fbpx

Wielojęzyczność: Bogactwo czy podział?

Eseje - 13 lipca, 2024

Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że wieża Babel zapoczątkowała wielojęzyczność jako boską sankcję i jako środek do rozproszenia i podziału (Rdz 11:1-9). Kilka wieków później łacina stała się lingua franca w Europie Zachodniej, podczas gdy greka pozostała nią we wschodniej części naszego starego kontynentu.

Upadek obu imperiów rzymskich oznaczał oficjalne rozprzestrzenianie się języków wernakularnych; a nawet Kościół rzymskokatolicki porzucił swój święty język do odprawiania mszy po Soborze Watykańskim II w latach sześćdziesiątych XX wieku, z powodu radykalnej reformy narzuconej przez papieża Pawła VI i polemicznej do dziś.

Zgodnie z podobnym trendem Babelian, Unia Europejska proklamuje zasadę wielojęzyczności w art. 41 ust. 4 Karty Praw Podstawowych, zgodnie z którym obywatele mają prawo używać dowolnego języka urzędowego do komunikowania się z instytucjami UE, a instytucje muszą odpowiadać w tym samym języku. Jednak angielski, francuski i niemiecki są uważane za języki robocze przez potężną centralistyczną instytucję, Komisję Europejską, i mają tym samym status priorytetowy; a angielski stał się de facto nowym lingua franca w Parlamencie Europejskim, a większość spotkań i wszystkie techniczne spotkania doradców odbywają się w tym germańskim języku.

Rok temu Departament Polityki Praw Obywatelskich i Spraw Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego opublikował badanie zlecone przez Komisję Petycji (PETI) zatytułowane ” Różnorodność językowa i kulturowa – języki mniejszości i mniejszości narodowych jako część europejskiej różnorodności językowej i kulturowej„.

Tezą raportu jest to, że użycie tak zwanych „języków mniejszościowych i mniejszościowych” zmniejszyło się w ciągu ostatnich trzech dekad, oznaczając erozję różnorodności kulturowej, a nawet obecności mniejszości w Unii.

Przedstawiono dwa studia przypadków: Południowy Tyrol i obszar Ladin, które wzajemnie się przecinają. Polityka wdrożona w Południowym Tyrolu od 1972 roku jest przedstawiana jako wielki sukces. Połączenie języka niemieckiego i ladyńskiego z włoskim w szkołach i administracji publicznej rzekomo wykazuje korelację zarówno ze wzrostem ogólnej populacji, jak i wzrostem poszczególnych grup ludzi uważanych za Niemców, ladyńczyków i innych. Badanie nie zawiera jednak szczegółowych danych na temat Włochów posługujących się tymi dwoma językami mniejszości (niemieckim i ladyńskim) lub jakimkolwiek innym językiem.

Unia Europejska ma 25 oficjalnych języków państwowych i ponad 28 języków mniejszościowych (bezpaństwowych). Mniejszości stanowią 7% populacji UE. Oprócz tych języków, zarówno oficjalnych języków państwowych, jak i języków mniejszościowych, istnieje „drażliwa” kwestia dialektów, które są wyraźnie wyłączone z ochrony na mocy art. 1 Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych (ratyfikowanej przez 16 państw członkowskich) oraz różnych przepisów krajowych. W Hiszpanii jest to przypadek Astur-Leonesian i Navarro-Aragonese. Według badania, językiem katalońskim posługuje się 9,8 miliona osób w Hiszpanii, podczas gdy liczba osób posługujących się hiszpańskim językiem baskijskim wynosi 677 000. W badaniu zapomniano o podkreśleniu danych dotyczących osób posługujących się językiem galicyjskim, co jest dość zaskakujące, ponieważ jest to trzeci bezpaństwowy język w Hiszpanii; w załączniku wyjaśniono, że są dwa miliony Galicyjczyków, z których można założyć, że większość mówi po galicyjsku w pewnym stopniu kompetencji.

Pomimo danych z badań dotyczących liczby osób posługujących się językiem katalońskim i baskijskim, w tekście stwierdza się, że należy dążyć do uzyskania jak najdokładniejszych informacji na temat liczby osób posługujących się językami mniejszości i ich kompetencji językowych.

Innym wnioskiem jest, aby agencje UE przyczyniły się do finansowania specjalnych kursów dla dorosłych w celu nauki języków mniejszości. Jednak do tej pory nie było to priorytetem agencji UE, a raczej kompetencją pozostawioną publicznym władzom krajowym we współpracy z partnerami prywatnymi.

Źródło zdjęcia: Paul Marina Travel