Meloniego opiera się na kilku fundamentalnych motywacjach, w tym na zagwarantowaniu większej stabilności politycznej. Obecny system w rzeczywistości często zmuszał Prezydenta Republiki do bezpośredniej interwencji w tworzenie rządów z powodu braku wyraźnej większości wynikającej z wyborów. Stworzyło to sytuację, w której Prezydent Republiki, będący gwarantem konstytucyjnym, musiał „wkroczyć na arenę polityczną”, narażając na szwank, według Meloniego, swoją funkcję gwarancyjną.
Meloni argumentował, że wraz z premierostwem rola Prezydenta Republiki powróci do tej przewidzianej w Konstytucji: powierzenie zadania utworzenia rządu na podstawie wskazań sił politycznych, bez konieczności wyboru rządu w przypadku impasu politycznego. „Wolność wyboru rządu”, podkreśla Meloni, „nie jest przewidziana w konstytucji, chyba że siły polityczne nie wyrażają większości”.
Szczegóły reformacji
Bezpośredni wybór premiera:
Zmiana ta ma na celu nadanie silniejszej legitymacji demokratycznej szefowi rządu, który będzie wybierany bezpośrednio przez obywateli.
Wzmocnione uprawnienia premiera:
Premier będzie miał większe uprawnienia wykonawcze, w tym możliwość odwoływania ministrów, co zwiększy stabilność i skuteczność władzy wykonawczej.
Zachowanie uprawnień Prezydenta Republiki:
Wzmacniając rolę premiera, reforma utrzymuje nienaruszone gwarantowane uprawnienia Prezydenta Republiki, w tym uprawnienia do kontrasygnaty i prawo do odsyłania ustaw do parlamentu w celu zapewnienia zgodności z konstytucją.
Meloni powtórzyła, że zmiany te nie umniejszają funkcji głowy państwa, ale raczej, według niej, reforma zagwarantuje, że prezydent Republiki nie będzie już musiał bezpośrednio interweniować w politykę, co pozwoli mu zachować bezstronną rolę i gwarancję konstytucyjną.
Reforma premierostwa jest częścią szerszego kontekstu politycznego, w którym Meloni próbuje zrównoważyć swoją pozycję między różnymi siłami w Europie. Z jednej strony jest Ursula von der Leyen, przewodnicząca Komisji Europejskiej, z drugiej Marine Le Pen, liderka Rassemblement National we Francji. Meloni nadal utrzymuje wyważone stanowisko, unikając otwartego opowiadania się po którejś ze stron i nalegając na konieczność utworzenia najpierw większości politycznej, a dopiero potem decydowania o nazwiskach liderów.
Premier Włoch odpowiadał również ostatnio przy kilku okazjach na pytania obywateli, poruszając takie kwestie jak wymiar sprawiedliwości, walka z uchylaniem się od płacenia podatków i polityka zagraniczna. Powtórzył stanowisko Włoch w sprawie wojny na Ukrainie, podkreślając sprzeciw wobec użycia włoskiej broni na terytorium Rosji, a jednocześnie znaczenie wzmocnienia ukraińskiej obrony, aby zapobiec zbliżaniu się rosyjskiego zagrożenia, jak często obawiają się analitycy geopolityczni, do krajów zachodnich.
Reforma premierostwa stanowi ambitną próbę rozwiązania niektórych chronicznych problemów włoskiego systemu politycznego. Z jednej strony obiecuje to większą stabilność i wyraźniejszą odpowiedzialność rządu, z drugiej budzi, zwłaszcza po stronie opozycji, obawy związane z równowagą sił i demokracją, które zamiast tego mogłyby zostać wzmocnione. Debata publiczna i dyskusja parlamentarna będą miały kluczowe znaczenie dla określenia wyniku tej reformy i jej wpływu na polityczną przyszłość Włoch. Giorgia Meloni pozostaje zdeterminowana do przeprowadzenia reformy określanej przez wielu jako kluczowa również dla reszty Europy, wierząc w swoją zdolność do poprawy zarządzania krajem bez narażania demokratycznych fundamentów Republiki Włoskiej.
Alessandro Fiorentino