Subscribe
Nadejście pierwszych deszczów w zachodnim świecie, pomimo dramatycznych skutków w niektórych przypadkach, z pewnością przynosi ulgę wielu sektorom, które zostały poważnie dotknięte przez dotkliwą letnią suszę.
W szczególności sektory rolno-spożywczy i wytwórczy od dawna biły na alarm.
Problemy związane z niedoborem słodkiej wody są w rzeczywistości wielorakie i nie ograniczają się do potrzeb żywieniowych poszczególnych obywateli, ale dotykają przede wszystkim świata rolnictwa i przemysłu.
W rzeczywistości w ciągu ostatnich dwóch dekad zapotrzebowanie na wodę dla świata produkcyjnego wzrosło wykładniczo, a w przyszłości oczekuje się, że zapotrzebowanie to będzie rosło.
Niestety, kryzys klimatyczny zmienia częstotliwość i intensywność opadów, wpływając na ilość dostępnej wody i okresy suszy, a Europa jest w coraz większym stopniu kontynentem o wysokim ryzyku wystąpienia stresu wodnego, tj. niezdolnym do zaspokojenia zapotrzebowania w krytycznych momentach.
Wystarczy powiedzieć, że tego lata 60 % terytorium Europy było w stanie krytycznym lub skrajnie krytycznym z powodu suszy.
Ale skąd pochodzi słodka woda, z której korzystamy?
Chociaż planeta pokryta jest wodą, tylko 1 % z niej to użytkowa woda słodka i to w większości pod ziemią.
Stąd opady deszczu odgrywają kluczową rolę w podaży.
Wody powierzchniowe, czy to rzeki, czy jeziora, muszą być uzupełniane, a opady deszczu są głównym pożywieniem. Wzrost temperatury na Ziemi powoduje globalne wstrząsy, które przybierają postać katastrof ekologicznych, jak w przypadku Pakistanu, czy zjawisk opadowych poza normą, jak w niedawnym przypadku Marche we Włoszech, anormalnych fal upałów i w konsekwencji zwiększenia się obszarów zagrożonych suszą.
Oprócz powyższych, jednym z najbardziej niepokojących skutków jest postępujące cofanie się lodowców i pokrywy śnieżnej na obszarach górskich, co jest bardzo poważnym problemem np. we Włoszech
Biorąc pod uwagę, że lodowce mają zasadniczy udział w uzupełnianiu zasobów wodnych.
Dlatego konieczne jest, aby polityka globalna poruszała się po dwóch równoległych torach, jednym związanym z ochroną środowiska i obniżeniem temperatury na kuli ziemskiej, a drugim związanym z ograniczeniem ilości odpadów i odzyskiem zużytej wody.
Jeśli chodzi o pierwszy punkt, wydaje się, że świadomość została wreszcie osiągnięta przez rządy państw zachodnich, czego dowodem są również europejskie plany transformacji ekologicznej. Plany, które choć podlegają wielu zmiennym, czego dowodem jest kryzys energetyczny będący skutkiem wojny na Ukrainie, w dłuższej perspektywie powinny zdołać zatrzymać lub przynajmniej spowolnić klimatyczny stan wyjątkowy.
Dyskurs na temat odpadów jest inny: w tym przypadku faktycznie każdy naród będzie musiał koniecznie opracować plan redukcji i odzyskiwania.
Szczególnie we Włoszech coraz bardziej widoczna jest potrzeba wzmocnienia sieci, inwestowania w utrzymanie i modernizację infrastruktury związanej z obiegiem wody oraz badania procesu, który pozwoliłby na oczyszczanie i ponowne wykorzystanie na poziomie przemysłowym wody, która obecnie trafia do kanalizacji.
Mówiono też o możliwości, jaką daje zasiewanie chmur, metoda szeroko stosowana w innych krajach, z USA, Chinami i Emiratami Arabskimi na czele.
Poprzez środki chemiczne wstrzykiwane do chmur, wydaje się możliwe wywołanie deszczu lub zwiększenie jego natężenia.
Niestety, niewiadomych i ograniczeń tej metody jest wiele.
Po pierwsze, można ją zastosować tylko w obecności chmur; po drugie, nie wszystkie chmury można wykorzystać, a jedynie te na określonych wysokościach i o określonej konformacji; i wreszcie, oprócz tego, że wyniki nie są pewne, jest ona również niezwykle kosztowna i ryzykowna: nie wiadomo, jaki wpływ na ekosystem mają stosowane środki chemiczne, nie ma też pewności, że ich użycie powoduje deszcz.
Dlatego teraz bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest stworzenie kultury wody jako cennego towaru w krajach, które do wczoraj tak naprawdę nie zajmowały się tym problemem, kultury, która prowadzi do ograniczenia konsumpcji, drastycznego zmniejszenia ilości odpadów i świadomości, że woda nie jest dobrem nieskończonym.
The text was translated by an automatic system